Gölgeleri oldum olsası sevdim. Işığın somut göstergesi gibi geldi bana. Işığın yönüne ve şiddetine göre değişmesini, hayatın farklılaşan akışına benzettim. Uzayan kısalan, koyulaşan belirsizleşen gölgeler... Gölgelerin bu suskun ama etkili varlığı çağrışımlar yaptı ömrüm boyunca. Kökenleri çocukluk yıllarıma kadar uzanıyor belki. Ağaçların uzayan gölgelerini izlerken fark etmiştim ışığın ve karanlığın birbiriyle oyununu. Her gölgenin, öyküsü başkaydı; kimi dinginlik, kimi merak, kimi endişe içerirdi. Sessiz sinema gibi, sözsüz öyküler, giz ile görünen arasındaki ilişkiyi mi yansıtıyor acaba? Gölgelerin etkileyici olmaları biraz da bu yüzden sanırım, hayal gücümüzü işe koymaları. Görünen ile giz arasını doldurması bize kalıyor.
Benzer başlıklı yazıları dönem dönem yayınladım, 2004 yılı kasım ayından beri devam eden sadeceozgur macerası boyunca. Kitap, mekan, gezi, teknik etiketli yazılarla başlamıştım. Bir ara söyleşiler yayınladım. Zaman içerisinde azaldı yazılar. Blogda artık teknik, kitap, söyleşi, gezi gibi etiketlere sahip yazılar yer almayacak. Bundan böyle sadece özgür yazılara, öykü denemelerime yer vereceğim bu adreste. Eski yazılara arşiv bölümünden ulaşabilirsiniz her zaman.