Gölgeleri oldum olsası sevdim. Işığın somut göstergesi gibi geldi bana. Işığın yönüne ve şiddetine göre değişmesini, hayatın farklılaşan akışına benzettim. Uzayan kısalan, koyulaşan belirsizleşen gölgeler... Gölgelerin bu suskun ama etkili varlığı çağrışımlar yaptı ömrüm boyunca. Kökenleri çocukluk yıllarıma kadar uzanıyor belki. Ağaçların uzayan gölgelerini izlerken fark etmiştim ışığın ve karanlığın birbiriyle oyununu. Her gölgenin, öyküsü başkaydı; kimi dinginlik, kimi merak, kimi endişe içerirdi. Sessiz sinema gibi, sözsüz öyküler, giz ile görünen arasındaki ilişkiyi mi yansıtıyor acaba? Gölgelerin etkileyici olmaları biraz da bu yüzden sanırım, hayal gücümüzü işe koymaları. Görünen ile giz arasını doldurması bize kalıyor.
Yanlış hatırlamıyorsam Hürriyet gazetesinin Ankara ekinde okumuştum Ciğerci Naci'nin haberini. Geçenlerde Tunalı Hilmi caddesinde yürürken görünce tatmanın zamanıdır dedim. Ciğer, kokoreç gibi yiyecekleri herkes her yerde yemez. Ancak, okuduğum yazının etkisiyle bu yönde hiç bir çekincem olmadı. İyi ki de olmamış. Gerçekten oldukça lezzetli Arnavut ciğeri yapıyor Naci Usta. Anlattığına göre Almanya'dan arayan müşterileri oluyormuş. Sipariş için değil elbette. Hal hatır sormak için. Yeri belli ne de olsa :) Alo Naci Neredesin? Cep: (0532) 367 38 77 http://www.cigercinaci.20m.com eposta: cigercinaci@netscape.net