Gölgeleri oldum olsası sevdim. Işığın somut göstergesi gibi geldi bana. Işığın yönüne ve şiddetine göre değişmesini, hayatın farklılaşan akışına benzettim. Uzayan kısalan, koyulaşan belirsizleşen gölgeler... Gölgelerin bu suskun ama etkili varlığı çağrışımlar yaptı ömrüm boyunca. Kökenleri çocukluk yıllarıma kadar uzanıyor belki. Ağaçların uzayan gölgelerini izlerken fark etmiştim ışığın ve karanlığın birbiriyle oyununu. Her gölgenin, öyküsü başkaydı; kimi dinginlik, kimi merak, kimi endişe içerirdi. Sessiz sinema gibi, sözsüz öyküler, giz ile görünen arasındaki ilişkiyi mi yansıtıyor acaba? Gölgelerin etkileyici olmaları biraz da bu yüzden sanırım, hayal gücümüzü işe koymaları. Görünen ile giz arasını doldurması bize kalıyor.
Yalnız Değilsin, yazar Ersin Toker tarafndan yazılmış, yayına hazırlanmış demek daha doğru belki de. Kaçak elektrik ile mücadelesi nedeniyle sürgüne gönderildiği Şanlıurfa'da katledilen meslektaşımız elektrik mühendisi Hasan Balıkçı'nın yaşam öyküsü yazar tarafından kaleme alınırken, dava süreci resmi belgelerle ortaya konulmuş. Kitabın kurgusu bu iki metnin iç içe geçirilmesiyle oluşturulmuş. Eserin sonunda dava süreci boyunca yazılarıyla sürece destek veren gazetecilerle yapılan söyleşilere ve Hasan Balıkçı anısına açılan deftere düşülen notlara yer verilmiş. Kitabın sonunda vurgulandığı gibi cinayeti işleyen tetikçi ve azmettirici yakalanıp ceza almış olsalar bile olayın diğer boyutları üzerindeki giz perdesi kaldırılamamış. Yıllardır kangren haline dönüştürülmüş, elektrikteki kaçakların nasıl olupta engellenemediğini görmek için Yalnız Değilsin'i okumak gerekiyor. Elektrik Mühendisleri Odası'nın sürekli vurguladığı konuların somut kanıtları kitapta ortaya konulmuş...