Gölgeleri oldum olsası sevdim. Işığın somut göstergesi gibi geldi bana. Işığın yönüne ve şiddetine göre değişmesini, hayatın farklılaşan akışına benzettim. Uzayan kısalan, koyulaşan belirsizleşen gölgeler... Gölgelerin bu suskun ama etkili varlığı çağrışımlar yaptı ömrüm boyunca. Kökenleri çocukluk yıllarıma kadar uzanıyor belki. Ağaçların uzayan gölgelerini izlerken fark etmiştim ışığın ve karanlığın birbiriyle oyununu. Her gölgenin, öyküsü başkaydı; kimi dinginlik, kimi merak, kimi endişe içerirdi. Sessiz sinema gibi, sözsüz öyküler, giz ile görünen arasındaki ilişkiyi mi yansıtıyor acaba? Gölgelerin etkileyici olmaları biraz da bu yüzden sanırım, hayal gücümüzü işe koymaları. Görünen ile giz arasını doldurması bize kalıyor.
Ertuğrul Bey ile tanışmamız yazdığı kitaptan bağımsız bir sebeple oldu. Buna karşın, yazmış olduğu anılarını çok kısa bir sürede ilgiyle okudum. Türk Bürokrasi tarihinde, özellikle dış ticaret bürokrasisinde, önemli görevler üstlenmiş ve bu görevleri başarıyla yürütmüş Ertuğrul Bey. Emekliliği sonrasında da gerek özel sektörde gerekse halen yürütmekte olduğu Türk Dış ticaret Vakfı Başkanlığı görevi ile ülkesine hizmet etmeyi sürdüren Önen bu süreçte yaşadıklarını bizlerle paylaşmış. Anı okumayı çok seviyorum. Farklı İnsanların farklı deneyimlerinden kendime dersler çıkarıyorum. Kimi yazarlar anılarında özel hayatlarına fazlasıyla yer veriyor. Birçok açıdan sıkıntılı bir şey bul yapılan. Anı subjektif bir bakış açısı içeriyor. Özel hayata ilişkin anlatının gözünden olayları okumak anlatılan açısından son derece sıkıntılı bir durum ortaya çıkartıyor. Ertuğrul Bey'in anılarında ise buna yer verilmemiş. "Özel Hayat" adı üzerinde özel bir hayat ve oradaki anıları herkesl...