Metrodan çıkmak için yürüyen merdivene adımımı attığımda, dışarıda beni nelerin beklediğinden haberim yoktu. Okula, işe yetişme telaşında olanların kalabalığı bitmiş, toplu ulaşım, acelesi olmayanlara kalmıştı. Merdivenin son basamağını geldiğimde sokak sakin ve huzurlu görünüyordu. Sabahın serinliği yerini öğleye geçişin ılıman haline bırakmıştı. Kediler ve martılar duvar diplerine bırakılmış yemleri paylaşıyor, kargalar bu paylaşımdan kendilerine de pay düşecek mi merakıyla olan biteni izliyordu. Her zaman döndüğüm sokağı es geçip ilerledim. Yeni sokak, yeni binalar, yeni yüzler... Tek sokak değiştirince bile karşıma çıkanların farklılığı şaşırttı. Yürümeyi sürdürdüm. Güneş yükselirken bulutsuz gökyüzü alabildiğine maviydi. Karşılaştığım insanların kiminin yüzü tanıdık gelse de bir çoğunu ilk kez görüyordum. Oysa sadece bir sokak değiştirmiştim. Sokağın sonundaki kafenin bahçesinde yaşlı bir çift sabah kahvesi içiyordu. İkisi de sokağa dönük, yan yana san...
Sadece siyah ve beyazdan ibaret bir hayat;
"İyidir" diyemem.
Kimselere de önermem.
Hayatı, "dijital" gibi, sadece sıfır ve birden ibaret yaşamak...
Ya var, ya yok.
Az / birazcık / fazlaca gibi ölçülerden bağımsız...
Dediğim gibi, iyidir diyemem, kimselere de önermem.
Ara renkler gerek hayata.
Yaşadıklarımız ne tam iyi ne tam kötü aslında.
Gri, hem biraz siyah, hem biraz beyaz...
Hayattaki duruşumuz da öyle olmalı belki, duruma göre tonu değişen bir gri...
Ancak, bazen, kimilerinde bu "gri" olmuyor, olamıyor.
Bu durumda uzman yardımı şart.
Çekinmemek gerek.
Güvenebileceğimiz bir uzman bulmak ve onun rehberliğinde, siyah - beyaz olarak algıladığımız dünyanın grilerinin de olduğunu keşfetmek...
grilerin huzuruna sığınmak...
grilerin huzuruna sığınmak...
30 mart dünya bipolar günü kutlu olsun...
yaşasın ara renkler :)
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınız denetimimden geçtikten sonra yayınlanacak. Beğenmediklerinizi hakaret içermeyen şekilde ifade edin lütfen.