Gölgeleri oldum olsası sevdim. Işığın somut göstergesi gibi geldi bana. Işığın yönüne ve şiddetine göre değişmesini, hayatın farklılaşan akışına benzettim. Uzayan kısalan, koyulaşan belirsizleşen gölgeler... Gölgelerin bu suskun ama etkili varlığı çağrışımlar yaptı ömrüm boyunca. Kökenleri çocukluk yıllarıma kadar uzanıyor belki. Ağaçların uzayan gölgelerini izlerken fark etmiştim ışığın ve karanlığın birbiriyle oyununu. Her gölgenin, öyküsü başkaydı; kimi dinginlik, kimi merak, kimi endişe içerirdi. Sessiz sinema gibi, sözsüz öyküler, giz ile görünen arasındaki ilişkiyi mi yansıtıyor acaba? Gölgelerin etkileyici olmaları biraz da bu yüzden sanırım, hayal gücümüzü işe koymaları. Görünen ile giz arasını doldurması bize kalıyor.
Tarif 2011/01 tarihli Şımartan Tatlar dergisinin Ekmekler özel sayısından bir tarif daha: Zerdeçallı Ekmek. Bu kez sadece fotografları sayfaya koyacağım. Çünkü ekmeği pişirirken çektiğim fotografların ilkinde tarif ve içinde yer alan malzemeler okunabiliyor. Aynı şeyleri tekrar yazmanın gereği yok diye düşündüm. Zerdeçalın bir çok faydası varmış. Özellikle geçiş mevsimlerinde vücut direncini arttırırmış. Milliyet Gazetesi'nin buradaki haberinde böyle bilgiler yer alıyor...