Gölgeleri oldum olsası sevdim. Işığın somut göstergesi gibi geldi bana. Işığın yönüne ve şiddetine göre değişmesini, hayatın farklılaşan akışına benzettim. Uzayan kısalan, koyulaşan belirsizleşen gölgeler... Gölgelerin bu suskun ama etkili varlığı çağrışımlar yaptı ömrüm boyunca. Kökenleri çocukluk yıllarıma kadar uzanıyor belki. Ağaçların uzayan gölgelerini izlerken fark etmiştim ışığın ve karanlığın birbiriyle oyununu. Her gölgenin, öyküsü başkaydı; kimi dinginlik, kimi merak, kimi endişe içerirdi. Sessiz sinema gibi, sözsüz öyküler, giz ile görünen arasındaki ilişkiyi mi yansıtıyor acaba? Gölgelerin etkileyici olmaları biraz da bu yüzden sanırım, hayal gücümüzü işe koymaları. Görünen ile giz arasını doldurması bize kalıyor.
Hesse'den blogda söz etmemiş olmamın nedenini tahmin etmişsinizdir, doğru bildiniz... Her iki yazarı okuduğumda, blog yazmaya başlamamıştım henüz. Blog yazmasam bile, o günlerde de kitaplara dair notlar alıyordum. Bu yazıyı hazırlarken o notlarımdan yararlandım.
Bozkırkurdu, belli bir yaştan önce okunduğunda tam anlaşılamayacağını düşündüğüm romanlardan. Çeviri eserlerde, çevirmen de önemli oluyor. Almanca yazılan eserlerde Kamuran Şipal ve Ahmet Cemal'in çevirileri varsa onları tercih ediyorum. Bozkırkurdu'nu Kamuran Şipal çevirisinden okumuştum.
Romanın hissettirdiklerinden bahsetmek istiyorum bu yazımda. Sonuçta romanın anlattıklarını farklı platformlarda okuyabilirsiniz. Üniversiteyi bitirmek üzere olduğum 1995 yılının başlarında okumuştum bu eseri. Bozkırkurdu, hayatımın "tanımlı" bölümünün bitip, "doğaçlama" döneminin başlayacağı günler yaklaşırken kafamda beliren düşünceleri iyice karmaşıklaştırmıştı. Cümle, gereğinden uzun olunca, toparlaması zor oluyor. Hemen berraklaştırmaya çalışayım...
"Tanımlı bölüm" olarak belirttiğim şey, iyi lise - iyi üniversite ile süren "eğitim" dönemi... Ankara Atatürk Anadolu Lisesi ve ardından Orta Doğu Teknik Üniversitesi Elektrik - Elektronik Mühendisliği bölümü ile ömrümün ilk 20 senesi, olması gerektiği gibi geçmişti. Kalan bölümünün nasıl geçeceğine dair ise hiçbir fikrim yoktu. Dört sene boyunca üniversitede aldığım eğitimin, hayatımın geri kalanında yapacağım işe dair olduğunu bile anlayamamış, seçtiğim bölümü sevememiş, değişiklik yapmak için ise kılımı kıpırdatmamıştım. O günleri çok net hatırlıyorum hâlâ.
Üniversitede bir senesi daha olan, o dönemki sevgilim sormuştu nasıl bir işte çalışmak istiyorsun diye sorduğunda çok şaşırmıştım. Şaşkınlığımın nedeni, bu soruyu kendime hiç sormamış olmamdan kaynaklanıyordu. Çalışmak, bir iş yerinde sabahtan akşama kadar "beklemek"... Bunun için mi okudum ben?
İşte böyle bir ruh hali ile okudum Bozkırkurdu'nu... Peki, okuduğum dönem aldığım notlarda ne yazılır? Onu da notları bulunca aşağıya ekleyeceğim.
Hermann Hesse'nin Bozkırkurdu'nun notlarını eklemek için biraz beklediğimi itiraf ediyorum. Blogumda, hakkında not eklediğim 400. eser, Bozkırkurdu oldu bu bekleme sayesinde....
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınız denetimimden geçtikten sonra yayınlanacak. Beğenmediklerinizi hakaret içermeyen şekilde ifade edin lütfen.