Metrodan çıkmak için yürüyen merdivene adımımı attığımda, dışarıda beni nelerin beklediğinden haberim yoktu. Okula, işe yetişme telaşında olanların kalabalığı bitmiş, toplu ulaşım, acelesi olmayanlara kalmıştı. Merdivenin son basamağını geldiğimde sokak sakin ve huzurlu görünüyordu. Sabahın serinliği yerini öğleye geçişin ılıman haline bırakmıştı. Kediler ve martılar duvar diplerine bırakılmış yemleri paylaşıyor, kargalar bu paylaşımdan kendilerine de pay düşecek mi merakıyla olan biteni izliyordu. Her zaman döndüğüm sokağı es geçip ilerledim. Yeni sokak, yeni binalar, yeni yüzler... Tek sokak değiştirince bile karşıma çıkanların farklılığı şaşırttı. Yürümeyi sürdürdüm. Güneş yükselirken bulutsuz gökyüzü alabildiğine maviydi. Karşılaştığım insanların kiminin yüzü tanıdık gelse de bir çoğunu ilk kez görüyordum. Oysa sadece bir sokak değiştirmiştim. Sokağın sonundaki kafenin bahçesinde yaşlı bir çift sabah kahvesi içiyordu. İkisi de sokağa dönük, yan yana san...
4 Eylül 2018 tarihli yazı ile vegan olduğumu ilan ettim, kimi ilgilendirir diye düşünmeden. 14 yıldan beri devam ettiğim bir şey olsa bile kim okur diye düşünmeden yazmak, hâlâ garipsediğim zamanlar oluyor. Neyse, belki bir ara bu konu üzerine yazarım uzun uzun. Bu kez mesele veganlık, neden vegan oldum, nereye kadar vegan kalacağım sorularına kısa yanıtlar...
Neden vegan oldun sorusuyla çok sık karşılaşıyorum. Sorunun tek ve kısa bir yanıtı yok. Tıp doktorlarının "mültifaktöriyel" dedikleri gibi, çok sebepli benim veganlığım. Belli başlılarını sıralamam gerekirse:
- Hem ne güzel kuzu diye sevip, ardından kuzu şiş de harika ama ben süt kuzularını daha çok severim demenin tutarsızlığını daha fazla kaldıramamam. Bir çok tutarsızlık yaşıyoruz zaten her gün, her an. Hem ... deyip hem ... yapmak bir yere kadar sürdürülebiliyor, en azından benim için.
- Süt, benim için mi yavru inek/boğa/koyun/keçi için mi? Yanıtını bilsek bile bilmezden gelmeyi tercih ediyoruz. Süt önemli bir besin ama bebekler için. Bebekliği geçeli seneler olsa bile süt içmeyi ve sütten imâl gıdaları tüketmeyi sürdürmek, o içimizi kaldıran hayvansal gıda endüstrisinin çarkını çevirmenin dışında bir işe yaramıyor bence. Bu yüzden süt ve süt ürünlerini tüketmeyi de kestim.
- Yumurtayı bırakmak, sanırım en kolayı oldu. Belgesellerde kuşların yumurtalarını savunurken verdikleri mücadeleleri göz yaşları ile izleyip ardından tavuğun yumurtasını tereyağına kırmak, yukarıda yazdığım kuzu örneğinin başka bir sürümü. Sonuç aynı: tutarsızlık.
- Hayvansal ürünlerin üretimi sırasında doğaya çok fazla zarar veriliyor. Bu durum, özenle gizlense bile, internette kısa bir araştırma ile bir çok belge/bilgi bulabilirsiniz. Zaten hor kullanıp yok etme aşamasına sürüklediğimiz dünya kaynaklarını daha fazla sömürmeye gerek yok.
- Ve son olarak, belki de bugüne kadar az sayıda kişinin bildiği bir başka gerekçe: Bir makale; Dramatic Response of Parkinsonism to a Vegan Diet: Case Report. Nisan 2016 tarihli makale, annesi de parkinson hastası olan 64 yaşında bir erkeğin vegan diyetini tercihi sonrası yaşadıklarını anlatıyor. Neden bu makalenin ilgimi çektiğini bilenler biliyor, bilmeyenlerin ise öğrenmesine gerek yok :) Ancak, ilginç bir durum. Beyin sağlığının bağırsaktan, sindirim sisteminden geçtiği, son dönemde konuşulan bir bulgu. PubMed'e girme olanağı olanların kolaylıkla görebileceği gibi hayvansal yağlarla beslenmenin parkinson olasılığını arttırdığını gösteren çalışmalar da var.
Uzun sözün kısası, veganlığın bir zararını ve zorluğunu görmedim bir ay boyunca. Bundan sonra da göreceğimi zannetmiyorum. İkinci sorunun, yani ne zamana kadar veganlık sürecek?, sorusunun yanıtı, bugün için hayatımın sonuna kadar şeklinde...
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınız denetimimden geçtikten sonra yayınlanacak. Beğenmediklerinizi hakaret içermeyen şekilde ifade edin lütfen.