Metrodan çıkmak için yürüyen merdivene adımımı attığımda, dışarıda beni nelerin beklediğinden haberim yoktu. Okula, işe yetişme telaşında olanların kalabalığı bitmiş, toplu ulaşım, acelesi olmayanlara kalmıştı. Merdivenin son basamağını geldiğimde sokak sakin ve huzurlu görünüyordu. Sabahın serinliği yerini öğleye geçişin ılıman haline bırakmıştı. Kediler ve martılar duvar diplerine bırakılmış yemleri paylaşıyor, kargalar bu paylaşımdan kendilerine de pay düşecek mi merakıyla olan biteni izliyordu. Her zaman döndüğüm sokağı es geçip ilerledim. Yeni sokak, yeni binalar, yeni yüzler... Tek sokak değiştirince bile karşıma çıkanların farklılığı şaşırttı. Yürümeyi sürdürdüm. Güneş yükselirken bulutsuz gökyüzü alabildiğine maviydi. Karşılaştığım insanların kiminin yüzü tanıdık gelse de bir çoğunu ilk kez görüyordum. Oysa sadece bir sokak değiştirmiştim. Sokağın sonundaki kafenin bahçesinde yaşlı bir çift sabah kahvesi içiyordu. İkisi de sokağa dönük, yan yana san...
 |
| Kitabın fotografı yerine sonbahar renklerini paylaşmak istedim. |
Taylan Kara'nın 160 sayfalık eseri Hayal Yayıncılık'tan Ağustos 2008'de çıkmış. Farklı bir eser Cölanj. Yayınevi roman olarak sınıflandırmış. Edebiyat ile bilgim fazla olmasa da ilgimden ötürü novella olarak sınıflandırmanın daha doğru olduğunu düşündüm okuduktan sonra. Sınıflandırmanın ne önemi var bilemiyorum.
Kitabının adının ne anlama geldiğini merak etmiş olabilirsiniz. eserin son sayfasından bir alıntı ile merakınızı gidereyim ya da arttırayım:
"Cölanj, kanalizasyona ve gezegene karışan her şeyin ortak adı...Cennetlerinin Özel Labirentlerinde Alçaklaşanların Nostaljik Jestleri...Cellatlarının Öğretileriyle Laboratuvarlarda Alıklaşan Nadide Jenerasyon...Cesetleşmeden Önce Lağımdan akan Neslimizin Jeneriği...Cölanj, çok uzun süredir bir uygarlık durumu..." s. 160
Evli ve bir çocuklu, beyaz yakalı, İstanbul'da yaşayan kahramanın, Ali'nin "hayatından bir kesit" diyebiliriz eserin konusu için. Elbette bu çok yüzeysel bir tarif olur. "Hayatından" yerine "dramından" desek mesela, kitabın ruhuna biraz daha yaklaşmış oluruz. "Dramından"ı "dramımızdan" ile değiştirmek sanırım daha doğru olacaktır.
Ali, işe gidişini şöyle betimlemiş:
"Direksiyonlarına sıkı sıkı yapışmış yüzlerce kişi güneşi arkada bırakarak, sekiz saat sonra güneşi yine arkalarında bırakarak geri dönecekleri bir yoldan şehre gidiyor. Yaklaşık 7500 ile 10000 kere gidip gelince öleceğiz, bizler gömüldükten sonra yerimize elleri direksiyon tutan yenileri gelecek." s.60
Karamsar bir bakış mı sizce? Ben gerçekçi demeği yeğliyorum. Tekdüzeleşen, ne kadar inanmak istemesek de, kurulu düzende başka türlüsünün mümkün olmadığı hayatımızı yüzümüze vuruyor Kara:
"Tıpkı benim gibi senin de birinci vazifen, annene, babana, eşine, çocuğuna, akrabalarına, patronuna ve komşularına ve diğerlerine hayatlarını devam ettirmeleri için yaşam enerjini vermektir. Tükenmişliğinin ve hiçbir şey olamayacağının yegâne nedeni budur. Bu sıradanlıkta dahi seni bu görevlerden mahrum etmeye çalışan bir takım "dışgüdüler" olabilirse de asla varlık nedenini aklından çıkarmamalısın." s.53
Kafka'nın Dönüşüm adlı eserine göndermeler de var Cölanj'da:
"Bir sabah uyandığımda yatağımda kendimi böcek olarak bulma korkum artık yok çünkü başlangıcını hatırlayamadığım kadar uzak bir zamandan beridir solucan olarak yaşıyorum.
160 sayfalık eser oldukça sarsıcı. Kendi gerçekliği ile yüzleşmek istemeyenlerin uzak durmasını öneririm.
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınız denetimimden geçtikten sonra yayınlanacak. Beğenmediklerinizi hakaret içermeyen şekilde ifade edin lütfen.