Metrodan çıkmak için yürüyen merdivene adımımı attığımda, dışarıda beni nelerin beklediğinden haberim yoktu. Okula, işe yetişme telaşında olanların kalabalığı bitmiş, toplu ulaşım, acelesi olmayanlara kalmıştı. Merdivenin son basamağını geldiğimde sokak sakin ve huzurlu görünüyordu. Sabahın serinliği yerini öğleye geçişin ılıman haline bırakmıştı. Kediler ve martılar duvar diplerine bırakılmış yemleri paylaşıyor, kargalar bu paylaşımdan kendilerine de pay düşecek mi merakıyla olan biteni izliyordu. Her zaman döndüğüm sokağı es geçip ilerledim. Yeni sokak, yeni binalar, yeni yüzler... Tek sokak değiştirince bile karşıma çıkanların farklılığı şaşırttı. Yürümeyi sürdürdüm. Güneş yükselirken bulutsuz gökyüzü alabildiğine maviydi. Karşılaştığım insanların kiminin yüzü tanıdık gelse de bir çoğunu ilk kez görüyordum. Oysa sadece bir sokak değiştirmiştim. Sokağın sonundaki kafenin bahçesinde yaşlı bir çift sabah kahvesi içiyordu. İkisi de sokağa dönük, yan yana san...
2004 yılından bu yana bir günlük tutmuş olmamın büyük yararı var. Geriye dönüp bakabiliyorum, neler yapmışım, neler düşünmüşüm diye.
Aşağıdaki grafik 2004 yılından bu yana her ay bloga eklediğim yazı sayılarının grafik haline dönüştürülmüş hali.
 |
| yazı sayılarının aylara göre değişimi |
Dipler ve tepelerden oluşan yukarıdaki grafiğin anlattığı çok şey var aslında. Üşenmesem bankanın kayıtlarından kredi kartı harcama bilgilerimi edinip yukarıdaki grafiğin üzerine bindirirdim. Gerçi sonucu az çok tahmin ediyorum.
Sonuç olarak, geçmişe bakınca bu "bol yazılı - hareketli" günlerin başlangıcında olduğum görülüyor. Muhtemelen bir kaç ay kadar sürecek, sonra azalarak yerini "esmer günlere" bırakacak.
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınız denetimimden geçtikten sonra yayınlanacak. Beğenmediklerinizi hakaret içermeyen şekilde ifade edin lütfen.