Gölgeleri oldum olsası sevdim. Işığın somut göstergesi gibi geldi bana. Işığın yönüne ve şiddetine göre değişmesini, hayatın farklılaşan akışına benzettim. Uzayan kısalan, koyulaşan belirsizleşen gölgeler... Gölgelerin bu suskun ama etkili varlığı çağrışımlar yaptı ömrüm boyunca. Kökenleri çocukluk yıllarıma kadar uzanıyor belki. Ağaçların uzayan gölgelerini izlerken fark etmiştim ışığın ve karanlığın birbiriyle oyununu. Her gölgenin, öyküsü başkaydı; kimi dinginlik, kimi merak, kimi endişe içerirdi. Sessiz sinema gibi, sözsüz öyküler, giz ile görünen arasındaki ilişkiyi mi yansıtıyor acaba? Gölgelerin etkileyici olmaları biraz da bu yüzden sanırım, hayal gücümüzü işe koymaları. Görünen ile giz arasını doldurması bize kalıyor.
İlk kez bir eserini okuduğum yazarların sayısı artmaya devam ediyor. Italo Svevo, 1861'de İtalya'nın Trieste kentinde doğmuş. Aslında bugün İtalya'da olan Trieste demek daha doğru olacak sanırım, çünkü kent, o tarihlerde İtalya toprakları içerisinde değilmiş . Günümüzde İtalya'nın Slovenya ile sınırında yer alıyor. Yaşlılık adlı romanı dilimize Neyyire Gül Işık çevirmiş. Çevirmenin ne kadar önemli olduğunu, özenli çevirileri okurken daha iyi fark ediyorum. Neyyire Gül Işık'ın dipnotları sayesinde romanı okumak çok keyifli oldu. Ayrıca Sunu başlıklı bölümde Işık'ın yazdıkları hem Svevo hem de dönem ile ilgili ön bilgilenmeyi sağladı. Can Yayınları'nca ilk baskısı 1998 yılında yapılan romanın Mart 2014 tarihli ikinci baskısını okudum. 243 sayfalık romanda 35 yaşındaki erkek kahramanın aynı kentte yaşayan bir kadına duyduğu saplantılı bağlılık ve gelişen olaylar anlatılıyor. Romanın başlarında kahramanı şu sözlerle tanıtıyor Svevo: "Hep bekleyerek yaşıy...