Ana içeriğe atla

yürüyen merdiven

Metrodan çıkmak için yürüyen merdivene adımımı attığımda, dışarıda beni nelerin beklediğinden haberim yoktu. Okula, işe yetişme telaşında olanların kalabalığı bitmiş, toplu ulaşım, acelesi olmayanlara kalmıştı. Merdivenin son basamağını geldiğimde sokak sakin ve huzurlu görünüyordu.  Sabahın serinliği yerini öğleye geçişin ılıman haline bırakmıştı.  Kediler ve martılar duvar diplerine bırakılmış yemleri paylaşıyor, kargalar bu paylaşımdan kendilerine de pay düşecek mi merakıyla olan biteni izliyordu.  Her zaman döndüğüm sokağı es geçip ilerledim. Yeni sokak, yeni binalar, yeni yüzler... Tek sokak değiştirince bile karşıma çıkanların farklılığı şaşırttı.  Yürümeyi sürdürdüm. Güneş yükselirken bulutsuz gökyüzü alabildiğine maviydi. Karşılaştığım insanların kiminin yüzü tanıdık gelse de bir çoğunu ilk kez görüyordum. Oysa sadece bir sokak değiştirmiştim.  Sokağın sonundaki kafenin bahçesinde yaşlı bir çift sabah kahvesi içiyordu. İkisi de sokağa dönük, yan yana san...

Küçükkuyu Güncellemesi - 2018

Blog yazarak hayatımı kazanmıyorum. Bugüne kadar blog yazarak elde ettiğim tek şey, Nedim Gürsel üstadın imzalı kitabı oldu. Kendisine ve vesile olan kıymetli Cüneyt Ayral'a bir kez daha teşekkürler...

Tamamen kendi keyfim için yaptığım bu blog yazma işinde, yazı güncellemek, hiç sevmediğim bir şey. Çünkü bu güncelleme öyle sanıldığı kadar kolay değil. Hele benim gibi her daldan her yerden yazan birisi için. Mesela, Küçükkuyu, 2010 yılından bu yana, düzenli sayılabilecek bir sıklıkla gittiğimiz bu şirin yerle ilgili yazdıklarımı güncellemek için bir sonraki yaz ayını beklemek gerekiyor. 

Bu uzun ve muhtemelen gereksiz girişin ardından gelelim konuya. Dediğim gibi 2010 yılından bu yana düzenli sayılabilecek bir sıklıkla gittiğimiz Küçükkuyu'nun zaman içerisindeki dönüşüm / gelişimine tanıklık ediyoruz. Bu yazıda mekan dönüşümlerinden ziyâde Küçükkuyu'nun dönüşümüne dair bir şeyler karalamaya çalışacağım.

Küçükkuyu, Assos ile Altınoluk arasında yer alıyor. Çanakkale'nin Ayvacık ilçesine bağlı bir belediye. Komşusu Altınoluk, Balıkesir'in büyükşehir olmasının ardından Edremit Belediyesi'ne bağlı bir yer haline dönüştü. Eğer Edremit Kocaseyit Havaalanı'na uçak ile geldiyseniz, Altınoluk'taki vahşeti havadan görmüşsünüzdür. 10 günlük tatil için ev sahibi olması gerektiğine inanan binlerce vatandaşımızın "yazlık"larıyla doldurduğu, Altınoluk Köyü ile sahil arası, gerçekten ibretlik.
Küçükkuyu

Küçükkuyu'nun diğer komşusu Assos ise aslında Behram köyünün sahili. Felsefe ile ilgili olsun olmasın herkesin bildiği bir isim olan Aristo'ya ev sahipliği yapmış zamanında Assos. Benim bugüne kadar çözemediğim bir üne ve ilgiye mazhar olan, sağa 3 sola 5 adımlık sahile sahip Assos, İstanbul'da yaşayan Ege'de kafe açmalı hayali ile yaşayan bembeyaz yakalıların "sığınağı".

İşte birbirine zıt iki komşu arasında, hangisine "yakınsayacağına" karar veremeyen bir belde Küçükkuyu. Bir yanda Sole Mare Pastanesi ve Baykuş Bar gibi mekanlarla Assos derken, diğer yanda geleneksel emekli mekanları çay bahçeleriyle Altınoluk diyor. Evler ve fiyatları da aynı farklılıkta. Bir yanda Küçükkuyu Port ile Assos derken, diğer yanda Daşkın İnşaat'ın yaptığı binalarla Altınoluk'a göz kırpıyor.

Bu iki arada kalma durumu, son ziyaretimde, bir "üçüncü yol" çizgisine evrilmiş gibi geldi bana. Yol, Assos kadar "sosyetik ve bembeyaz yakalılara hitabeden" ile emekli cenneti arası bir yol. Bu yolun çizilmesinde iki dönemdir belediyeyi yöneten başkanın payı büyük. Kısıtlı bütçesine karşın, küçük dokunuşlarla büyük değişimlere imza atıyor başkan. 

Sahildeki yürüyüş yolunu Altınoluk tarafında doğru uzatması, buraya yaptığı basket potası, yukarı mahalledeki çocuk parkı, Erol Evgin açık hava tiyatrosu, sahildeki parklar.... Hepsi Küçükkuyu'da yaşayanları mutlu ediyor. 
Adatepe - Zeus Altarı

Son gelişme, bu sezon başlayan Küçükkuyu - Petra motoru. Birisinin, ki okuduğunu sanmam ama, dikkatini çekerim: Feribot değil motor :) Dentur Avrasya şirketince işletiliyor bu araç. Gidiş dönüş yetişkin 30, çocuk 15 AVRO. Firmanın ve Küçükkuyu'nun şansızlığı kurun buralara gelmiş olması, ancak bu hizmeti tek taraflı düşünmemek lazım. Ben Küçükkuyu esnafı olsam, ilk motor ile karşıya geçip, bir stand kurup Küçükkuyu'daki fiyatları AVRO cinsinden yayınlardım. Ayrıca Küçükkuyu - Assos ve Küçükkuyu - Adatepe / Yeşilyurt köylerinin de reklamını-tanıtımını yapardım. Kıymetli esnaflar, Midilli, ya da uluslararası adıyla LESVOS adası, Ege Denizi'nin sayılı büyük adalarından. Havaalanı da var adada ve sizlerin potansiyel müşterileri sadece adada yaşayan Yunan vatandaşları değil. Adayı ziyarete gelen turistler için de Küçükkuyu bir cazibe merkezi. 

Yazıyı bitirmeden ekleyeyim yeni mekanlarımı:

1. Etçi Kasabı: Adı çok yaratıcı değil kabul ediyorum. Etleri ve hizmeti on numara beş yıldız. Assos yönüne giderken, Küçükkuyu merkez ışıkları geçtikten azz sonra yolun sağ tarafında. 

2. Yengeç Lokantası: Lokantayı ben ekledim aslında. Mekanın adı YENGEÇ. Sadece lokanta da değil aslına bakarsanız. Dört odalık butik otel de var mekanda. Bu arada bu dört odalık butik otelin adı nedersiniz? Evet, bildiniz 4 Room. Sahibi ile bir denk getirsek söyleşeceğiz ama bugüne kadar beceremedik. İnşallah bu sezon yaparız. Mezeleri ve balıkları harika. Fena olmayan bir kavları var. Ayrıca arpa suyu imalatı içecek için de seçenek sunuyorlar. Anasonlu için de seçenekler mevcut. Küçükkuyu'nun bence en keyifli mekanı. Elbette yemek ile su dışında bir içecek tüketenlerdenseniz. 

3. Bebeğim: Yengeç'in hemen karşısında, Efe kahvesinin yanında bir arabada, seyyar gibi görünen sabit ve salaş mekanın adı. 10 senedir gittiğim Küçükkuyu'da 10 senedir varlar. Muhtemelen mazileri daha eskiye dayanıyor. Ekmek arası balık, kalamar gibi şeyler için en ideal mekan. Ucuz ve taze, ayrıca lezzetli.

4. ALP Balıkçılık: Alp için ayrı yazı, hatta yazılar yazılsa yeridir. Sahibi ve çalışanları ayrı ayrı kıymetli insanlar. Küçükkuyu'da alkollü ve alkolsüz iki lokantası ve ayrıca oteli var. Balıkçısından seçtiğiniz balığı pişirtebiliyorsunuz, evinizi / kaldığınız yer yakınlardaysa. Mezeleri de güzel, ama en önemlisi çok düzgün bir işletme anlayışına sahipler. Aslına bakarsanız bu "düzgün esnaflık" ALP'e özel bir durum değil. Küçükkuyu'da, benim tanıştığım, tüm esnaflar için aynı şeyi söyleyebilirim. Sanki düzgün insanlar beldesi olmuş Küçükkuyu. Belki Belediye'nin kontrolleri bunu sağlamıştır. 

5. Fasülyem GURU: Mekanın ismindeki ince mizahı farkettiğinizi umarak Murat Şef'in bu yıl açtığı bu vegan lokantasından bahsetmeden olmaz. Murat Şef, Ankara - İstanbul ve Bodrum'un ardından demiri Küçükkuyu'ya atmış ve geçen yıllarda çok sevdiğim Sole Mare Pastanesi'nin yerini kiralamış. Fasülyeyi döküm tencerede 3 saatte pişiriyor. Fiyatları vegan lokantası ve kaliteli malzemeleri, bir de son zamları düşününce yüksek değil. Ancak, belde Küçükkuyu. Assos veya Türkbükü'nde olsa ucuz bile denebilir, ama Küçükkuyu'da ne kadar tutar göreceğiz.

6. Şeri'nin Meyhanesi: Bu kadar küçük bir sokak bu kadar güzel hale getirilebilir mi? Rakı şişesinde yaşayan balıktan tavşana, kedi-köpekten kaplumbağaya farklı türde hayvanlara ev sahipliği de yapan, oldukça lezzetli mezelerle istediğiniz içeceği sunan, gündüzleri kafe, akşamları meyhane olarak gidilebilecek bir yer. Yol tarifi verecektim ama sonra düşündüm ki Sahildeki heykeli bulunca sorun Türkan Saylan Sokağını, işte karşınızda Şeri'nin Meyhanesi. Bu arada tarifi de vermiş oldum :)

Aklıma gelenler şimdilik bunlar. Kapanan iki yeri de yazayım, o yazılara da bu kapanma bilgisini ekleyeyim. Birisi Baykuş Bar, diğeri ise Sole Mare. Özellikle Sole Mare'nin sahipleriyle bir yeni söyleşi yapmam lazım. Nedenini söyleşiyi okuduğunuzda anlayacaksınız. Şimdilik sürpriz olsun. Bir de belki Küçükkuyu'nun bu hale gelmesinde büyük emeği olan Belediye Başkanı, vakit ayırırsa, söyleşi konuğu yapmak isterim. Buradan duyurmuş olayım. 

Yorumlar

Son haftanın en çok okunan 10 yazısı

bir kez daha, nedir bu sayısal karasal televizyon?

Blog sayfamda DTT etiketiyle yayınlanmış 100'e yakın içerik bulunsa da, geçenlerde buluştuğumuz lise arkadaşlarımın sorusu üzerine, bir kez daha yazmaya karar verdim. Bilenler, okumadan geçebilir. Bilmeyenler ve sektörün uzağındaki kişiler düşünülerek hazırlanmış bir yazıdır.  Soru - yanıt şeklinde kurgulanmış yazılarımın daha çok okunduğu gözlemi üzerine, buyurun sık sorulan sorularla Sayısal Karasal Televizyon: Şimdi tam olarak neden bahsediyoruz? Çanak ile izlediğimiz televizyon mu?

Yabancı dil öğrenmek üzerine: DuoLingo deneyimimim

kızımın çizgileri Ülkemizin kanayan yaralarından birisidir sanırım, yabancı dil öğrenmek. Onlarca kurs, yüzlerce kitap, saatlerce ders ve sonuç: anlayan (en azından anladığını düşünen) ve konuşamayan kişiler... Bir yerlerde bir sorun olduğu kesin, ama nerede? Farklı zamanlarda, 3 kez Fransızca kursuna gittim. İlk seferin ardından, aslında bir temel bilgim olmasına karşın, her seferinde en baştan başladım, hiç bilmiyormuşum gibi. Ne yazık ki kurslarda öğrendiklerim kalıcı olamadı. Şimdilerde, 70 gündür, her sabah DuoLingo ile çalışıyorum. Ücretsiz ve arada çıkan reklamlarla devam eden sürümünü kullanıyorum. Eminim farklı online dil kursları da vardır. Online platformda, kurslarda olmayan ne var diye düşününce bir kaç şey tespit ettim. Belki sizlerin de işine yarar diye paylaşıyorum: Yabancı dil öğrenmek, sürekli ve kesintisiz tekrar gerektiren bir süreç. Kurslar, sadece haftanın belli günleri, bir kaç saat için ve çoğunlukla, günün en yorgun olunan akşamlarında oluyor. ...

Civitas - Suadiye / İstanbul

Sadeceözgür, 2004 doğumlu bir blog. Başlangıç senelerinde, "mekân" etiketli bir çok yazı yayınladım. O tarihlerde Google Haritalar hizmeti yoktu hayatımızda. Artık, ben de bir çok kişi gibi, Google Haritalar'a yazdığım yorumlar ile gittiğim mekânları değerlendiriyorum. Bu yüzden "mekân" etiketli son yazım 2019 tarihli ve o yazı film yıkatıp negatiften baskı alabileceğiniz mekânlarla ilgili .  Bu giriş paragrafının ardından gelelim bu yazıyı neden hazırladığıma. Malûmunuz, İstanbul sokakları ve kafelerini keşfetmeye devam ediyorum. Bu keşifleri, zaman zaman blogda da paylaşmaya karar verdim. Civitas , bu serinin ilk yazısına konu oldu.  İstanbul'un Anadolu Yakası'nda, Marmara kıyılarına yakın, güzide semtlerinden Suadiye'deki bir kafe Civitas . Mekâna ilk ziyaretimde sadece kahve içmiş, vitrindeki tatlıların görüntülerine hayran kalıp, bir daha gelmeliyim diyerek, ayrılmıştım. İstanbul gibi devasa bir şehirde yaşayınca, bir daha, bir sene sonraya den...

Dünyaya Yeni Gelen Okurlar İçin / Barış Bıçakçı

Kimi bir kaç cümlelik kimi bir kaç sayfalık anılarla dolu öykücükler ve tümünü bağlayan farklı bir kurgu. Barış Bıçakçı'nın son novellasını severek okudum.  Okuma heyecanını bozmadan, konusundan kısaca bahsetmek istiyorum. Halis Bey, emekli elektrik mühendisi. Ayşe ise başarılı bulunan bir öykü kitabı yayınlamış bir peyzaj mimarı ve tercüme yaparak hayatını kazanıyor. Tercüme bürosunda rastlaşıyorlar ve Halis Bey Ayşe'den anılarını öyküleştirmesini istiyor, ücreti karşılığında. Novella, Halis Bey'in anıları ve Ayşe'nin hayatını anlatan bölümlerle kurulmuş. Novellada yer alan bölümlerin her biri ayrı öyküler haline getirilebilecek derinlikte.  Ayşe'nin hayatına dair bölümlerde ülkenin gündemine dair göndermeler de yer alıyor.  Daha önce okuduğum eserlerinde olduğu gibi bolca Ankara var arka planda. Hatta Garson başlıklı bölümde Ankara başrolde. İstanbullular deniz yok, fazla gri dese de Ankara, Ankara'da yaşamaya alışmışlar için kendine has özellikleri ve güzelli...

Füreya Koral ve İMÇ

NOW kanalında dün (15 Aralık 2024) tarihinde gösterilmeye başlanılan Şakir Paşa Ailesi Mucizeler ve Skandallar adlı diziyi büyük bir ilgi ile izledim. Dekorundan kıyafetlerine özenli bir iş çıkmış.  Dizide kucakta çocuk olan, ünlü seramik sanatçısı Füreya Koral'ın bir panosunun İstanbul Manifaturacılar Çarşısı (İMÇ) 1. Blok'un duvarını süslediğini hatırlatmak istedim.  İMÇ'nin farklı bloklarının duvarlarında Bedri Rahmi ve Eren Eyüpoğlu'nun da eserleri yer alıyor. Yolunuz Unkapanı'na düşerse görmenizi öneririm.

Sokakbaşı Meyhane, nam-ı diğer Hüseyin'in Meyhanesi

Uzunca bir süredir izlediğim tek televizyon yayını Behzat Ç.'nin Hüseyin'in Meyhanesi mekanı olarak kullandığı Sokakbaşı Meyhanesi'ne sonununda gittim. Hatta yanda gördüğünüz üzere Behzat'ın masasında fotografım da var. Mekan, aslında Behzat Ç. öncesinde de bölgede bilinen sevilen yerlerdendi. Esat dörtyolda, köşebaşında yer alan burayı Behzat Ç.'de mekan olarak kullanmak, muhtemelen Erdal Beşikçioğlu'nun zamanında Sokakbaşı'nın çaprazında bir yer işletmesinden kaynaklanıyordur.  Sokakbaşı'na diziden aşinayız. Havalar iyi olduğunda açık havada büyükçe bir yerleri var. İçerisi de küçük sayılmaz. Mezeler lezzetli, fiyatlar pek ucuz sayılmaz. Dizinin etkisi fiyatlara yansımış görünüyor. Behzat'ın masası rezervasyonlu oluyormuş genelde. Yurt içi ve hatta dışından rezervasyon yapılıyormuş. Mekanın garsonları, kim bölümlerde rol almış. Duvarlarda gazete küpürleri ve diziden görüntülerin yer aldığı fotograflar var.  Yakında final yapacak olan Behzat ...

yine yeni bir yıl

Havaların gidişinden anlamak pek mümkün olmasa da Aralık ayının sonuna yaklaşıyoruz. Mağazalarda ve caddelerde ışıklı, geyikli süslemeler yeni bir senenin geldiğini hatırlatıyor.  Herkesin yeni yıldan bekledikleri farklı elbette. Ben huzur ve sağlık diliyorum, tüm insanlık için.  2025 yılı içinde her hafta en az bir blog yazısı eklemeyi kendime hedef olarak koydum. Bu yazıların belirli bir konusu olmayacak. Doğaçlama, aklıma gelenler, aklıma takılanlar.  Video izlemektense okumayı tercih edenlerdenseniz, beklerim bloguma.  Yazıları, çeşitli tarihlerde farklı mekânlarda çektiğim fotograflar süsleyecek.  Bir de sürpriz bekliyor, 2025 yılında okurlarımı.  Umarım beğenirsiniz...

Göksu Restaurant Nenehatun şubesi açıldı

ve beklenen gerçekleşti...Ankara'nın Sakarya caddesine açılan Bayındır sokakta yer alan Göksu, gönüllere taht kurdu. Gerek servisi, gerek yemeklerin lezzeti vazgeçilmezler arasına girdi. Mekanın Kızılay'ın göbeğindeki Sakarya caddesinde olması, kimilerini üzüyordu. Özellikle Kızılay'a hiç inmeyenler, kalabalığı sevmeyenler yukarılarda bir Göksu hayali kuruyordu. Uzun sürdü inşaat. Nenehatun caddesi ile Tahran caddesinin kesiştiği köşede yer alan binanın inşaatının neden bu kadar sürdüğünü pek anlamamıştım, düne kadar. Dışarıdan 4-5 kat görünen bina toplamda 10 katlıymış. Üstte 3 kat içkili restaurant (ki bu bölüm henüz açılmamış), girişte bekleme salonu ve bar-kütüphane, girişin altında işkembe ve kebapçı (ki bu bölüm hizmet vermeye başladı), işkembecinin altı tam kat mutfakmış, onun altında garaj-çamaşırhane ve en altta iki kat konferans salonu olarak düzenlenmiş öğrendiğime göre. İlk ziyaretime ait fotografları (binanın dıştan çekilmiş bir görüntüsü ve iştah açıcı) beğe...

Eski Maltepe pazarı eski yerinde yakında bizlerle...

Ankaralılar bilir, kot pantolondan araba teybine, ara musluğundan kuruyemişe ne ararsan bulabildiğin hem de uygun fiyata bulabildiğin bir pazar var(dı): Maltepe camisinin üst tarafından pazartesi dışında (o gün semt pazarı kurulurdu) her gün hizmet veren seyyar paravanlarla ayrılmış küçük dükkancıkların oluşturduğu bir pazardı. Bu pazarın bulunduğu araziye bir alışveriş merkezi yapıldı. Ankara'nın en ilginç mimarisine sahip olduğunu düşündüğüm Malltepe Park, eski pazar esnafının ahını almıştı. Sopalarla dövüle dövüle pazar yerinden atılan esnafın tutan ahı, Malltepe Park'ı iflas noktasına getirdi. Market, dükkanlar derken hayalet alış veriş merkezine dönüştü Malltepe Park. Sonunda alış veriş merkezi yönetimi eski (kendi deyimleriyle tarihi) maltepe pazarını Malltepe Park'ın içine taşımaya karar vermiş.  Bugünlerde hummalı bir çalışma sürüyor Malltepe Park'ta. Dükkanlar alçıpanla küçük dükkancıklara bölünüyor. Öğrendiğime göre şimdiden 70'ten fazla pazar esnafı taş...

Emeklilik

Emeklilik başlıklı yazımı hazırlamanın kolay olacağını düşünmüştüm. Yazıp sildikçe, tahminimin doğru olmadığını gördüm. 1995'te üniversiteden mezun oldum ve çalışmaya başladım. Bu sene Mart'ın son günü emekli olana dek neredeyse kesintisiz çalıştım.  "Emeklilik" kavramı üzerine yazmak istiyorum ancak söz dönüp dolaşıp neden emekli oldum, emekli olduktan sonra büyük bir heyecanla başladığım ve kelimenin gerçek anlamıyla gecemi gündüze katıp çalıştığım yeni işimden 3 ay sonunda neden ayrıldığım gibi konulara geliyor. Aynı tuzağa bu kez düşmeyeceğim ve emeklilik kavramı üzerine kalem oynatacağım. Osmanlıca'da tekaüt ya da takaüt kelimesi kullanılırmış, ki oturmak kökeninden gelirmiş . Emekli olana ise mütekaid denilirmiş. Emek sahibi, emek vermiş anlamına gelsin diye mi emekli kullanılıyor günümüzde emin değilim. 18-20'li yaşlarda başlayan çalışma hayatı, ömrün sonuna kadar sürmüyor. Çalışma hayatı boyunca, hafta içi günlerin gündüzlerini kapsayan vakitlerimi...