"Doğa yürüyüşüne çıkmak sana iyi gelecek, ne zamandır kapanıp kaldın dört duvar arasında. Ne kimseyle görüşüyorsun, ne evden dışarı adımını atıyorsun. Böyle giderse duvarlarla konuşmaya başlayacaksın yakında."
Söylediklerinde haklıydı. Gene de karşı çıktım.
"Senin gibi sosyal kelebek değilim diye abartıyorsun bence. İnsan arada kendine dönmeli. Sana da tavsiye ederim."
Bu adamla boşa uğraşıyorum belki de. Aynı liseye gitmenin dışında bir ortak noktamız yok aslında. Ne diye zorluyorum ki.
"Valla sen bilirsin. Benden söylemesi. İstersen pazar sabahı yola çıkıyoruz. Tüm gün sürecek yürüyüş. Akşam adım atacak halin kalmayacağına garanti veririm."
"Söz vermeyeyim. Gelecek olursam arayayım, olur mu?"
İkimiz de aramayacağını biliyorduk. Bu kez tek fark benim de bir daha aramayacağımı biliyor oluşumdu.
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınız denetimimden geçtikten sonra yayınlanacak. Beğenmediklerinizi hakaret içermeyen şekilde ifade edin lütfen.