Gölgeleri oldum olsası sevdim. Işığın somut göstergesi gibi geldi bana. Işığın yönüne ve şiddetine göre değişmesini, hayatın farklılaşan akışına benzettim. Uzayan kısalan, koyulaşan belirsizleşen gölgeler... Gölgelerin bu suskun ama etkili varlığı çağrışımlar yaptı ömrüm boyunca. Kökenleri çocukluk yıllarıma kadar uzanıyor belki. Ağaçların uzayan gölgelerini izlerken fark etmiştim ışığın ve karanlığın birbiriyle oyununu. Her gölgenin, öyküsü başkaydı; kimi dinginlik, kimi merak, kimi endişe içerirdi. Sessiz sinema gibi, sözsüz öyküler, giz ile görünen arasındaki ilişkiyi mi yansıtıyor acaba? Gölgelerin etkileyici olmaları biraz da bu yüzden sanırım, hayal gücümüzü işe koymaları. Görünen ile giz arasını doldurması bize kalıyor.
alt başlığı, " farklı bir aşk hikâyesi" olan novella, Le Guin'den okuduğum ikinci eser. Mülksüzler 'i çok sevmiştim ve hâlâ çok özel bir yeri vardır hafızamda. " D evrim'i satın alamazsınız. Devrim'i yapamazsınız. Devrim olabilirsiniz ancak. Devrim ya ruhunuzdadır, ya da hiç bir yerde değildir . " sözünü kimi yazılarımda kullanırım meselâ. her yerden çok uzakta ise iki saatte okuduğum, 96 sayfalık bir ergen sevdası. ancak bu sevdayı anlatan Le Guin olunca, hayatın akışını planlamaktan aile içinde belirlenmiş ve kimi durumlarda üzerimize tam oturmayan rollere, hayattaki amaçtan eğitim sistemine bir çok değinmeyi de içeriyor. novella , benim tanımıma göre romandan kısa öyküden uzun metinler, yazmak bence en zoru. öykü olsa yazılan daha sınırlı bir anlatım tatmin edecek, roman olsa istediğiniz kadar uzatabileceğiniz bir alana sahipsiniz ama ikisinin arasındaysa boyut, iş zorlaşıyor. Dostoyevski'nin novellaları çok başarılıdır bence. Le ...