Gölgeleri oldum olsası sevdim. Işığın somut göstergesi gibi geldi bana. Işığın yönüne ve şiddetine göre değişmesini, hayatın farklılaşan akışına benzettim. Uzayan kısalan, koyulaşan belirsizleşen gölgeler... Gölgelerin bu suskun ama etkili varlığı çağrışımlar yaptı ömrüm boyunca. Kökenleri çocukluk yıllarıma kadar uzanıyor belki. Ağaçların uzayan gölgelerini izlerken fark etmiştim ışığın ve karanlığın birbiriyle oyununu. Her gölgenin, öyküsü başkaydı; kimi dinginlik, kimi merak, kimi endişe içerirdi. Sessiz sinema gibi, sözsüz öyküler, giz ile görünen arasındaki ilişkiyi mi yansıtıyor acaba? Gölgelerin etkileyici olmaları biraz da bu yüzden sanırım, hayal gücümüzü işe koymaları. Görünen ile giz arasını doldurması bize kalıyor.
Yollar uzuyor, ülke şehirlerini bitirebilir miyim belli değil, ister miyim, onu da bilmiyorum.
Hayat bir yolculuk, kemâle doğru.
Ne kadar sapmadan yürüyebilirsek o kadar iyi.
28 Mayıs 2019'da bloga eklediğim 1500. yazıda da belirttiğim gibi hayatın da doğa gibi mevsimleri var. Birbirini tekrar eden, bir öncekinden sonra bir sonrakini tahmin edebileceğiniz.
Bu aralar hangi mevsimde ömrümüz?
Bir sonra hangi mevsim gelecek?
Iyi tatiller ve iyi yolculuklar eşiniz ve çocuklarımız ve tüm sevdiklerinizle beraber iyi bayramlar ve keyifli tatiller dilerim.. arzu acupofcaffein
YanıtlaSilÇok teşekkürler...
YanıtlaSil