Gölgeleri oldum olsası sevdim. Işığın somut göstergesi gibi geldi bana. Işığın yönüne ve şiddetine göre değişmesini, hayatın farklılaşan akışına benzettim. Uzayan kısalan, koyulaşan belirsizleşen gölgeler... Gölgelerin bu suskun ama etkili varlığı çağrışımlar yaptı ömrüm boyunca. Kökenleri çocukluk yıllarıma kadar uzanıyor belki. Ağaçların uzayan gölgelerini izlerken fark etmiştim ışığın ve karanlığın birbiriyle oyununu. Her gölgenin, öyküsü başkaydı; kimi dinginlik, kimi merak, kimi endişe içerirdi. Sessiz sinema gibi, sözsüz öyküler, giz ile görünen arasındaki ilişkiyi mi yansıtıyor acaba? Gölgelerin etkileyici olmaları biraz da bu yüzden sanırım, hayal gücümüzü işe koymaları. Görünen ile giz arasını doldurması bize kalıyor.
Selim Hoca, Boğaziçi Üniversitesi'nde görevli bir meslektaşım. Blog sayfama daha önce Tehlikeli Oyuncak isimli kitabı ile konu olmuştu. 2008 yılının başlarında düştüğüm notlarda hayykitap'tan çıkan kitabın özellikle küçük çocukların cep telefonu kullanımının doğuracağı sağlık sorunlarına dikkat çekmeye çabalamıştım. Söz konusu kitap , bilimsel makalelere verdiği referanslarla cep telefonunu sigaraya benzetmiş ve sigaranın zararlarının kabulünün yıllar sürdüğünü hatırlatmıştı. Aradan geçen yıllar, ne yazık ki cep telefonu kullanımını daha da yaygınlaştırdı. Bu kitabı, ya da onu konu edindiğim notları, teknoloji düşmanı olarak değerlendirmeden önce düşünün. Telefonunuzu telefon olarak mı kullanıyorsunuz? Yoksa fotograf çekmek, radyo/müzik dinlemek, internete bağlanmak, sabahları uyanmak (alarm), televizyonunuzu kumada etmek için mi? Gelişen teknoloji ile hızlı internet bağlantısına olanak tanıyan üçüncü nesil (3. Generation : 3G) mobil şebekeler hayatımızı kolaylaştırıyor b...