Gölgeleri oldum olsası sevdim. Işığın somut göstergesi gibi geldi bana. Işığın yönüne ve şiddetine göre değişmesini, hayatın farklılaşan akışına benzettim. Uzayan kısalan, koyulaşan belirsizleşen gölgeler... Gölgelerin bu suskun ama etkili varlığı çağrışımlar yaptı ömrüm boyunca. Kökenleri çocukluk yıllarıma kadar uzanıyor belki. Ağaçların uzayan gölgelerini izlerken fark etmiştim ışığın ve karanlığın birbiriyle oyununu. Her gölgenin, öyküsü başkaydı; kimi dinginlik, kimi merak, kimi endişe içerirdi. Sessiz sinema gibi, sözsüz öyküler, giz ile görünen arasındaki ilişkiyi mi yansıtıyor acaba? Gölgelerin etkileyici olmaları biraz da bu yüzden sanırım, hayal gücümüzü işe koymaları. Görünen ile giz arasını doldurması bize kalıyor.
Çocuk kitapları etiketinin ikinci üyesini sizlerle buluşturmanın mutluluğunu yaşıyorum...
İnsan Vücudu Tiyatrosu adlı kitabı, kızımın önerisi ve ısrarı ile okudum. Bitirdikten sonra ısrarı için kendisine teşekkür ettim. Kitabı okurken daha önce öğrenmediğim bir şey ile karşılaşmadım belki ama unuttuklarımı hatırladım. Çizgi roman gibi tasarlanmış 11 bölümden oluşan eserin yazarı Maris Wicks. Domingo, Bkz Yayıncılık Aralık 2016'da Şiirsel Taş çevirisi ile yayınlamış. Türkçeye uyarlanan illüstrasyonları Duygu Topçu, sayfa uyarlamasını Bahadır Erşık, kapak uyarlamasını ise Gökçe Türkel yapmış.
Kitabın bölümleri insan vücudunun belli başlı bölümleri ile aynı isimleri taşıyor: İskelet sistemi, kas sistemi, solunum sistemi, kalp-damar sistemi, sindirim sistemi, boşaltım sistemi, endokrin sistemi, üreme sistemi, bağışıklık sistemi, sinir sistemi, koku - tat - işitme - görme ve dokunma... Kitap, sözlük ve okuma önerileri ile bitiyor, toplam 234 sayfa.
Kitabı okurken bir yandan da eğitim sistemimizi düşündüm. Ders kitapları neden böyle eğlenceli tasarlanmaz, neden hep bir şeyleri ezberlemek zorunda bırakılır öğrenciler...
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınız denetimimden geçtikten sonra yayınlanacak. Beğenmediklerinizi hakaret içermeyen şekilde ifade edin lütfen.