Metrodan çıkmak için yürüyen merdivene adımımı attığımda, dışarıda beni nelerin beklediğinden haberim yoktu. Okula, işe yetişme telaşında olanların kalabalığı bitmiş, toplu ulaşım, acelesi olmayanlara kalmıştı. Merdivenin son basamağını geldiğimde sokak sakin ve huzurlu görünüyordu. Sabahın serinliği yerini öğleye geçişin ılıman haline bırakmıştı. Kediler ve martılar duvar diplerine bırakılmış yemleri paylaşıyor, kargalar bu paylaşımdan kendilerine de pay düşecek mi merakıyla olan biteni izliyordu. Her zaman döndüğüm sokağı es geçip ilerledim. Yeni sokak, yeni binalar, yeni yüzler... Tek sokak değiştirince bile karşıma çıkanların farklılığı şaşırttı. Yürümeyi sürdürdüm. Güneş yükselirken bulutsuz gökyüzü alabildiğine maviydi. Karşılaştığım insanların kiminin yüzü tanıdık gelse de bir çoğunu ilk kez görüyordum. Oysa sadece bir sokak değiştirmiştim. Sokağın sonundaki kafenin bahçesinde yaşlı bir çift sabah kahvesi içiyordu. İkisi de sokağa dönük, yan yana san...
Eminim sizler de gözlemlemişsinizdir, sabah ve akşam saatlerinde yolları kaplayan araçların büyük çoğunluğunda sadece sürücü var. Yolcusu bile yok. Aslında iki nokta arası ulaştırılan, kişi değil, araç oluyor. Peki toplu taşıma ücretsiz olsa, araç sahiplerinin ne kadarı aracını kullanmayı tercih eder.
İtirazlar hemen gelecektir:
- Özel aracın konforu, toplu taşımada olmaz.
- Toplu taşıma her yere yok.
- Toplu taşımaya, hele ücretsiz olursa, kimse binemez.
- Belediyeler, zaten sübvanse ettiği bu hizmeti, bedava verirse, bunun için kaynağı nereden bulacak.
Sizlerin aklına gelenler olursa, aşağı yazabilirsiniz...
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınız denetimimden geçtikten sonra yayınlanacak. Beğenmediklerinizi hakaret içermeyen şekilde ifade edin lütfen.