Bir daha arasam, acaba gelmiş midir eve? Gene annesi çıkarsa ne diyeceğim? Konuşmadan kapatsam ayıp, onu sorsam, evladım daha bir saat önce de aramadın mı dese ne cevap vereceğim? Kartta kaç kontür kaldı onu da bilmiyorum. Kartı takınca gösterirdi eskiden, bozulmuş bu galiba, arama başlamadan göremiyorum kaç kontürün kaldığını. Öylece kalakaldım pastanede. Birden hışımla kalkıp gitti. Oysa daha yeni oturmuştuk. Çaylarımızı söyleyip pasta sipariş etmiştik. Çayın gelmesini bile beklemedi. Bu soğukta eve dönmüştür diye düşünüyorum ama kim bilir belki siniri yatışsın diye dolaşıyordur. Ne kadar da aptalım. Öyle pat diye sorunca afalladım. Lafı ağzımda geveledim. Sonra o da kalkıp gitti. Neyse, bir saatten fazla geçti. Bir daha çevireyim numarayı. Belki dönmüştür.
Kütüphaneyi karıştırırken görüp, okumaya başlayınca elimden bırakamadığım bir polisiye Köşeye Kıstırmak. Paul Auster denildiğinde akla ilk gelenler arasında yer almıyor bu roman. 1978 yılında yayınlanmış. O dönem, yayınlatmak kolay olmamış, kitabın arka kapağında yazılanlara göre. Aradan geçen seneler ve Auster'in artan ünü sonucu, eski çalışmaları yeniden basılınca, Can Yayınları Seçkin Selvi'nin çevirisi ile bizlerle buluşturmuş. Benim okuduğum 2004 yılındaki üçüncü baskısıydı. Can Yayınları'ndaki ilk baskısı 2000 yılında yapılmış.
Kitap, her ne kadar arka kapağında sıradışı bir polisiye denilse de, Amerikan dedektiflik hikâyelerindeki tüm klişelere sahip, mısır patlağı gibi bir çalışma. Edebiyat ile daha farklı bir boyutta ilgilenenler için belki bir anlamı olur, Auster'in bu ilk dönem eserini okumak. Benim gibi sadece okuyucu olanlar için ise yaz tatili şezlong kitabı önerisi olarak not edilebilir.
Yukarıdaki paragrafı üç gün önce yazdım. Aradan geçen üç gün içerisinde fark ettim ki Auster'in kitabındaki karakter çözümlemeleri geliyor aklıma arada. Kitaba, okuyucularıma ve Auster'e haksızlık ettiğimi düşündüm. Bu yüzden, bugüne kadar pek sık yapmadığım bir düzeltmeyi sayfaya ekledim.
Yukarıdaki paragrafı üç gün önce yazdım. Aradan geçen üç gün içerisinde fark ettim ki Auster'in kitabındaki karakter çözümlemeleri geliyor aklıma arada. Kitaba, okuyucularıma ve Auster'e haksızlık ettiğimi düşündüm. Bu yüzden, bugüne kadar pek sık yapmadığım bir düzeltmeyi sayfaya ekledim.
Gelelim, kitabı neden bir türlü elimden bırakamadığıma. Köşeye Kıstırmak'ı okumak bana Mavi Ay dizisini izlerken hissettiklerimi anımsattı. Seneler önce televizyonda gösterilen ve başrollerinde Bruce Willis ve Cybill Shepherd'ın oynadığı bu efsane diziyi hatırlamak isteyenlere de öneririm Auster'in kitabını. Sanki Mavi Ay'ın bir bölümünü okuduğumu düşündüm, Köşeye Kıstırmak'ı okurken.
Bu tahminimden uzun yazıyı bitirirken, Paul Auster'in diğer çalışmalarını, hiç kısalmayan ve aslında gerçekte hiçbir zaman varolmayan, okuma listeme ekledim.
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınız denetimimden geçtikten sonra yayınlanacak. Beğenmediklerinizi hakaret içermeyen şekilde ifade edin lütfen.