Gölgeleri oldum olsası sevdim. Işığın somut göstergesi gibi geldi bana. Işığın yönüne ve şiddetine göre değişmesini, hayatın farklılaşan akışına benzettim. Uzayan kısalan, koyulaşan belirsizleşen gölgeler... Gölgelerin bu suskun ama etkili varlığı çağrışımlar yaptı ömrüm boyunca. Kökenleri çocukluk yıllarıma kadar uzanıyor belki. Ağaçların uzayan gölgelerini izlerken fark etmiştim ışığın ve karanlığın birbiriyle oyununu. Her gölgenin, öyküsü başkaydı; kimi dinginlik, kimi merak, kimi endişe içerirdi. Sessiz sinema gibi, sözsüz öyküler, giz ile görünen arasındaki ilişkiyi mi yansıtıyor acaba? Gölgelerin etkileyici olmaları biraz da bu yüzden sanırım, hayal gücümüzü işe koymaları. Görünen ile giz arasını doldurması bize kalıyor.
NTV Yayınları'ndan Şubat 2011'de ilk baskısını yapan kitabın, aynı ay yapılan üçüncü baskısını okudum. Popüler bilim kitabı olarak adlandırılabilecek bir eser. İşin doğrusu, kitabın konusu, yani beyin, herkesin ilgisini çeken bir organ. Gizemli, mucizevi, etkileyici ve az bilinip çok konuşulan organların başında geliyor. Hâl böyle olunca beklenti yükseliyor, en azından benim beklentim epey yüksekti.
322 sayfa ve 6 bölümden oluşan kitap, haftalarca elimde süründü. Bu sürünmenin sebebi üzerine düşününce fark ettim ki kitap, dergi yazıları gibi hazırlanmış. Bu tasarımın bir adı da vardır muhtemelen. Ben adını bilmediğim için tarif edeyim: Dergi yazılarında, diyelim bir söyleşi yapılıyor, anlatıcının sözlerinin arasına farklı zemin rengi kullanılarak, ara bölümler eklenir. Bu ara bölümlerde, anlatıcının bahsettiği konulara ek bilgiler sunulur. Dergi ve gazetelerin pazar günlerindeki yazılarda keyif veren bu "ek bilgi pencereleri" söz konusu bir kitap olunca, okuma ahengini bozuyor.
Aamodt ve Wang elbette konularının uzmanları ve kitap, bir çok ilgi çekici bilgi içeriyor. Ancak yukarıdaki paragrafta bahsettiğim tasarım, kitaptan soğuttu.
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınız denetimimden geçtikten sonra yayınlanacak. Beğenmediklerinizi hakaret içermeyen şekilde ifade edin lütfen.