Bu yazıyı hazırladığım 2 Nisan 2025 günü itibariyle Trabzonspor A takımı, Süper Lig'de 27 maçta 9'ar galibiyet - mağlubiyet ve beraberlik ile 36 puan toplayarak 10. sırada yer alıyor. Trabzonspor U 19 takımı ise U 19 Elit A Ligi'nde 26 maçta 18 galibiyet, 5 beraberlik ve 3 mağlubiyet ile 59 puan toplayarak, lider Galatasaray'ın iki puan gerisinde ikinci sırada. Bu arada Trabzonspor U 19 takımının üç maç eksiği olduğunu ekleyeyim. Bu eksik üç maçını da kazanırsa 7 puan farkla lider olması mümkün. UEFA Gençlik Ligi'nde yarı finale çıkan ve bu yolda İtalya'dan Juventus, Atalanta ve Inter'i eleyen takımımız, kupaya doğru emin adımlarla ilerliyor. Trabzonspor Fatih Sultan Tekke yönetiminde U 19'daki gençleri A takıma dahil etme stratejisini uygularsa uzun süreli başarının gelmesi işten bile değil. Gençleri bir kez daha kutluyorum. Kupayı ülkemize getireceklerine yürekten inanıyorum.
Bu başlığı kullanmadan önce emin olmam gerekiyordu. Koşuyorum diyebilmek için kendime "enaz" kriterleri koymuştum. Kimseyi ilgilendirmese bile neydi bu enazlar, okuyalım:- 10.000 metrelik parkuru ENAZ 5 kez bitirmek,
- ENAZ üç hafta boyunca, haftanın ENAZından bir günü koşmak
Bu uzun ve kesinlikle gereksiz girişinin ardından gelelim konuya. Yaş 45+ olunca, koşmak, hele ki 10K (böyle yazmak ve söylemek daha havalı oluyor, K, kilo yerine geçiyor ve 10K, 10 bin metre anlamında) koşmaya kalkışmak, kesinlikle kardiyoloji kontrolünden geçmeden yapılacak iş değil. Endişeniz olmasın, aslında neden endişe edeceksiniz, muhtemelen hiç tanışmadık çoğunuzla, ben kardiyoloji kontrolü yaptırdım. Eforlu EKG, EKO ve kan tahlilleri herhangi bir sorun göstermiyordu.
Haftanın 3 - 4 günü 11 kilometrelik, çoğunlukla düz ve trafiksiz bir parkurda koşuyorum. İtiraf ediyorum ki ilk seferlerin sonunda, bacaklarımın çeşitli kaslarında ciddi hamlalar oldu. Bunun sebebi hem bu kasların eskiye oranla çok daha yoğun kullanılmasından hem de koşu sonrası germe hareketlerine yeterli zaman ayırmamamdandı.
Koşmak yerine tempolu yürümeyi doğru bulanlara diyecek sözüm yok elbette. Ne koşarım ne yürürüm de diyebilirsiniz. Bunlar hep tercih. Ancak, koşmak, özellikle sessizlik içerisinde ve tek başına koşmak, bir nevi meditasyon benim için. Daha önce hiç düşünmediğim konular geliyor aklıma koşarken. Fiziksel zorlanmanın getirdiği bir bilinç açılmasıdır belki. Bir de koşu ilerledikçe artan başarmanın mutluluğu, belki de salgılanan hormonlar...
Arada koşmak etiketi altında yazılar yayınlamaya çalışacağım...
Hayatınızda hareket eksik olmasın...
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınız denetimimden geçtikten sonra yayınlanacak. Beğenmediklerinizi hakaret içermeyen şekilde ifade edin lütfen.