Ana içeriğe atla

hangi televizyonu alayım? daha doğrusu televizyonu değiştirsek mi?

"Bir süredir televizyon izlemiyorum." 
Böyle diyenlere gündemdeki diziyi sorduğunuzda, son bölümün sürpriz finalinin her sahnesini ayrıntılarıyla hatırladığını görebilirsiniz. 
"Ama sen televizyon izlemiyordun" 
derseniz, 
"internetten izledim" 
yanıtını alırsınız. 
Sanki ikisi arasında bir fark varmış gibi. Aslında bu başlangıcı, yayıncılık dünyasında değişen değer zinciriyle ilgili bir yazı için kullanmayı planlıyordum. Neyse, belki ona da bu başlangıç ile giriş yaparım :)

Bu yazının amacı, son bir kaç haftadır gidip gelen bir fikirle ilgili araştırmalarımı paylaşmak: 

Televizyonu yenilesek mi?

Evliliğimizle yaşıt bir televizyonumuz var ve kendisinden son derece memnunuz. HDMI bağlantısı yok. Dahili DVB-S2 alıcısı da yok. Aslında olması da olanaksız, çünkü televizyonumuz üretildiğinde bunlar henüz tasarlanmamıştı. 63 ekran, sanırım 25 inç oluyor karşılığı, bir Sony. Çocukların izlediği dakikalar dışında kapalı duruyor. Haber, tartışma programı, dizi, film, yarışma ve her Türkiye Cumhuriyeti vatandaşının favorisi Belgesel seyretmiyoruz. Son altı aydır televizyonun eksikliğini hissetmedik hayatımızda. Seçim sonuçlarını internet sitelerinden takip ettik mesela. Haberleri istemeseniz bile alıyorsunuz bir şekilde. Kötü haber tez yayılıyor. Bir de Neil Postman'ın Televizyon Öldüren Eğlence adlı çalışmasını okuyunca, haberlere o kadar da ihtiyacımız olmadığını siz de göreceksiniz. Peki nereden çıktı bu televizyon değiştirme düşüncesi?

Tamamen meraktan aslına bakarsanız. Malum, radyo-televizyon dünyasında çalışıyorum 17 senedir. Pek kısa sayılmaz ve yayın dünyası tekniğinin neredeyse her alanında çalıştım: IT, reji, ar-ge. Geçenlerde katıldığım IBC 2015'te 8K ekranlar sergileniyordu kimi standlarda. Gidip, çıplak gözlerimle seyrettim ve bir fark göremedim. Ekranın altına 16K yazmış olsalardı da bir şey farkedemeyecektim muhtemelen. Çünkü 8K'yı tanıtmak için koydukları ekranda bu piksel küçüklüğünü ve çözünürlüğün muhteşemliğini fark edebilmek için ekrana yapışmam gerekiyordu. Kimi standlarda daha mantıklı boyutlarda ekranlarla 8K tanıtımı yapılıyordu. Onlar için ise salonunuz hangar boyutlarında olmalıydı. Geçenlerde 4K UHD için henüz erken gibi bir başlıkla bir yazı yayınlamıştım. 

Acaba gerçekten erken miydi 4K UHD için?


Yaptığım piyasa araştırması sonuçlarına göre satılan televizyonları kabaca 4'e ayırmak mümkün. 
  1. 1000 TL'nin altındaki modeller: Bunların büyük çoğunluğu HD Ready olarak adlandırılan çözünürlüğü destekleyebilen, ara teknoloji ürünü, bir şekilde üretilmiş şimdi stoklarda duran ve aslında berber dükkanı, mağaza vitrini, otel odası gibi kalitenin önemsenmediği yerlerde kullanılmasında hiç sakınca olmayan televizyonlar. Hemen her markanın böyle modelleri var. Benim naçizane önerim böyle bir modele karar kılarsanız bunların TUNER içermeyen, sadece monitör olarak satılanlarından edinmeniz. Eğer bir kutu (Digitürk, Uydu Alıcısı, Kablo TV, DSmart, Teledünya, Tivibu vs) ile yayına ulaşacaksanız, boş yere TUNER masraflarına girmeyin. 
  2. 1000 - 2000 TL arası modeller: En fazla rağbet gördüğünü düşündüğüm modeller. Elimde istatistik yok elbette. Neredeyse tümü FullHD. 2000 TL'ye yaklaştıkça 4K UHD çözünürlüğü desteklediğini ileri sürenlerle de karşılabilirsiniz. Burada HDMI sürümü önemli. Eğer 4K UHD sizin için önemliyse, ki bana sorarsanız 4K UHD yatırımı için halen erken, HDMI sürümü 2.0 olmalı. Genellikle satılan modellerde HDMI 1,4 sürümü var. Satıcıların bir kısmı bu söylediğinizi anlamayacaktır. 3 HDMI var diyenler çıkacaktır. Bahsettiğim HDMI sayısı değil. Renk çözünürlüğü ve çerçeve oranı (frame rate) konularında 4K UHD'nin getireceği yenilikleri alabilmek adına HDMI 2.0 olmalı. Bu fiyat aralığında internete bağlanabilen modeller de çok. Farklı firmalar farklı isimler vermiş olsa da genellikle tercih edilen isim SMART TV. Yıllarca APTAL KUTUSU dememize inat belki de AKILLI TV denilmiş yeni modellere. Akıl neresinde derseniz, artık düğmesine basıp kumanda ile kanal değiştireceğiniz bir alet yok karşınızda. Cep telefonlarından aşina olduğunuz, APP yükleyebileceğiniz bir "cihaz" ile başbaşasınız. Sizin için bunlarla uğraşmak bir "challange" (!) belki, ama emin olun babanız eski televizyonunu arayacak. Peki "akılsız" bir televizyona "akıl" takılabilir mi? Yanıtı kısa ve net. Elbette. HDMI bağlantısı üzerinden akılsız cihazınıza biraz zeka katmanız her zaman olanaklı. Farklı fiyatlarda, farklı yeteneklerde cihazlar var piyasada. 
  3. 2000-2500 TL arası modeller: Bu modellerin büyük bölümü 4K UHD. Özellikle Samsung'da 40 inç boyutunda bükümlü (curved) ekrana sahip 4K UHD çözünürlüklü TİZEN'li SMART TV alınabiliniyor. Sony'nin Android TV olarak piyasaya sürdüğü modeller 43 inçten başlayan ekran boyutu ve Full HD çözünürlükle bu fiyat aralığının önemli alternatifleri arasında. Vestel ve Arçelik/Beko'nun da bu fiyat aralığında rekabetçi modelleri var. Arçelik Beko, ROVİ ile akıllı televizyon kullanıcı arayüzü için anlaşma yapmış. 2015 modelleri bu arayüz ile piyasadaymış. Satıcıların bu gelişmeden haberi yok, bu yüzden tam olarak hangi modeller ROVİ'li bilemedim. 
  4. 2500 TL'nin üzeri modeller: Buranın ucu bucağı yok. İşin doğrusu Samsung'un kataloguna bakınca

İŞTE BUDUR 

dediğim bir model oldu. 
Fiyatını sorunca da 

İŞTE BİR DUR 

dedim. Bir dur, sakin ol. Bu fiyatlar düşecek elbette, diye teselli ettim kendimi. Yanlış hatırlamıyorsam 8.000 TL idi beğendiğim BİR DUR dediğim model.
Uzun süren yeni televizyon alsak mı araştırmasının sonucu, son maddede: 

HELE BİR DUR :)

İyi bayramlar....

Yorumlar

  1. ÖZGÜR GECEN HAFTA BU YOLDAN GECTIM MUTLU SONA ULASTIM

    YanıtlaSil
  2. Yazıyı sabaha karşı yazıp yayınlamıştım. Malum bu aralar uyku düzenim epey değişti. Söylendiğine göre zaman içerisinde yeni bir uyku düzeni kuracakmış vücudum. Şu anki düzenden çok şikayetçi sayılmam. Sabahları 4 gibi uyanınca kendime ayırabileceğim en az 3 saatim oluyor. İki(z) kız babası için çok kıymetli zamanlar :)
    Öğlen vakti, Teknosa'dan LG'nin 32'' FullHD ve 3D bir connected TV modelini satın aldım. DVB-S2/T2/C dahili alıcıları da var aldığım modelin. 82 ekran çok küçük demeyin, izleme mesafesi önemli ve salonumuz hangar değil. 82 ekran için önerilen mesafeden izleyeceğiz sonuçta. UHD neden almadın, demezsiniz sanırım :)

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Yorumlarınız denetimimden geçtikten sonra yayınlanacak. Beğenmediklerinizi hakaret içermeyen şekilde ifade edin lütfen.

Son haftanın en çok okunan 10 yazısı

bir kez daha, nedir bu sayısal karasal televizyon?

Blog sayfamda DTT etiketiyle yayınlanmış 100'e yakın içerik bulunsa da, geçenlerde buluştuğumuz lise arkadaşlarımın sorusu üzerine, bir kez daha yazmaya karar verdim. Bilenler, okumadan geçebilir. Bilmeyenler ve sektörün uzağındaki kişiler düşünülerek hazırlanmış bir yazıdır.  Soru - yanıt şeklinde kurgulanmış yazılarımın daha çok okunduğu gözlemi üzerine, buyurun sık sorulan sorularla Sayısal Karasal Televizyon: Şimdi tam olarak neden bahsediyoruz? Çanak ile izlediğimiz televizyon mu?

Anıttepe, sokaklar, anlamlar

Ankara, ne yazık ki, içerisinden su geçen şehirlerden değil. Aslında daha doğrusunu söylersem, içerisinden geçen suların üzerini kapatıp yok eden bir kent. İncesu deresi, Kavaklı dere, Ankara çayı hep üzeri kapatılıp, halının altına süpürülen tozlar gibi gözden ırak tutulup unutulmuş kent suları. Hal böyle olunca Başkent, akar suyun kente sağlayacağı güzelliklerden yoksun. Neyse ki arayan için gizli güzellikler barındırıyor.   Anıttepe, bu gizli güzellikleri saklayan semtlerden. Anıtkabir, yılın her mevsimi caddelerden eksik olmayan turist otobüsleri, resmi bayramlarda protokol için kapatılan yollar, son dönemde sıklıkla düzenlenen mitinglere ev sahipliği yapan Tandoğan meydanı, Çankaya Belediyesi'nin  konserlerinin mekanı Anıtpark Anıttepe denildiğinde ilk aklıma gelenler. Ve tabii, geçenlerde bir yarışmada soru olarak da yöneltilen sokak isimleri: Ordular, İlk, Hedef, İleri, Ata ve Akdeniz caddesi.    Anıtkabir'in sınırını oluşturan 3 cadde bulunur: Gen...

baston

Ulus'a gelmeyeli epey olmuş demek ki. Eskiden Hal'in içindeydi bu balıkçılar, şimdi sokağa kurmuşlar tezgahlarını, diye düşünerek Erzurum Oteli'ne doğru yürümeye devam etti. Sokağa kurulan tezgahlar nedeniyle zorlukla ilerleyebiliyordu. Hoş sokak boş olsa da elindeki baston, hızlı yürümesine imkân vermiyordu. Çok merdiven çıkmışım zamanında, diye anlatırdı soranlara. O kadar çok merdiven kullanmışım ki sonunda eklemlerimde sıvı kalmamış. Şimdi bu merete muhtaç oldum. Söyledikleri doğru muydu kendisi de bilmiyordu. Gençliğine dair anıları sisler içindeydi.  Simitçi, öğlen simitlerinin tazeliğini etrafa duyururken bastonuyla yavaş yavaş ilerleyen Sami'yi görüp, işte öğlen simidine hayır demeyecek birisi dedi yanında duran midyeciye.  Evladım ver bakalım bana bir simit ama çıtırından olsun. Bu esnaf niye sokağa dökülmüş, Hal'e ne oldu sen bilirsin.  Amca, Hal bakım onarımda, geçici süreliğine sokağa aldılar tezgahları.  Beni de bir bakım onarıma alsalar ne güzel olur. ...

ekmek kavgası

Biraz dikkat etsene.  Asıl sen dikkat et. Kanatların gagamın içine girecek. Yer yokmuş gibi dibimden uçuyorsun. Heyecan yaptığın da bir şey olsa. Gene kuru ekmek.  Eskiden şu adamdan yem alır atarlardı. Şimdi simidini bile paylaşmıyor kimse. Kuru ekmeği de bulamayacağımız günler gelir mi dersin.  Umarım düzelir işler. İnsanların yüzünden düşen bin parça. Herkes sinirli, herkes gergin. Yollarda da çok dikkat etmek gerek. Eskisi gibi değil arabalar. Geçenlerde bir kaç arkadaşımızı asfalta düşen yiyeceklerle meşgulken kaybettik.  Sorma, duydum onu konuşuyorlardı. Pek sık olmazdı bu durum.  Daha sakindi insanlar. Sabırlıydı.  Artık öyle değiller. Bir de biz başlamayalım.  Kalbini kırdıysam özür dilerim. Haydi bak kalabalık dağılmış. İstersen gel biz de ağaçtan aşağıya süzülelim, kalanlarla karnımızı doyuralım.  

kedi

Yanıma yaklaşırlarken, ne yalan söyleyeyim endişelendim. Şapkalı bir adam, yanında beyaz montlu bir kız çocuğu. Adam elindeki telefon ile fotoğraf çekiyor. Bizlere karşı ilgisiz görünüyor. Kız yaklaştı önce. Ne zamandır okşanmamış başıma kibarca dokundu. Doğru bir iş yaptığını anlatmak için başımı uzattım. Çenemi de kaldırıp bir sonra kaşıması gereken yeri gösterdim. Adam tam karşıma geçti ve telefonunu yüzüme doğrulttu. Sanırım benim fotoğrafımı çekiyor. Bir yandan kız ile konuşuyorlar. Neden bahsediyorlar anlamıyorum. Kaç gündür yağan yağmur sonrası yüzünü gösteren güneşe karşı böyle okşanmak çok iyi geldi.  Mama istediğimizi düşünürler. Oysa çoğu kez başımızın, çenemizin sevgiyle okşanmasıdır tek ihtiyacımız.

yağmur

Yağmur damlaları arabanın silecekleriyle yarış halindeydi. Az önce temizlenen yerler, gökten düşenlerle yeniden ıslanıyor ve görüşü bozmaya devam ediyordu. Binalar ve şehir uzaklaşırken, ne yapıyorum gerçekten diye düşündü. İç sesini sözle tekrarladığını fark ettiğinde, arabada yalnız olduğuna şükretti. İş çıkışı, akşam trafiğinde kendi kendine konuşmak pek garip karşılanmazdı gerçi. Bu aralar akıl sağlığını korumak herkes için zordu. Zor zamanlardan geçiyoruz, dedi kendi kendine. Hangi zamanımız kolay oldu ki diye ekledi. Kendine hak verdiğini fark edip güldü.  Hava kararmaya başlayacak birazdan, daha çevre yoluna bile gelemedim. Bu gidişle bugün rekor kıracağım. Neyse ki evde bekleyenim yok.  Bekleyeni olmadığına sevinmesi garibine gitti. Çocukluğu ve gençliği boyunca kendisini hep kalabalık bir ailenin babası olarak hayal ettiğini hatırladı. Karısı, kızları ve oğulları ile güle eğlene yaşayıp gideceği kocaman bir ev görürdü ne zaman geleceği düşünse.  Oysa hiç evlenmed...

Yabancı dil öğrenmek üzerine: DuoLingo deneyimimim

kızımın çizgileri Ülkemizin kanayan yaralarından birisidir sanırım, yabancı dil öğrenmek. Onlarca kurs, yüzlerce kitap, saatlerce ders ve sonuç: anlayan (en azından anladığını düşünen) ve konuşamayan kişiler... Bir yerlerde bir sorun olduğu kesin, ama nerede? Farklı zamanlarda, 3 kez Fransızca kursuna gittim. İlk seferin ardından, aslında bir temel bilgim olmasına karşın, her seferinde en baştan başladım, hiç bilmiyormuşum gibi. Ne yazık ki kurslarda öğrendiklerim kalıcı olamadı. Şimdilerde, 70 gündür, her sabah DuoLingo ile çalışıyorum. Ücretsiz ve arada çıkan reklamlarla devam eden sürümünü kullanıyorum. Eminim farklı online dil kursları da vardır. Online platformda, kurslarda olmayan ne var diye düşününce bir kaç şey tespit ettim. Belki sizlerin de işine yarar diye paylaşıyorum: Yabancı dil öğrenmek, sürekli ve kesintisiz tekrar gerektiren bir süreç. Kurslar, sadece haftanın belli günleri, bir kaç saat için ve çoğunlukla, günün en yorgun olunan akşamlarında oluyor. ...

beklenen

Gelecek mi acaba? Saat öğleni geçti. Güneş tepede değil artık. Burada sözleştiğimize eminim. Telefonuna da ulaşılamıyor. Alışılmadık bir durum değil, telefonla ona ulaşamamak. Ya çalar duymaz, ya açmayı unutmuştur. Neyse ki bankta yer buldum, bir aşağı bir yukarı yürümekten kurtuldum. Geçen hafta mesajlaştığımızda kararlaştırmıştık buluşma yerini. Dalyan'daki Beltur'un önü diye. Yarım saat geçmiş ama umudumu koruyorum.  Neşeyle koşturan köpekler, onlara endişe ile bakan kediler, kedilerin mamalarına dadanan martılar ve hepsine aldırış etmeden bağıran kargalar... Caddebostan sahilinde sıradan bir öğleden sonra. 

Almanya'da televizyon yayınlarına erişim

Televizyon yayınları kablolu ve kablosuz olmak üzere iki ortam kullanılarak evlere ulaştırılır. Her iki ortam için de farklı uygulamalar bulunmaktadır. Kablonun kullanıldığı durumlarda Kablo TV, IPTV seçenekleri mevcuttur. Kablosuz ortam için ise uydu ve karasal vericiler kullanılabilir. Her ortamın kendisine göre avantajı, dezavantajı vardır. Daha ayrıntılı analizlerde, yayıncı için ve izleyici için avantajlar ve dezavantajlar olduğu görülecektir. Hatta ülkelerin düzenleyici denetleyici kuruluşlarının desteklediği ve/veya kösteklediği televizyon dağıtım yöntemleri olduğu söylenebilir.  Bu uzun girişi yazmamın sebebi, Arthur D. Little adlı araştırma kuruluşunun yakın tarihte yayınladığı bir araştırma. Lars Riegel ve Julien Duvaud-Schelnast imzalı   Almanya'da TV Platformları 2014 ve sonrası başlıklı 10 sayfadan ibaret rapor, Almanya'da son dönemin sıcak tartışma konusu durumundaki sayısal karasal televizyonun geleceğine ilişkin önemli analizler içeriyor. Geçti...

martı

Martı kadar özgür olmak isterdim bu hayatta. Gemilerin ardında kâh adadan adaya, kâh Anadolu'dan Avrupa'ya dolaşmak isterdim. Avazım çıktığı kadar bağırmak, yorulunca denizin üzerinde dinlenmek, sıkılınca kayaların tepesinde güneşlenmek... Kim bilir martılar ne düşünüyor bize bakınca. Acaba onlar da diyor mudur şu dünyada insan olsaydım diye. Kalabalık şehirlerde, sıkış tepiş otobüslerde, akmayan trafiğin içinde kalakalmış arabalarda, sel halinde dolaşan insanların arasında biz de olsaydık diyor mudur?