Metrodan çıkmak için yürüyen merdivene adımımı attığımda, dışarıda beni nelerin beklediğinden haberim yoktu. Okula, işe yetişme telaşında olanların kalabalığı bitmiş, toplu ulaşım, acelesi olmayanlara kalmıştı. Merdivenin son basamağını geldiğimde sokak sakin ve huzurlu görünüyordu. Sabahın serinliği yerini öğleye geçişin ılıman haline bırakmıştı. Kediler ve martılar duvar diplerine bırakılmış yemleri paylaşıyor, kargalar bu paylaşımdan kendilerine de pay düşecek mi merakıyla olan biteni izliyordu. Her zaman döndüğüm sokağı es geçip ilerledim. Yeni sokak, yeni binalar, yeni yüzler... Tek sokak değiştirince bile karşıma çıkanların farklılığı şaşırttı. Yürümeyi sürdürdüm. Güneş yükselirken bulutsuz gökyüzü alabildiğine maviydi. Karşılaştığım insanların kiminin yüzü tanıdık gelse de bir çoğunu ilk kez görüyordum. Oysa sadece bir sokak değiştirmiştim. Sokağın sonundaki kafenin bahçesinde yaşlı bir çift sabah kahvesi içiyordu. İkisi de sokağa dönük, yan yana san...
Teknoloji her alanda gelişiyor. Sadece birkaç çalışan ile işleyen fabrikalardan sürücüsüz araçlara bizi eşimizden iyi tanıyan cep telefonu uygulamalarına kadar bir çok yenilik ' hayatımızı kolaylaştırmak için ' hazır ve nazır. Peki hayatımız daha mı kolay? Eskiden insanlar tarafından yapılan bir çok iş, artık akıllı sistemlerce yapıldığına göre daha fazla ' boş zaman 'a sahip olmamız gerekmez mi? Peki boş zamanımız arttı mı? Başka bir deyişle, mesai saatleri azaldı mı? Yukarıdaki sorulara benim verdiğim yanıtlar olumsuz. Peki neden böyle?