Gölgeleri oldum olsası sevdim. Işığın somut göstergesi gibi geldi bana. Işığın yönüne ve şiddetine göre değişmesini, hayatın farklılaşan akışına benzettim. Uzayan kısalan, koyulaşan belirsizleşen gölgeler... Gölgelerin bu suskun ama etkili varlığı çağrışımlar yaptı ömrüm boyunca. Kökenleri çocukluk yıllarıma kadar uzanıyor belki. Ağaçların uzayan gölgelerini izlerken fark etmiştim ışığın ve karanlığın birbiriyle oyununu. Her gölgenin, öyküsü başkaydı; kimi dinginlik, kimi merak, kimi endişe içerirdi. Sessiz sinema gibi, sözsüz öyküler, giz ile görünen arasındaki ilişkiyi mi yansıtıyor acaba? Gölgelerin etkileyici olmaları biraz da bu yüzden sanırım, hayal gücümüzü işe koymaları. Görünen ile giz arasını doldurması bize kalıyor.
Mulligan'ın romanın sonunda yer verilen teşekkür yazısından öğrendiğimize göre Çöplük romanına, yazarın Filipinler'in başkenti Manila'da yaşarken yaptığı gözlemler ilham olmuş. Kitap, Trash adıyla sinemaya uyarlanmış.
Tavsiyenin için teşekkür ederim okuma listeme aldım.
YanıtlaSilTarihi bir kitap öneriniz var mıdır?
Kıymetli yorumunuz için teşekkürler. Tarihi roman olarak, blogda kısa tanıtım yazılarımı bulabileceğiniz, şu kitapları öneririm:
YanıtlaSilHer yerde kan var / Ayşe Kılın
Kurt Kanunu / Kemal Tahir
Abdülmecid / Hıfzı Topuz
Elveda Güzel Vatanım / Ahmet Ümit
Bol kitaplı ve sağlıklı günler dilerim
Kemal Tahir'in Kurt Kanunu lise de okumuştum, okumanızı öneririm. Tavsiyelerinizi bende not aldım, teşekkür ederim.
YanıtlaSilDeğerli yorumunuz için teşekkür ediyorum. Öneriniz için ayrıca teşekkür ediyorum. Severek okuduğum Kurt Kanunu'na dair notlarımı http://sadeceozgur.blogspot.com/2020/02/kurt-kanunu-kemal-tahir.html bağlantısında bulabilirsiniz.
YanıtlaSilSağlıklı günler diliyorum