Gölgeleri oldum olsası sevdim. Işığın somut göstergesi gibi geldi bana. Işığın yönüne ve şiddetine göre değişmesini, hayatın farklılaşan akışına benzettim. Uzayan kısalan, koyulaşan belirsizleşen gölgeler... Gölgelerin bu suskun ama etkili varlığı çağrışımlar yaptı ömrüm boyunca. Kökenleri çocukluk yıllarıma kadar uzanıyor belki. Ağaçların uzayan gölgelerini izlerken fark etmiştim ışığın ve karanlığın birbiriyle oyununu. Her gölgenin, öyküsü başkaydı; kimi dinginlik, kimi merak, kimi endişe içerirdi. Sessiz sinema gibi, sözsüz öyküler, giz ile görünen arasındaki ilişkiyi mi yansıtıyor acaba? Gölgelerin etkileyici olmaları biraz da bu yüzden sanırım, hayal gücümüzü işe koymaları. Görünen ile giz arasını doldurması bize kalıyor.
"Sıkılmak" galiba en büyük neden. Anlam yitimi ya da başta planlananların gerçekleşmediğini görmek bu sonuca yol açıyor. Bu kez amaçla aynıydı: Web sayfasına trafik oluşturmak. Sonuç da aynı oldu; neredeyse sıfır etki.
Bu durumda daha fazla beklemenin ve vakit kaybetmenin bir anlamı yok diye düşündüm. Instagram ve Facebook hesaplarımı kapattım. Sanırım daha doğru ifadesi ile sildim.
Bu iki platformda gönderilerimi göremeyen ve merak edenler için bu yazıyı hazırladım. 15 senedir devam ettiğim Blog yazılarını sürdüreceğim. henüz kesinleşmedi yakında başka bir ortamda da yazılarım yer alacak.
Muhtemelen kimseyi ilgilendirmeyen bu açıklama ile sanal çöplüğü bir katkı da benden olsun.
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınız denetimimden geçtikten sonra yayınlanacak. Beğenmediklerinizi hakaret içermeyen şekilde ifade edin lütfen.