Neyse ki benim öyle gerçekleşmeyen büyük planlarım yok, uzun zamandır. Çünkü gerçekten plan yapmayanlardanım. Öyle arada gaza gelip bir şeyler çiziktirdiğim olduysa bile bunlar gerçekleşmese dünyanın sonunu getirmeyecek türden. Dönüp 2009'u, ki bizim için büyük sevinçler ve endişeler yılı olmuştu, uğurlamaya hazırlandığımız tarihlerde yazdığım yazıyı okudum. Aklıma Kayahan'ın söylediği şarkı geldi: Değişen hiç bir şey yok sevdiceğim. Bir telaş, bir heyecan yollardayız...
Biz yetişkinler için pek bir şeyin değişmemesi üzünülecek bir durum değil aslında. Malum, yaşımız kemale (ne ise o artık) yaklaşırken değişimler olumsuz oluyor çoğunlukla. Bebeklere ise her gün mucizeler getiriyor. Koltukta desteklerle oturmalardan, desteksiz oturmaya, sürünüp yuvarlanmadan, emeklemeye, ardından sıralamaya ve sonunda yürümeye başlıyorlar. Her aşamasında yüzlerce kez başarısız olup yılmıyorlar. Onların azmini, sabrını yitirdiğimiz için mi bu durumdayız? Her düşmenin arkasından daha bir hırsla ayağa kalkamıyoruz? Oyuncağımız elimizden alındığında kısa süreli şaşkınlığın arkasından elimize aldığımız yenisiyle avunuyoruz. Demek ki bebeklikten kalan her şeyi unutmuş değiliz.
Çocukların doğduğu yılın Aralık ayı olunca yazının havası değişik olmuş. Daha yakın bir seneye, 2019'a girerken hedeflerim ise şöyleymiş:
daha az kek/börek daha fazla spor yap
bu bir istekten ziyâde zorunluluk. 2018'in son günlerine girerken tartıda gördüğüm kilo, tüm zamanların en fazlası olunca, önlem almam şart ne yazık ki. yoksa ne kek/börekten sıkıldım ne spor aşkım depreşti...
daha çok oku daha az konuş
her ikisini de çok seven birisi olarak birini tercih etmek durumunda kalmak hoş değil :) ancak, etraf gittikçe çoraklaşırken konuşmak, eskisi kadar keyif vermiyor. diyalogdan monologa dönüştü sohbetler çoğunlukla. en kötüsü, ortamda bilgi yerine fikir sahibi olanlarla konuşma çabası...
daha az dırdır daha çok şükür et
sahip olmam gerekirken, olamadıklarım konusunda çok dertlendim zamanında. hak ettiğimi düşündüklerim ile bana verilenler hiç denk olmadı. okumanın ve düşünmenin sonrasında, dırdır etmenin hiçbir şeye yaramadığını, sahip olduklarım, aklım ve imanım için şükretmemin ise asıl yapmam gereken olduğunu fark ettim. siz de öyle yapın bence, çok daha huzurlu olursunuz inşallah...
daha az harca daha fazla yardım et
tüketim çağında yaşadığımız, yadsınamaz bir gerçek. dolabınıza baktığınızda, hiç yeni kıyafet almasanız bile beden ölçünüz değişmediği sürece, sizi mezara kadar idare edecek sayıda kıyafetiniz olduğunu göreceksiniz. bu durumda, yeni bir kıyafet almanın anlamı ne? kendime çok söyledim bu yazıdığımı ve olabildiğince uygulamaya çalışıyorum. dolabımda, mevsimine göre, giyinmediğim hiç kıyafetim yok meselâ. birgün giyerim belki diye bir şey saklamıyorum artık. bir mevsim boyunca giyinmediysem, kıyafet yardımı kutularına bırakıyorum. 2019'un ikinci yarısında, Darüşşafaka düzenli bağışçıları arasına gireceğim inşallah. infak etmek lâzım...
sevdiklerinle daha fazla vakit geçir
bunu yapmak için başka bir şeyi azaltmak gerekmiyor. bu yüzden bu dileğin başında bir "daha az" yok. sevdiklerimizi, özellikle yaşı bizden büyük olanları, en fazla mutlu eden şeyin onlarla vakit geçirmek olduğunu fark ettim. sohbet etmek, anılarını dinlemek, anılarını kaydetmek... hazır yapabiliyorken ertelememek gerek. hepimiz can taşıyoruz, emaneti teslim etmeden, sonrasında keşke demeden...
işte, 2019'da temel olarak yapmak istediklerim bunlardan ibaret. sene sonunda, kısmet olurda gene bir yazı yayınlayabilirsem, hangisini ne kadar başarabildim, muhakemesini yaparız birlikte...
2019'un sonunda, sene başında hedeflediklerinin ne kadarını yapabildin diye sormayın... Bu yüzden bu sene için hiç bir hedef, dilek, amaç not etmiyorum...
Cumhuriyetimizin değerini bilip ona sahip çıktığımız bir sene olmasının dışında...
Nice 100 yaşlara...
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınız denetimimden geçtikten sonra yayınlanacak. Beğenmediklerinizi hakaret içermeyen şekilde ifade edin lütfen.