S A D E C E Ö Z G Ü R

Çocuklar ve gençler için yazılmış kitaplar okumaya ve bloga eklemeye devam ediyorum. Tudem yayınlarınca ilk baskısı Nisan 2014'te yapılan Andy Mulligan imzalı Çöplük'ü dilimize Arif Cem Ünver çevirmiş. 223 sayfalık roman çöplükte yaşayan üç arkadaşın başından geçen macerayı anlatıyor. Çöpte buldukları çantanın içinden, ülkenin yozlaşmış yöneticilerinin gizlediklerinin çıkmasıyla heyecan dolu bir kovalamaca başlıyor.  Mulligan'ın romanın sonunda yer verilen teşekkür yazısından öğrendiğimize göre Çöplük romanına, yazarın Filipinler'in başkenti Manila'da yaşarken yaptığı gözlemler ilham olmuş. Kitap, Trash adıyla sinemaya uyarlanmış.  

Çocuklar büyüdükçe okudukları kitaplar değişiyor. Klasiklerin çocuklar için kısaltılmış sürümleri, polisiyeler, gizem dolu seriler… Linwood Barclay'in Takip adlı romanı hem bilim kurgu hem polisiye olarak sınıflandırılabilir sanırım. Gerçi teknolojinin ve insan hırsının geldiği noktayı düşününce romanda anlatılanların gerçek olabileceği endişelendiriyor. Yazı için seçtiğim fotograftaki kediciğin adı Çilek. Takip adlı romanda içerisine elektronik sistemler yerleştirilmiş bir köpeğin macerası anlatılıyor.  Nihal Tokinan Gökçe'nin çevirisini yaptığı 231 sayfalık roman Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları'ndan Mayıs 2019'da çıkmış. Eserin İngilizce ilk baskısı ise 2017. Bu sürükleyici romanı okumamı öneren sevgili kızıma teşekkür ediyorum. Unutmadan ekleyeyim Takip'i Kaçış adlı roman izliyor. Gene İş Bankası Kültür Yayınları'ndan...

GazeteDuvar.com.tr adresli internet gazetesindeki yazılarıyla tanıdığım Aydın Selcen'in, İletişim Yayınları'ndan 2019 yılında çıkan kitabı Gözden Irakta'yı okudum. Kitabın görseline baktığınızda da fark edebileceğiniz üzre IRAK, Aydın Selcen'in hayatında ve kitabın genelinde önemli bir yere sahip. Selcen, 2010 - 2013 yılları arasında Erbil Başkonsolosu olarak görev yapmış. Öncesinde de 2003 - 2006 yılları arasında Bağdat'ta görevliymiş.  262 sayfalık eser, Aydın Selcen'in görev yaptığı dış temsilciliklerdeki anıları, denemeleri ve kurgusal öykülerinden oluşuyor. Bu arada " kurgusal öykü " ne kadar doğru bir ifade bilemedim :) Öyküleri okurken Selcen'den bir roman okumanın ne kadar keyifli olacağını düşündüm. Kimbilir, belki bir gün " Aydın Selcen'in ilk romanı raflarda " diye bir haber görürüz.  20 sene boyunca farklı coğrafyalarda görev yapmış olan Selcen'in, o döneme ilişkin anılarında, bugün hâlen aktif siyasetin içindeki isiml

İlk kez bir eserini okuduğum yazarların sayısı artmaya devam ediyor. Italo Svevo, 1861'de İtalya'nın Trieste kentinde doğmuş. Aslında bugün İtalya'da olan Trieste demek daha doğru olacak sanırım, çünkü kent, o tarihlerde İtalya toprakları içerisinde değilmiş . Günümüzde İtalya'nın Slovenya ile sınırında yer alıyor.   Yaşlılık adlı romanı dilimize Neyyire Gül Işık çevirmiş. Çevirmenin ne kadar önemli olduğunu, özenli çevirileri okurken daha iyi fark ediyorum. Neyyire Gül Işık'ın dipnotları sayesinde romanı okumak çok keyifli oldu. Ayrıca Sunu başlıklı bölümde Işık'ın yazdıkları hem Svevo hem de dönem ile ilgili ön bilgilenmeyi sağladı. Can Yayınları'nca ilk baskısı 1998 yılında yapılan romanın Mart 2014 tarihli ikinci baskısını okudum. 243 sayfalık romanda 35 yaşındaki erkek kahramanın aynı kentte yaşayan bir kadına duyduğu saplantılı bağlılık ve gelişen olaylar anlatılıyor.  Romanın başlarında kahramanı şu sözlerle tanıtıyor Svevo: "Hep bekleyerek yaşıy

Ahmet Ümit'in Ekim 2013'te Everest Yayınları'ndan çıkan polisiye romanı Beyoğlu'nun En Güzel Abisi'nin aynı tarihli ikinci baskısını okudum. Eser 412 sayfalık olmasına karşın, Ahmet Ümit'ten daha önce okuduğum kitaplar gibi, kısa sürede bitti. Geride hayranlık ile birlikte aşağıdaki satırları bıraktı... Haziran 2013'te yaşanan Gezi Parkı süreci, romanın ana gövdesini oluşturuyor bence. Ahmet Ümit polisiyelerinde cinayetleri çözen Başkomiser Nevzat'ın ağzından, özelde Tarlabaşı ve Beyoğlu bölgesinin genelde ise İstanbul'un hatta ülkenin durumunu analiz eden tespitler yapılıyor. Yaşanılan sorunlarda suçu, fiili işleyen toplumun unuttuklarında bulan yardımcısı Ali'yi uyarırken şöyle diyor Başkomiser Nevzat: "Yani şunu demek istiyorum, nasıl ki çiftçi buğday yetiştirmek için toprağı bilmek zorundaysa, biz de suçla mücadele etmek için bu yoksul insanları çok iyi tanımak zorundayız. Ama daha aştan onları suçlu sayarsan, yanlış yapmış olursun. Üst

Oxford University Press'in her yıl açıkladığı ve 2016'daki Post-Truth seçimi ile belleğimde yer eden yılın kelimesi için 2020'deki adayım New Normal . Hayatımızın, korona salgını başlamadan önceki gibi olamayacağını ifade etmek için kullanılıyor Yeni Normal .  Bakalım Oxford University Press 2020 kelimesi olarak ne açıklayacak?

Evde uzunca bir süredir okunmayı bekleyen kitaplardan birisiydi Köşe Bucak İstanbul. Osman Cemal Kaygılı'nın 1931 yılında Yeni Gün gazetesinde yayınlanan İstanbul'un Köşe Bucağı başlıklı yazı dizisinden oluşturulan eseri yayına hazırlayan Tahsin Yıldırım. Benim okuduğum Selis Kitapları'ndan çıkan, 333 sayfalık, Nisan 2004 tarihli ikinci basımıydı. Selis'ten ilk baskısı Eylül 2003'te yapılmış. Kitap sitelerine arattığımda, 2019'da Can Yayınları'nca da basıldığını gördüm.  1931 yılının İstanbul'u nasıldı diye merak ediyorsanız eşsiz bir kaynak Kaygılı'nın eseri. Gazete yazısı için hazırlanan metinler, kolay okunuyor. Kaygılı, şehrin farklı semtlerini, daha doğrusu semtleriyle birlikte köylerini dolaşmış ve tanıtmış. Bugün Mecidiyeköy semtinin o günlerde Mecidiye adlı bir köy olduğunu ve Kaygılı'ya göre geleceğinin pek parlak olduğunu; Okmeydanı'nda karargâh kurup alayla kuş tutan çocukları, farklı dinde ve farklı etnik kökenli insanların farklı

1995 yılında Ankara Altınpark'ta düzenlenen kitap fuarında imzalatmıştım Bu Ölü Kalkacak adlı kitabı. Büyük usta Vedat Türkali'den okuduğum onca roman varken neden bu kısa oyunu seçmişim hatırlamıyorum. Aradan geçen yıllar hem neden onu seçtiğimi hem de oyunun kendisini unutturmuş. Hazır evde kalmaya devam ediyorken bir kez daha okudum, 1970'lerin başında yazılan ve zamanında TRT'nin açtığı yarışmada övgüye değer bulunan Bu Ölü Kalkacak adlı oyunu. Kitapta tiyatro metninin yanısıra bir dönem güvenlik güçlerine hakaret edildiği  gerekçesiyle yapılan yargılamada mahkemeye sunulan bilirkişi raporlarına da yer verilmiş.  Roman ve öykülerden epeyce farklı oluyor tiyatro oyunu okumak. Sahnenin dekorundan oyuncuların kıyafetlerine kadar bir çok konuda oyun yazarının notları yer alıyor. Ayrıca, oyunun süresi sı nırlı  olduğu için mesajın bu süre içerisinde verilebilmesi de önemli. Kısacası tiyatro oyununu izlemek yerine okumak gibi bir değişik his oluşturuyor bende. Vedat Türka

Korona karantinası sürerken çocuk kitapları okumaya ve okuduklarıma dair notlarımı siz değerli okuyucularımla paylaşmaya devam ediyorum. Bu kez bir büyük ustanın, efsaneleşmiş bir eserini yeniden okudum. İlk okumamın üzerinden kaç sene geçti emin değilim ancak bu ikinci okuyuşum sırasında kimi bölümleri, neredeyse satır satır hatırladığımı fark ettim.  İlk baskısı 1967 senesinde yapılan  Şimdiki Çocuklar Harika'nın  Nisan 2018 tarihli 224 sayfalık 81. baskısını okudum. Nesin Yayınevi'nin yayınladığı romanda Semih Poroy'un çizgileri de yer alıyor. Ahmet ve Zeynep adlı 5. sınıf öğrencisi iki eski sınıf arkadaşının karşılıklı mektuplarıyla oluşturulmuş roman, çocukların gözünden eğitim sistemini, büyüklerin çocuklarla ilişkilerini, büyüklerin birbirleriyle olan ilişkilerini gözler önüne seriyor. Mektuplarda eleştirilen konuların neredeyse hiç değişmeden / iyileşmeden bugün için de geçerli olduğunu söyleyebiliriz. Elbette iletişim araçlarının gelişmesi ve çeşitlenmesi il

Beş kitaptan oluşan Pera Günlükleri serisinin ilk dört kitabını, deyim yerindeyse, bir solukta okudum. Dünyanın gerçekleri ile gizemi bir arada harmanlayan macera kitaplarını okumayı hep sevmişimdir. Dan Brown'un romanlarını da ilk çıktığı günlerde edinip okumuştum.  Delal Arya'nın Pera Günlükleri serisi Körler Ülkesi ile başlıyor. Serinin ikinci kitabı Sırlar Oteli gene Can Çocuk'tan, ilk baskısı 2013 yılında yapılmış. Körler Ülkesi'nden bir sene sonra. Benim okuduğum Kasım 2018 tarihli 9. baskısıydı.  Sırlar Oteli'nin başrolünde Pera Palas var desem yeridir. İstanbul'da bir çok ünlünün de konakladığı ve hâlâ hizmet vermeye devam eden Pera Palas'ta saklanan şifreler, onları bulup çözmeye çalışan Ran, Lusin ile yeni arkadaşları...  Sırlar Oteli'nde Gökkafes'in romana dahil ediliş biçimi etkileyici.  İlk kitaba dair notlarımı bir kaç bağlantı vererek sonlandırmıştım. Bu kez de öyle yapacağım. Dilerseniz Sırlar Oteli'ni okumadan önce,

Sultan Abdülaziz'in tahtan indirilmesi ve hemen sonrasında yaşanılanları bir roman kurgusu içerisinde, dönemin kahramanlarının ağzından anlatan bir eser Her Yerde Kan Var. Everest Yayınları'ndan 200.000 adetlik ilk baskısı Kasım 2019'da yapılmış. Kaynakça ve küçük sözlük ile birlikte 301 sayfalık eser tek oturuşta bitirebileceğiniz kadar kolay okunur bir üslup ile yazılmış. Çok satacağı düşünülerek yayınlanan/basılan eserlerde böyle bir dil kullanılması şaşırtıcı değil elbette.  Romanı okurken, dönemin siyasi dengelerine dair daha fazla bölüm olması olayları daha bütünlüklü görmek bakımından yararlı olurdu diye düşündüm. Bitirdiğimde ise tarihsel olayları roman kurgusu içerisinde anlatma işini ne kadar ustalıkla yaptığını görüp şapka çıkarttım. Günce gibi bölümlendirilmiş roman, farklı kişilerin anlatımlarıyla ilerliyor. Romanın sonunda bu anlatıcıların hayatlarına dair bilgiler de yer alıyor.  Bu eseri sevenlerin, severek okuyacağını düşündüğüm iki esere dair notlar

Her ayın son pazartesi yapmayı planladığım ancak iki aydır geciktirdiğim değerlendirme yazısının Nisan sayısı karşınızda... Öncelikle yaptıklarım ve yapamadıklarımı paylaşarak başlayayım: Kitap almama kararıma uyduğum bir ay oldu. Evdekilerden okumaya devam ettim. Bu ay Delal Arya 'nın çocuklar için yazdığı Pera Günlükleri serisinin ilk dört kitabını okudum. Bloga, serinin ilk kitabı Körler Ülkesi 'ne dair notlarımı ekleyebildim. Diğer 3 kitabı da yakın zamanda eklemeye çalışacağım.  Karantina günleri başladığında düzenli yaptığım egzersizler, zaman içerisinde giderek seyrekleşti. İtiraf ediyorum ki karantina günlerinde sporu günlük rutinin içerisine koyamadım. Umarım önümüzdeki ay yazacağım değerlendirmede bu durum değişmiş olur. Gelişmelerden çıkardığım sonuçlara göre Mayıs, evde kalarak geçirdiğimiz son ay olacak. Hatta Ramazan bayramı sonunda hayatın normalleşeceğini göreceğiz diye umuyorum. Bu durumda, evde kalan günleri daha verimli geçirmek gerek.  Daha az

Psikoterapi sürecini hem doktorun hem de hastanın kaleminden aşama aşama okumak isterseniz Her Gün Biraz Daha Yakın'dan başka seçeneğiniz var mı bilmiyorum. Dr. Irvin Yalom terapist açısından Ginny Elkin, ki bu ismin gerçek isim olmadığı kitapta belirtilmiş, ise hasta açısından hissettiklerini, düşündüklerini yazmışlar.  Kitap 1974 yılında yayınlanmış. Türkçe çevirisini Zeliha İyidoğan Babayiğit yapmış. Benim okuduğum Kabalcı Yayınevi'nden çıkan Kasım 1999 tarihli 319 sayfalık dördüncü baskısıydı. Kabalcı'dan çıkan ilk baskı Mart 1999 tarihli.  Psikoterapi ülkemizde fazla uygulanmıyor sanırım. Hem tedavi sürecinin uzunluğu hem de maliyeti sebebiyle farklı yöntemler tercih ediliyor. Kitabın arka kapağındaki yazıda belirtildiği gibi, "Şu anda terapi görmekte olan bir kimse için belki de pek rahatlatıcı olmayacaktır bu kitap  çünkü her şeyi iki tarafın da bakış açısıyla anlatıyor. Fakat terapide masanın önünde ve arkasında olmak arasındaki farkı merak eden entele

Cengiz Özakıncı'dan okuduğum ilk kitap oldu Dünden Bugüne Türklerde Dil ve Din. Dil ve din arasındaki ilişkiyi derinlemesine irdeleyen, özellikle Türklerin müslüman olmasının ardından zaman içerisinde dilde yaşanan değişime odaklanan bir çalışma. İlk baskısı Kasım 1994'te Bellek Yayınları'nca yapılmış. Benim okuduğum Kasım 2007 tarihli Otopsi Yayınları'ndan çıkan 8.baskıydı. İnceleme, araştırma türündeki kitapların yenilenen baskılarında, daha önceki baskılarda yer verilmeyen ek bilgilerin olması son derece doğal. Bu ek bilgiler ile sayfa sayısının artması da yadırganacak bir şey değil. Ancak ilk baskısı 250 sayfa civarında olan bir eserin 8. baskısının 600 sayfayı geçmesi bana pek normal gelmedi. Okudukça gördüm ki bu son baskıya, seneler içerisinde kitap ile ilgili yayınlanan gazete yazıları, televizyon programları deşifreleri de ek olarak konulmuş. Muhtemelen kitap boyu savunulan görüşleri pekiştirmek amacıyla konulmuş bu eklerin ne kadar gerekli olduğuna emin o

Kitap okuma alışkanlığı, hatta kitap okuma ihtiyacının yerleştiği yaşlarda seçilen eserler oldukça önemli. Bence çocuklar için yazılan kitaplar hem farklı kelimeler ve deyimler kullanarak dilin özelliklerini - güzelliklerini göstermesi hem de okuyanda merak uyandıracak öyküler anlatarak onları kitabın ardından araştırmaya yönlendirecek içeriklere sahip olması gerekiyor.  Delal Arya'dan okuduğum ilk kitap olan Körler Ülkesi, Pera Günlükleri adlı serinin de ilk kitabı. Can Çocuk'tan çıkan kitabın ilk baskısı 2012 yılında yapılmış. Benim okuduğum ise Şubat 2019 tarihli 15. baskısıydı.  Arya'nın kitabı, ilk paragrafta tarif etmeye çalıştığım, okuma alışkanlığı hatta ihtiyacı oluşturacak kitaplardan. Eserin ilk sayfasında, tanıtım amacıyla yapılacak kısa alıntılara izin verilmesi sayesinde, romanı okumanın keyfini bozmayacak bir kaç cümle ile ne demek istediğimi göstermeye çalışacağım: "Kalın bir gözlüğün ardında duruyormuşçasına puslu görünen cansız kış güneşi, Ven

Romanın yazarını,  yakın tarihimizin meraklıları Mizancı Murat olarak bilecektir. Jeune Turc (JönTürk : Genç Türk) hareketinin önemli isimlerinden, 1800'lerin sonlarında Mizan gazetesinin yayıncısı Mehmet Murat Bey, bilinen ismiyle Mizancı Murat.  Turfanda mı turfa mı adlı roman, ilk siyasi roman olarak da biliniyormuş. Telif sorunu kalmayan eseri farklı bir çok yayınevi okuyucu ile buluşturmuş. Benim okuduğum Beyaz Balina Yayınları'nca 2005 yılında yapılan baskısı. 268 sayfalık eseri Kerim Çetinoğlu yayına hazırlamış. Yayınevinin bu yönde bir notu yok gerçi ancak romanın dilinin sadeleştirildiğini düşündüm okurken. Farklı yayınevlerinden çıkan baskılarını okuyabilirsem yazarın dili ile ilgili bir kaç cümle eklerim bu nota.  1892 tarihli roman, hem siyasi eleştirileri hem de dönemin İstanbul'unda geçen aşk hikâyesi ile bir solukta okuyacağınız bir eser . Dönemin memurlarına ve siyasi olarak güç sahiplerine yönelik eleştirileri dikkat çekici.

2019'un sonlarında belirlediğim 12 yazarın kitaplarından okumaya devam ediyorum. Fena Halde Leman 'ın ardından,  Kurt Kanunu ,  Venüs, Bir Aile Tarihçesi, Bir Yaşamöyküsü ve Beyaz Kale adlı romanları okudum. Listedeki sırayı takip etmediğimi fark etmişsinizdir. Bu kez klasiklerden birisi ile devam ettim, Turgenyev'in Babalar ve Oğullar... Malûmunuzdur, klasik eserleri farklı yayınevleri basıyor. Gene bir çoğunuzun bildiği üzere, 70 yıl süresi var, telifin korunmasına dair. Bu sürenin nasıl hesaplandığını merak ediyorsanız buraya bakabilirsiniz... İvan Sergeyeviç Turgenyev 3 Eylül 1883 senesinde vefat etmiş. Babalar ve Oğullar, yazarın en bilinen eseri. Benim okuduğum Melih Cevdet Anday'ın çevirisi ile Adam Yayınları'nca basılan Ekim 1993 tarihli, Adam Yayınları'nın ilk baskısı. İç kapaktaki bilgilere göre, Babalar ve Oğullar'ın Türkçe ilk baskısı 1974 yılında yapılmış. 1861 senesinde yazılan romanın benim okuduğum baskısı 205 sayfa. Romanın başına M

Çocuk kitapları etiketi nin ikinci üyesini sizlerle buluşturmanın mutluluğunu yaşıyorum... İnsan Vücudu Tiyatrosu adlı kitabı, kızımın önerisi ve ısrarı ile okudum. Bitirdikten sonra ısrarı için kendisine teşekkür ettim. Kitabı okurken daha önce öğrenmediğim bir şey ile karşılaşmadım belki ama unuttuklarımı hatırladım. Çizgi roman gibi tasarlanmış 11 bölümden oluşan eserin yazarı Maris Wicks . Domingo, Bkz Yayıncılık Aralık 2016'da Şiirsel Taş çevirisi ile yayınlamış. Türkçeye uyarlanan illüstrasyonları Duygu Topçu, sayfa uyarlamasını Bahadır Erşık, kapak uyarlamasını ise Gökçe Türkel yapmış.  Kitabın bölümleri insan vücudunun belli başlı bölümleri ile aynı isimleri taşıyor: İskelet sistemi, kas sistemi, solunum sistemi, kalp-damar sistemi, sindirim sistemi, boşaltım sistemi, endokrin sistemi, üreme sistemi, bağışıklık sistemi, sinir sistemi, koku - tat - işitme - görme ve dokunma... Kitap, sözlük ve okuma önerileri ile bitiyor, toplam 234 sayfa.  Kitabı okurken bir yandan

bu günlerde banklar kedilere emanet... Her ayın son pazartesi yazacaktım bu aylık değerlendirme yazısını. Bir kaç günlük gecikme ile yapıyorum, kusuruma bakmayın. İşin doğrusu, kimsenin blog okuma isteği yok. Dünya çapında yayılan Yeni Tip Korona virüsü nedeniyle, alışageldiğimiz düzenin dışında bir hayata uyum sağlamaya çalışıyoruz hepimiz. Bu garip günlerde blog yazma isteğim olmasa da, rutinleri aksatmamak adına yazayım Mart 2020 değerlendirmesini. Osmanlıca öğrenme isteğini 2020 hedeflerinden çıkartmaya karar verdim.  Yeni kitap almama kararımı bir kitap için deldim. Emrah Safa Gürkan'ın Bunu Herkes Bilir adlı son çalışmasını alıp okudum. Pişman değilim :) Spor, Mart 2020'de de aksatmadığım bir şey oldu. Yürüyüşün yanına masa tenisini de eklemiştim. Hayat normale dönünce, devam etmek istiyorum.  Zor günler, zor zamanlar.... Umarım insanlık daha insanca bir dünyaya evrilir...

2019'un sonlarında belirlediğim 12  yazarın  kitaplarından okumaya devam ediyorum. Fena Halde Leman 'ın ardından, okumakta çok geç kaldığım Kurt Kanunu 'nu ve Venüs, Bir Aile Tarihçesi, Bir Yaşamöyküsü okudum. Orhan Pamuk'un Beyaz Kale adlı romanını okuyunca, 12 yazarlık listemden geriye 8 isim kaldı. Beyaz Kale'yi Can Yayınları'ndan çıkan Mart 1993 tarihli 11. baskısından okudum. Romanın ilk baskısı Ekim 1985 tarihli, gene Can Yayınları'ndan. Benim okuduğum baskısında 180. sayfada sonlanan romanın ardına, "Beyaz Kale üzerine Orhan Pamuk" başlığı ile Temmuz 1986 tarihli bir sonsöz bulunuyor. Yazarının kaleminden romanı açıklayan bir metin gibi, bu son söz. Eğer sonsözdeki tarih doğru ise bu metin, romanın ilk baskılarında yer almamış. Belki ilk baskılara dair yapılan yorumlar üzerine kaleme alınıp sonraki baskılarda eklenmiştir.  Sağlam kurgulu, anlattığı öykünün dışında farklı şeyleri de düşündüren, inandırıcı karakterlere sahip bir roman,

2020, eserlerini  ilk kez   okuduğum yazarlar senesi olacak bu gidişle. İtalyanca aslından Münir H. Göle'nin çevirdiği 90 sayfalık kitabı,    Can yayınlarından çıkan baskısından okudum.  Çeviri eserleri okurken hep düşünürüm, acaba asıl dilinde nasıl geçiyordu bu cümle diye. Her çeviri, eserin yeniden yazımı bir yerde. Özellikle edebi eserlerin çevirilerinde, yazarın tarzını korumak önemli. Tabucchi'yi asıl dilinde okuma şansım yok. Ufuk Çizgisi'ni başka bir çevirmenin kaleminden okumam da olanaklı değil. Bu yüzden eleştirilerim ne kadar yerinde emin olamıyorum.  Göle'nin çevirisinde cümlelerin zamanları, okuyanı rahatsız edecek şekilde değişiyor. Yukarıdaki paragrafta da belirttiğim gibi, bu tercih yazarın mı yoksa çevirmenin mi bilmemin yolu yok.  Libeccio, farinataia gibi  kelimeleri italik ile yazıp, orijinal dilde bırakılmak yerine  bir çevirmen notu eklenseydi daha iyi olurdu. Ufuk Çizgisi'ni okurken bir Fransız filmi izliyor hissine kapıldım. Fransız

2019'un sonlarında belirlediğim 12  yazarın  kitaplarından okumaya devam ediyorum. Fena Halde Leman 'ın ardından, okumakta çok geç kaldığım Kurt Kanunu 'nu bitirdim. Şebnem İşigüzel 'in 2013 yılında İletişim Yayınları'ndan çıkan Venüs, Bir Aile Tarihçesi, Bir Yaşamöyküsü adlı 240 sayfalık romanını ilk baskısından okudum. İşigüzel, hem öykü hem roman türünde eserler veren bir yazar.  Venüs, klasik anlatım kalıplarını sevenlerin pek sevmeyecekleri ya da okumakta zorlanacakları bir eser. 240 sayfalık roman, yanlış saymadıysam, 37 bölüme ayrılmış. Zaman da mekân da anlatıcı da sıkça değişiyor. Çarpıcı ve merak uyandırıcı bir açılış ile başlayan roman, bir noktaya kadar sabredilmezse, elden bırakılabilecek kadar karmaşıklaşıyor. Belki romanı okuduğum dönemin hayatımızın olağan akışından fazlasıyla uzaklaştığımız bir zaman dilimine denk gelmesi böyle düşündürdü beni. İşigüzel'in diğer eserlerinden okudukça ve belki Venüs'ü bir kez daha okuyunca bu yazdıklarım

Eymir Gölü Blog yazılarımda güncel gelişmelere dair pek bir şey olmadı bugüne kadar. Adı üzerinde "güncel", günlük değişen. Oysa blog yazıları seneler sonra bile okunabiliyor.  Korona salgını ya da bir başka değişle Covit - 19 virüsü salgını da güncel bir konu belki. Ancak öyle hissediyorum ki ileride covit 19 salgını öncesi ve sonrası diye ayıracağız tarihi.  Benim covit 19 sonrası dünyaya dair öngörülerimi sıralayayım aşağıda. İlerleyen senelerde okuyanlar ve o günlerde yaşayanlar tahminlerimin ne kadarının gerçekleştiğini görecek... İnsanların birbirine fiziksel mesafesi artacak sanal mesafesi azalacak.  İş yerlerine gitme yerine her yerde ve her zaman çalışma yaygınlaşacak.  Online işlemler, hayatın her alanında hakim olacak.  Sanal gerçeklik uygulamaları günlük hayatın içine girecek. Seyahatler azalacak. Farklı salgınlar ile insanların ortalama yaşı aşağı düşecek. Başka bir değişle belli bir yaşın üzerindeki insanların sayısı azalacak. 

Emrah Safa Gürkan'ın merak ve heyecan ile kısa sürede okuyup bitirdiğim eserinin tam adı şöyle: Bunu Herkes Bilir Tarihteki Yanlış Sorulara Doğru Cevaplar. Kronik yayınlarından ilk baskısını Ocak 2020'de yapan kitabın Şubat 2020 tarihli ikinci baskısını okudum. Bu arada iki baskının toplam adedinin 60.000 olduğunu da ekleyeyim. Eser, giriş ile son sözün dışında on üç bölüm ve uzun kaynakçayla birlikte 276 sayfa. Emrah Safa Gürkan'ı Olmaz Öyle Saçma Tarih başlıklı youtube videoları sayesinde tanıdım. Tanıdım yerine kendisinden haberdar oldum demek daha doğru aslında. İlker Canikligil ile birlikte yaptıkları programın tüm videolarını izleyip bu kitabı almamak olmazdı.  Blogun takipçilerinin, ki onların varlığı konusunda her geçen gün daha fazla şüpheye düşüyorum, bileceği gibi "yakın tarih" olarak adlandırdığım 1876-1946 arasındaki döneme dair bir çok kitap okudum , okumaya devam ediyorum. Bu bakımdan da Emrah Hoca'nın, kendisi 29 Mayıs Üniversitesi'

"Ayağımı kaldırıma atmam ile araba durdu önümde" "Medeniyet böyle bir şey işte, kimse hız sınırını aşmıyor." Yukarıdaki iki cümleyi, Avrupa kentlerini gezip dönenlerden sıklıkla duymuşşunuzdur eminim. Oysa aynı kurallar ülkemizde de geçerli senelerdir. Geçtiğimiz yılın sonbaharında İçişleri Bakanlığı yaya geçitlerinde araçların yayalara yol vermesi konusunda bir dizi uygulama gerçekleştirdi . Çoğunlukla yaya olarak var olduğum trafik düzeninde, bu uygulamalar beni fazlasıyla heyecanlandırdı.  Aradan geçen zaman, özellikle yayaların ısrarlı taleplerinin de etkisiyle, yaya geçitlerinde araçlar duruyor... Ancak, ne yazık ki hâlâ istenilen düzeyde değil. Aslında yaya iken talep ettiğimiz bu kurala uyumu, araç kullanırken hatırlamamız yeterli olacak... Lütfen aklımızdan çıkarmayalım, arabayı park ettikten sonra biz de yaya olacağız!!

2020 senesinin hedeflerinden birisi, her ay bir fotograf etkinliğini takip etmekti. Ne yazık ki bu hedefi gerçekleştirmek pek kolay değil. Ankara'da yaşayan birisi olarak, her ay bir fotograf etkinliği bulmak zor değil. Zor olan, bu etkinliğe gidecek zamanı bulmak :) Şehir, giderek büyüyor, trafik, İstanbul ile kıyaslanmasa bile, sıkışıyor... Uzun sözün kısası, fotograf ile daha fazla ilgilenmenin yolunu buldum sayılır: Fotograf konusunda okumak ve online portfolyo görmek... Bu çabalarım kapsamında yaptıklarımı yeni bir etiket altında toplamaya karar verdim. Etiketin adını bulmak için fazla çaba harcamam gerekmedi: Fotograf. Bakalım ne kadar sürecek.....

Geçtiğimiz günlerde kütüphanemde bir arama - tarama çalışması sonucu 11 kitabı tespit ettim. İtiraf ediyorum ki seçmem kolay olmadı. Bir terslik olmaz ise önümüzdeki 11 ay boyunca birer birer hediye olarak göndereceğim.  Peki kime ve bu ay hangi kitap? Ayın kitabı, daha önce  sosyal medya hesaplarımdan  duyurduğum gibi, Maurizio Codogno'nun  Öğle Yemeğinde Matematik adlı eseri. Kitap ile ilgili notlarımı okumak isterseniz bağlantısı  burada ... Bu ayın sorusuna gelirsek,  Kolay olsun diye düşünerek ve kısa sürede yanıtın geleceğini umarak şöyle bir şey hazırladım. Blogda hızlı bir turlama ile bulabileceğiniz bir yanıtı var sorunun... 2019 yılında bloga eklenen "kitap" etiketli yazı sayısı kaçtır? Yanıtlarınızı bu yazının altına yorum olarak gönderebilirsiniz. Birden fazla göndermenize gerek yok,  reklâm içeren yorumlar için filtre ve onay mekanizması olduğu için hemen görünmezse endişe etmeyin. Doğru yanıt gelene kadar tüm hatalı yanıtları da onaylayacağım

buz tutar bir yanımız bir yanımız bahar bahçe @ Eymir Gölü Bitmemiş bir yazı olsa da yayınlamak istedim. Eymir Gölü etrafında koştuğum dönem hazırlamaya başlamıştım. Tamamladığımda yayınlarım diye düşünmüştüm. Tamamlanamayacak gibi görünüyor. Belki gelen yorumlar ile zenginleşir.... Buyurun o zaman, " hiç " " yoktan " " iyi " midir? Koşarken aklıma geldi. Aklımda kalmasın, kayıtlara geçsin dedim ve yazdım. Başlık, Erkan Oğur'un Hiç adlı albümünden.  Hiç, yoktan iyi midir?  İlk okuduğumda da çok etkilemişti bu söz. Kelime oyunu yapmaktan ziyâde düşündürmeyi amaçlayan bir yazı demiştim kendime. Bugün koşarken neden aklıma geldi, emin değilim.  "Hiç"lik, insan beyninin algılayabileceği bir şey değilmiş gibi geliyor bana. "Yok"luk, öyle değil meselâ. İki kelimenin arasında, bir ara var olmuşluk farkı var. Yok, bir zamanlar varmış bilgisini de içinde barındırıyor. En azından bence böyle. Oysa hiç bambaşka. Eminim seyretmişsi

Bugünekadarhiçkitabınıokumadığımyazarlarlistesi , 12 isim ile başlamıştı. Artık listede 9 isim kaldı. Kemal Tahir ve Attilâ İlhan 'ın ardından İhsan Oktay Anar'dan da bir kitap okumuş oldum, Puslu Kıtalar Atlası'nı bitirerek.  İletişim Yayınları'ndan ilk baskısını 1995 yılında yapan eserin 2019 tarihli 64. baskısını okudum. 238 sayfalık roman hakkında kısa bir not eklemek olmaz. Uzun not için ne kadar enerjim var, emin değilim ama en azından orta uzunlukta bir not niyetiyle başladım bu yazıya... Öncelikle İhsan Oktay Anar'ın diğer eserlerini de okumak isteği duyduğumu belirteyim. Masalsı bir roman, Puslu Kıtalar Atlası. Romanı bitirdiğimde aklımda kalanlardan hareketle, vermek istediği mesajı, ki belki de böyle bir mesaj yoktur, son derece üstü kapalı tutmayı tercih etmiş Anar. Bölümler arasındaki bağlantıyı kurabilmek için oldukça dikkatli okumak gerekiyor, elinizin altında internet bağlantısı da olmalı. Bu sayede filuri, metris, palanka duvarı, kolomborne,

pasajlar... gizem... İstanbul Her ayın son pazartesi yapmaya çalıştığım, geçmiş ayın değerlendirmesi serisinin Şubat sayısı ile birlikteyiz... Aslına bakarsanız, 2 gün de olsa, kısa bir ay olunca yazılacaklar o kadar uzun olmuyor... Kısaca geçmek gerekirse; Osmanlıca, istediğim hızda ilerlemiyor ne yazık ki.  Yeni kitap almamaya devam ediyorum. Az konuşup çok düşünmenin ilk bölümünü yapabiliyorum... İkinci bölüm ise daha fazla çaba göstermeliyim. Spor, 2020'nin en başarılı bölümü. Neredeyse her gün, aksatmadan yürüyorum... Mart ayı değerlendirmesinde görüşmek dileğiyle...

Sadece 0 ve 2'lerden oluşan bir tarih... Bugünü yazısız geçemezdim.  Nasıl bir gelecek bekliyor bizden sonraki kuşağı, kestirmek kolay değil. Vonnegut'un Otomatik Piyano adlı distopyası kadar bile insancıl olmayacağından endişeliyim, uzunca bir süredir. "Dünya" adlı sahnede "figüran" rollerini üstlenenlere duyulan "ihtiyaç", her geçen sene azalıyor. "Sistem", artık varlığına pek ihtiyaç duyulmayan bu "figüran"ları daha ne kadar "besleyecek"? Farkındayım, karamsar bir yazı oldu/oluyor. Ancak, haberleri izlediğinizde karamsarlığa kapılmak işten değil. Neyse, enseyi karartmamak gerek gene de...

Ellen Meiksins Wood'un  Sınıftan Kaçış adlı kitabına dair yazdığım notu aşağıdaki paragraf ile bitirmiştim: Wood'un yazdıklarına ya da eserde eleştirilen akımların savunduklarına dair yorum yapmam ise mümkün değil. Öyle bir birikime sahip değilim. Tek söyleyebileceğim, yakın gelecekte insana ihtiyaç duymayan bir üretim sürecini göreceğimiz. Böylesi bir dünyada teorik bilgileri güncellemek, ezberleri bozmak gerekecek.  Yazımı okuyan bir arkadaşımın önerisi ile haberdar oldum Otomatik Piyano'dan. Gene aynı arkadaşımdan alıp kısa sürede okuyunca, Kurt Vonnegut'un 1952 yılında, üretime dair her işin makineler tarafından yapıldığı, insanları IQ puanlarına göre sınıflandırıldığı, kimsenin aç ve açık olmadığı ancak boş ve işlevsiz kalmanın dayanılmaz ağırlığı ile "insanlıktan çıktığı" bir dünyayı anlattığını gördüm.  İrma Dolanoğlu Çimen'in çevirisi ile Haziran 2018'de April yayıncılığın baskısından okudum, 374 sayfalık romanı. Kitapta elektron tüpl

Göz yaşları içinde bitirdiğim bir kitap oldu Heykeltraş Babam. Tankut Öktem 'in adı, belki tanıdık gelmiyor. Oysa eserlerini gördüğünüze eminim. Bir çok kentte bir çok farklı eseri bulunuyor. Kitabı yazan kızı Oylum Öktem İşözen, incelikli ve duygu dolu bir dil ile anlatmış babasını, hayatını ve eserlerini.  Kitapta anılara da yer verilmiş, Tankut Hoca'nın eserlerine yansıyan kişiliğinin ipuçları da var, hayata bakışının izleri de. Tüm bunların yanı sıra, okuyanın içine işleyen ve her satırda gözleri dolduran bir özlem, babaya duyulan hasret...  Hayykitap'tan Haziran 2009'da çıkmış bu kıymetli eserin ilk, ve sanırım tek, baskısını okudum. Baba olmasam da bu kadar etkilenir miydim bu kitaptan bilemiyorum ama sizlere  Oylum Öktem İşözen'in babası Tankut Öktem'i anlattığı bu eseri okumanızı özellikle öneriyorum.