Gölgeleri oldum olsası sevdim. Işığın somut göstergesi gibi geldi bana. Işığın yönüne ve şiddetine göre değişmesini, hayatın farklılaşan akışına benzettim. Uzayan kısalan, koyulaşan belirsizleşen gölgeler... Gölgelerin bu suskun ama etkili varlığı çağrışımlar yaptı ömrüm boyunca. Kökenleri çocukluk yıllarıma kadar uzanıyor belki. Ağaçların uzayan gölgelerini izlerken fark etmiştim ışığın ve karanlığın birbiriyle oyununu. Her gölgenin, öyküsü başkaydı; kimi dinginlik, kimi merak, kimi endişe içerirdi. Sessiz sinema gibi, sözsüz öyküler, giz ile görünen arasındaki ilişkiyi mi yansıtıyor acaba? Gölgelerin etkileyici olmaları biraz da bu yüzden sanırım, hayal gücümüzü işe koymaları. Görünen ile giz arasını doldurması bize kalıyor.
İlk bölümünü 8 Nisan'da, 11. bölümünü ise 17 Haziran'da sayfamda paylaştığım ve sonbaharın başlamasıyla birlikte devam bölümleriyle karşınızda olacağını söylediğim Ali adlı roman denemem ile ilgili yeni bir gelişme var. Ali'nin şimdiye kadar yayınladığım 11 bölümü, 1 Ocak 2024 tarihine kadar erişime açık kalacak. O tarihten sonra okumak isteyenlerin ise Haziran 2024'e kadar beklemeleri gerekecek. Aslına bakarsanız bu yaptığım duyuru bir çok okuyucu için bir şey ifade etmiyor. Çünkü Ali'nin bölümlerinin hiçbiri 35 görüntülenmenin üstüne çıkamamış. Yani her bir bölümü farklı kişiler okumuş olsa bile, ki bu varsayım pek mantıklı değil elbette, toplam okuyucusu 400 civarında. Neyse, zaten 19 senedir yazmamın da okunma sayısıyla ilgisi yok. Şarkıda denildiği gibi ben bunları anı olsun diye yaşıyorum :) Ali'yi basılı eser hâlinde okuyuculara sunmaya karar verdim. Henüz hangi yayınevinden çıkacağını bilmiyorum.