Ana içeriğe atla

20 Kasım 2015 tarihli sunum: Sayısal karasal radyo ve televizyon yayıncılığı

Birebir muhatap olduklarım başta olmak üzere Elektrik Elektronik Mühendisliği Kongresi'nin organizasyonunda emeği geçen tüm kıymetli meslektaşlarımın ellerine sağlık diyerek başlayayım yazıma. EMO İstanbul Şubesi, adına yakışır büyüklükte bir organizasyonun altından yüzünün akıyla çıkmıştır. Kolay değil, elektrik-elektronik mühendisliği gibi barajlardan, mikro elektroniğe, biyomedikal mühendisliğinden, frekans savaşlarına birbirinden bu kadar uzak, bir o kadar da yakın meslek alanlarının tümünü kapsayacak bir etkinliği organize etmek. Mekan olarak seçilen Harbiye Askeri Müzesi, fuaye alanları ve oturumlar için salonlarıyla böylesi bir etkinlik için doğru bir seçimdi. Hele, mekanın kentin ortasında, Harbiye'de olması bir başka güzellikti, bencileyin İstanbul şaşkınları için :)

Gelelim bir iki Kadı kızında bile bulunacak kusura. Efendim naçizane önerim, benim gibi farklı meslek alanlarıyla ilgili merakı olan meslektaşlarımızı düşünerek bu dev organizasyonu biraz bölüp parçalamak. Şöyle ki eş zamanlı en az üç oturum vardı üç gün boyunca. İnsan kendisini kolonlayamayınca, mecburen tercihte bulunuyor. Kendi adıma, bu tercihlerimi iletişim teknolojileri etkinliklerinde kullandım ancak aklım enerjide kaldı. Eğer olanak dahilindeyse, ilerleyen yıllarda bu iki alanı en azından, ayrı tarihlerde iki ayrı etkinlikle buluştursak?

Gelelim benim sunumuma. Öncelikle benden önceki sunum sahiplerine çok teşekkür edeyim. Sunumların sıralaması da o kadar yerinde olmuş ki, Vestel, ardından RATEM, sonra Türk Telekom ve son olarak "blok" yazarı olarak bendeniz. 

Vestel adına yapılan sunum öncelikle, sayısal karasal radyo televizyon / radyo nedir sorusunun yanıtını verdi. Ardından Vestel'in konuya ilişkin durumu sergilendi. Avrupa için yıllardır üretilen CE (Consumer Electronics, Tüketici Elektroniği) ürünlerinin ülkemiz pazarı için de hazır olduğu vurgulandı. 

İnsan kürsüde olunca konuşmacıları çekemiyor :)


RATEM adına sunum, yayıncılar açısından konunun nasıl göründüğünü gösterdi. Sektörün içindekiler olarak farklı ortamlarda dinleme olanağı bulmuştuk RATEM'in görüşlerini. Bu görüşlerde temelde bir değişiklik olmadığını, DTT işine başlamanın, bu kadar gecikmelerin arından başlamanın, yanlış bir tercih olacağını, frekansların mobil operatörlere devrinin ülkenin yüksek menfaati açısından daha verimli olduğunu dinledik. Yatırımın büyüklüğü, 6112'ye göre bu yatırımı yayıncı kuruluşlardan beklemenin, piyasa şartları düşünüldüğünde zorluğu özellikle vurgulandı. 

Türk Telekom adına yapılan, oturumun üçüncü sunumu ise, deyim yerindeyse "ezber bozdu". Bizim yayıncılık dünyasında: "killing app", "game changer" gibi ifadeler kullanılır: 
Yani 

bir kıvılcım düşer önce büyür yavaş yavaş 

gibi değilde 

yak beni yak kendini yak herşeyi yak, bir kıvılcım yeter ben hazırım bak 

gibi. 

Mesela 3D için böyle olur mu demişlerdi, olmadı. Şimdilerde 4K için böyle beklentiler var, benim tahminim gene fos çıkacak. Son kullanıcılar büyük hevesle evlerine 4K ekranlar dolduruyor ancak bırakın 4K'yı henüz düzenli Full HD (1080p) yayın yapan televizyon yok :) 

Neyse, konuyu dağıtmayayım: 
Türk Telekom "oyunda ben de varım, aslında var olduğumu yıllardır hem Anten A.Ş.'ye hem RTÜK'e söyleyip duruyorumdedi. 

O denli etkileyici bir sunum yaptı ki Telekom adına konuşan kıymetli meslektaşım, oturduğum yerde huzursuz oldum. Birden çok konuşmacının olduğu etkinliklerde son konuşmayı yapmak hem avantajdır, hem tehdit. Özellikle sizden hemen önce çok iyi bir sunum varsa, yeni şeyler ve etkileyici bir üslup varsa, son toparlayıcı konuşmayı yapmanın avantajı, ilgiyi yeniden toplayamayacak olmanın tehdidine boyun eğer. Benim durumum tam olarak buydu. Hem çok yeni, sektörü pek yakından takip eden benim için bile çok yeni, bilgiler veriliyordu. Hem de Hollanda'da mühendislik eğitimini almış, orada işin mutfağında bizzat uygulama ve planlama mühendisi olarak çalıştıktan sonra ülkesine dönen genç meslektaşım öyle enerjik bir tarzda sunuyordu ki anlattıklarını, işim zorlaşıyordu :) 

Kıskançlığı bir kenara bırakıp, gurur duyduğumu bir kez de buradan yazayım. Gerçekten arkamdan (yaş bakımından arkamdan diyorum) böyle gayretli meslektaşlarımızın gelmesi beni motive ediyor. Onların daha verimli çalışabilecekleri bir sektörü el birliği ile yaratmak zorunda olduğumuz gerçeğinin altını çiziyor. 

Türk Telekom, mevcut fiber optik kablo omurgasıyla ve ona eklentiler yaparak tüm şebekeyi kurup yönetmeye talip. Yayıncı kuruluştan yayınları alıp, HeadEnd (yayın merkezi) merkezlerine toplanmasından, yayın kulelerine (antenlerin bulunacağı, mesela Çamlıca'ya) ulaştırılmasına, kulelerin inşaatına, çalıştırılmasına, sistemin yedeklenmesine, kısaca A'dan Z'ye sayısal karasal radyo ve televizyon yayıncılığının multipleks ve anten operasyonlarının tümüne talip. Peki 6112'ye göre bunu yapabilme olasılığı var mı? Alt taşeron olarak Verici Tesis ve İşletme şirketinin hizmet sunucusu olabilir, Multipleks işletmesi için ise doğrudan lisans sahibi olabilir. Çünkü 6112'ye göre Verici Tesis ve İşletme Şirketi, ulusal karasal sayısal yayın lisansına sahip medya hizmet sağlayıcılar ile TRT'nin ortaklaşa kuracağı ve en az 10 ortağı olacak (her ortağın en fazla %10 hisse sahibi olacağı) bir şirket. Böylesi bir şirket, yasal olarak mevcut olamıyor. Çünkü hali hazırda ulusal karasal sayısal lisans sahibi yok :) 6112'ye göre kurucu ortaklarının lisans sahibi olması gerekiyor, yani şirket kurulduktan sonra lisans aldım ile olmuyor bu işler :)

Gelelim benim sunuma, bir başka yazıda artık :)

Yorumlar

Son haftanın en çok okunan 10 yazısı

bir kez daha, nedir bu sayısal karasal televizyon?

Blog sayfamda DTT etiketiyle yayınlanmış 100'e yakın içerik bulunsa da, geçenlerde buluştuğumuz lise arkadaşlarımın sorusu üzerine, bir kez daha yazmaya karar verdim. Bilenler, okumadan geçebilir. Bilmeyenler ve sektörün uzağındaki kişiler düşünülerek hazırlanmış bir yazıdır.  Soru - yanıt şeklinde kurgulanmış yazılarımın daha çok okunduğu gözlemi üzerine, buyurun sık sorulan sorularla Sayısal Karasal Televizyon: Şimdi tam olarak neden bahsediyoruz? Çanak ile izlediğimiz televizyon mu?

Anıttepe, sokaklar, anlamlar

Ankara, ne yazık ki, içerisinden su geçen şehirlerden değil. Aslında daha doğrusunu söylersem, içerisinden geçen suların üzerini kapatıp yok eden bir kent. İncesu deresi, Kavaklı dere, Ankara çayı hep üzeri kapatılıp, halının altına süpürülen tozlar gibi gözden ırak tutulup unutulmuş kent suları. Hal böyle olunca Başkent, akar suyun kente sağlayacağı güzelliklerden yoksun. Neyse ki arayan için gizli güzellikler barındırıyor.   Anıttepe, bu gizli güzellikleri saklayan semtlerden. Anıtkabir, yılın her mevsimi caddelerden eksik olmayan turist otobüsleri, resmi bayramlarda protokol için kapatılan yollar, son dönemde sıklıkla düzenlenen mitinglere ev sahipliği yapan Tandoğan meydanı, Çankaya Belediyesi'nin  konserlerinin mekanı Anıtpark Anıttepe denildiğinde ilk aklıma gelenler. Ve tabii, geçenlerde bir yarışmada soru olarak da yöneltilen sokak isimleri: Ordular, İlk, Hedef, İleri, Ata ve Akdeniz caddesi.    Anıtkabir'in sınırını oluşturan 3 cadde bulunur: Gen...

baston

Ulus'a gelmeyeli epey olmuş demek ki. Eskiden Hal'in içindeydi bu balıkçılar, şimdi sokağa kurmuşlar tezgahlarını, diye düşünerek Erzurum Oteli'ne doğru yürümeye devam etti. Sokağa kurulan tezgahlar nedeniyle zorlukla ilerleyebiliyordu. Hoş sokak boş olsa da elindeki baston, hızlı yürümesine imkân vermiyordu. Çok merdiven çıkmışım zamanında, diye anlatırdı soranlara. O kadar çok merdiven kullanmışım ki sonunda eklemlerimde sıvı kalmamış. Şimdi bu merete muhtaç oldum. Söyledikleri doğru muydu kendisi de bilmiyordu. Gençliğine dair anıları sisler içindeydi.  Simitçi, öğlen simitlerinin tazeliğini etrafa duyururken bastonuyla yavaş yavaş ilerleyen Sami'yi görüp, işte öğlen simidine hayır demeyecek birisi dedi yanında duran midyeciye.  Evladım ver bakalım bana bir simit ama çıtırından olsun. Bu esnaf niye sokağa dökülmüş, Hal'e ne oldu sen bilirsin.  Amca, Hal bakım onarımda, geçici süreliğine sokağa aldılar tezgahları.  Beni de bir bakım onarıma alsalar ne güzel olur. ...

ekmek kavgası

Biraz dikkat etsene.  Asıl sen dikkat et. Kanatların gagamın içine girecek. Yer yokmuş gibi dibimden uçuyorsun. Heyecan yaptığın da bir şey olsa. Gene kuru ekmek.  Eskiden şu adamdan yem alır atarlardı. Şimdi simidini bile paylaşmıyor kimse. Kuru ekmeği de bulamayacağımız günler gelir mi dersin.  Umarım düzelir işler. İnsanların yüzünden düşen bin parça. Herkes sinirli, herkes gergin. Yollarda da çok dikkat etmek gerek. Eskisi gibi değil arabalar. Geçenlerde bir kaç arkadaşımızı asfalta düşen yiyeceklerle meşgulken kaybettik.  Sorma, duydum onu konuşuyorlardı. Pek sık olmazdı bu durum.  Daha sakindi insanlar. Sabırlıydı.  Artık öyle değiller. Bir de biz başlamayalım.  Kalbini kırdıysam özür dilerim. Haydi bak kalabalık dağılmış. İstersen gel biz de ağaçtan aşağıya süzülelim, kalanlarla karnımızı doyuralım.  

kedi

Yanıma yaklaşırlarken, ne yalan söyleyeyim endişelendim. Şapkalı bir adam, yanında beyaz montlu bir kız çocuğu. Adam elindeki telefon ile fotoğraf çekiyor. Bizlere karşı ilgisiz görünüyor. Kız yaklaştı önce. Ne zamandır okşanmamış başıma kibarca dokundu. Doğru bir iş yaptığını anlatmak için başımı uzattım. Çenemi de kaldırıp bir sonra kaşıması gereken yeri gösterdim. Adam tam karşıma geçti ve telefonunu yüzüme doğrulttu. Sanırım benim fotoğrafımı çekiyor. Bir yandan kız ile konuşuyorlar. Neden bahsediyorlar anlamıyorum. Kaç gündür yağan yağmur sonrası yüzünü gösteren güneşe karşı böyle okşanmak çok iyi geldi.  Mama istediğimizi düşünürler. Oysa çoğu kez başımızın, çenemizin sevgiyle okşanmasıdır tek ihtiyacımız.

yağmur

Yağmur damlaları arabanın silecekleriyle yarış halindeydi. Az önce temizlenen yerler, gökten düşenlerle yeniden ıslanıyor ve görüşü bozmaya devam ediyordu. Binalar ve şehir uzaklaşırken, ne yapıyorum gerçekten diye düşündü. İç sesini sözle tekrarladığını fark ettiğinde, arabada yalnız olduğuna şükretti. İş çıkışı, akşam trafiğinde kendi kendine konuşmak pek garip karşılanmazdı gerçi. Bu aralar akıl sağlığını korumak herkes için zordu. Zor zamanlardan geçiyoruz, dedi kendi kendine. Hangi zamanımız kolay oldu ki diye ekledi. Kendine hak verdiğini fark edip güldü.  Hava kararmaya başlayacak birazdan, daha çevre yoluna bile gelemedim. Bu gidişle bugün rekor kıracağım. Neyse ki evde bekleyenim yok.  Bekleyeni olmadığına sevinmesi garibine gitti. Çocukluğu ve gençliği boyunca kendisini hep kalabalık bir ailenin babası olarak hayal ettiğini hatırladı. Karısı, kızları ve oğulları ile güle eğlene yaşayıp gideceği kocaman bir ev görürdü ne zaman geleceği düşünse.  Oysa hiç evlenmed...

Yabancı dil öğrenmek üzerine: DuoLingo deneyimimim

kızımın çizgileri Ülkemizin kanayan yaralarından birisidir sanırım, yabancı dil öğrenmek. Onlarca kurs, yüzlerce kitap, saatlerce ders ve sonuç: anlayan (en azından anladığını düşünen) ve konuşamayan kişiler... Bir yerlerde bir sorun olduğu kesin, ama nerede? Farklı zamanlarda, 3 kez Fransızca kursuna gittim. İlk seferin ardından, aslında bir temel bilgim olmasına karşın, her seferinde en baştan başladım, hiç bilmiyormuşum gibi. Ne yazık ki kurslarda öğrendiklerim kalıcı olamadı. Şimdilerde, 70 gündür, her sabah DuoLingo ile çalışıyorum. Ücretsiz ve arada çıkan reklamlarla devam eden sürümünü kullanıyorum. Eminim farklı online dil kursları da vardır. Online platformda, kurslarda olmayan ne var diye düşününce bir kaç şey tespit ettim. Belki sizlerin de işine yarar diye paylaşıyorum: Yabancı dil öğrenmek, sürekli ve kesintisiz tekrar gerektiren bir süreç. Kurslar, sadece haftanın belli günleri, bir kaç saat için ve çoğunlukla, günün en yorgun olunan akşamlarında oluyor. ...

beklenen

Gelecek mi acaba? Saat öğleni geçti. Güneş tepede değil artık. Burada sözleştiğimize eminim. Telefonuna da ulaşılamıyor. Alışılmadık bir durum değil, telefonla ona ulaşamamak. Ya çalar duymaz, ya açmayı unutmuştur. Neyse ki bankta yer buldum, bir aşağı bir yukarı yürümekten kurtuldum. Geçen hafta mesajlaştığımızda kararlaştırmıştık buluşma yerini. Dalyan'daki Beltur'un önü diye. Yarım saat geçmiş ama umudumu koruyorum.  Neşeyle koşturan köpekler, onlara endişe ile bakan kediler, kedilerin mamalarına dadanan martılar ve hepsine aldırış etmeden bağıran kargalar... Caddebostan sahilinde sıradan bir öğleden sonra. 

Almanya'da televizyon yayınlarına erişim

Televizyon yayınları kablolu ve kablosuz olmak üzere iki ortam kullanılarak evlere ulaştırılır. Her iki ortam için de farklı uygulamalar bulunmaktadır. Kablonun kullanıldığı durumlarda Kablo TV, IPTV seçenekleri mevcuttur. Kablosuz ortam için ise uydu ve karasal vericiler kullanılabilir. Her ortamın kendisine göre avantajı, dezavantajı vardır. Daha ayrıntılı analizlerde, yayıncı için ve izleyici için avantajlar ve dezavantajlar olduğu görülecektir. Hatta ülkelerin düzenleyici denetleyici kuruluşlarının desteklediği ve/veya kösteklediği televizyon dağıtım yöntemleri olduğu söylenebilir.  Bu uzun girişi yazmamın sebebi, Arthur D. Little adlı araştırma kuruluşunun yakın tarihte yayınladığı bir araştırma. Lars Riegel ve Julien Duvaud-Schelnast imzalı   Almanya'da TV Platformları 2014 ve sonrası başlıklı 10 sayfadan ibaret rapor, Almanya'da son dönemin sıcak tartışma konusu durumundaki sayısal karasal televizyonun geleceğine ilişkin önemli analizler içeriyor. Geçti...

martı

Martı kadar özgür olmak isterdim bu hayatta. Gemilerin ardında kâh adadan adaya, kâh Anadolu'dan Avrupa'ya dolaşmak isterdim. Avazım çıktığı kadar bağırmak, yorulunca denizin üzerinde dinlenmek, sıkılınca kayaların tepesinde güneşlenmek... Kim bilir martılar ne düşünüyor bize bakınca. Acaba onlar da diyor mudur şu dünyada insan olsaydım diye. Kalabalık şehirlerde, sıkış tepiş otobüslerde, akmayan trafiğin içinde kalakalmış arabalarda, sel halinde dolaşan insanların arasında biz de olsaydık diyor mudur?