Gölgeleri oldum olsası sevdim. Işığın somut göstergesi gibi geldi bana. Işığın yönüne ve şiddetine göre değişmesini, hayatın farklılaşan akışına benzettim. Uzayan kısalan, koyulaşan belirsizleşen gölgeler... Gölgelerin bu suskun ama etkili varlığı çağrışımlar yaptı ömrüm boyunca. Kökenleri çocukluk yıllarıma kadar uzanıyor belki. Ağaçların uzayan gölgelerini izlerken fark etmiştim ışığın ve karanlığın birbiriyle oyununu. Her gölgenin, öyküsü başkaydı; kimi dinginlik, kimi merak, kimi endişe içerirdi. Sessiz sinema gibi, sözsüz öyküler, giz ile görünen arasındaki ilişkiyi mi yansıtıyor acaba? Gölgelerin etkileyici olmaları biraz da bu yüzden sanırım, hayal gücümüzü işe koymaları. Görünen ile giz arasını doldurması bize kalıyor.
Kitabın tam adı Sınıftan Kaçış Yeni "Hakiki" Sosyalizm. Yordam yayınlarından çıkan Ocak 2011 tarihli üçüncü baskısını okudum. Türkçe çevirisini Şükrü Alpagut yapmış. Kitabın iç kapağında, bu çevirinin Oya Köymen tarafından gözden geçirildiği bilgisi verilmiş. Kitabın içeriğine dair notlarıma geçmeden şu cümleyi okumanızı rica ediyorum: "Gerek üretim ve sömürü ilişkileri, belki de hiçbir zaman tarihsel süreçlerin belirlenmesinde olduğu için, sınıfların varlığının hiçbir engel oluşturmaması anlamında, bu hedeflerin başarılması için gerekli maddi ve toplumsal koşullar (daha önce hiç görülmemiş bir şekilde) bugün vardır. " s.234 Çeviri zor iş. Wood'un eseri, adından da anlaşılacağı gibi, yeni "hakiki" sosyalizm olarak adlandırdığı akımın eleştirisi. Eseri okurken, eleştirilen akımların söylemlerini çok bilmediğimi fark ettim. Bu bakımdan öğretici oldu. Gene de keşke Yordam Kitap, yayıncı önsözü gibi bir bilgilendirme ile birlikte sunsaydı eser...