Ana içeriğe atla

ışık ve gölge

Gölgeleri oldum olsası sevdim. Işığın somut göstergesi gibi geldi bana. Işığın yönüne ve şiddetine göre değişmesini, hayatın farklılaşan akışına benzettim. Uzayan kısalan, koyulaşan belirsizleşen gölgeler... Gölgelerin bu suskun ama etkili varlığı  çağrışımlar yaptı ömrüm boyunca. Kökenleri çocukluk yıllarıma kadar uzanıyor belki. Ağaçların uzayan gölgelerini izlerken fark etmiştim ışığın ve karanlığın birbiriyle oyununu. Her gölgenin, öyküsü başkaydı; kimi dinginlik, kimi merak, kimi endişe içerirdi. Sessiz sinema gibi, sözsüz öyküler, giz ile görünen arasındaki ilişkiyi mi yansıtıyor acaba? Gölgelerin etkileyici olmaları biraz da bu yüzden sanırım, hayal gücümüzü işe koymaları. Görünen ile giz arasını doldurması bize kalıyor. 

Emre Çınar ile medyada yeni düzen konulu söyleşi.

Blogda yeni yayın döneminde biraz dışarıdan görüşlere ağırlık veren bir yapıyı denemeye kararlıyım. Hem yaz yaz hep aynı şeyler, kendim yazmaktan sıkıldım, siz okumaktan. Farklı bakışlara da yer vereyim istiyorum. Ana eksen değişmeyecek. Gene radyo / televizyon teknolojileri, kitap, mekan ve arada pazar yazıları...

Bu kez konuğum Tivilogy.com internet sitesinin kurucularından Emre ÇINAR. İnternet sayfası sahibi olduğum için tanıştığım kıymetli arkadaşlardan birisi. Emre ile yüzyüze de tanıştık. Ayaküstü sohbet ettik. O İstanbul'da ben Ankara'da olunca uzun boylu sohbetlere fırsat bulmak kolay olmuyor. Neyse ki beni kırmadı ve onca yoğunluğunun arasına 4 yanıtı sıkıştırdı. Kendisine bir kez daha teşekkür ederim. 

1. Seni tanımayanlar olabileceğini düşünerek kısaca kendinden bahsetmeni rica ediyorum. 

Yeditepe Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Grafik Tasarımı bölümünü onur derecesi ile bitirdim; sonrasında aşık olduğum sektörü yakından tanımak ve ticari anlamda bilgilenmek için UCLA’da The Business and Management of Entertainment sertifikasını aldım. Teknik olarak kendimi tamamlamak istediğimden Oxford Brookes Üniversitesi Teknoloji Fakültesi Dijital Medya Master’ını (MSc.) yapmaya karar verdim. Onu da tamamladıktan sonra 2010 – 2011 yılları arasında Doğan Gazetecilik/DK Gazetecilik bünyesinde bulunan Dijital Medya Departmanında İş Geliştirme ekibinde görev aldım. 

Akabinde 2011-2013 yılları arasında SPI International Inc.’de Online TV Product Manager olarak çalıştım. Görev aldığım süre içerisinde FilmBox Live üyelik bazlı VoD servisini, toplam 8 ülkede farklı platformlarda olmak üzere (iOS, Android, Smart TV) 80′e yakın uygulama hayata geçirdik. Bu görevimden sonra Mynet’te Video Servisleri Yöneticisi olarak görev aldım ve şu an Bir YouTube MCN'i olan BuzzMyVideos'da İş Geliştirme Müdürü olarak çalışıyorum.

2011 yılında da Türkiye'nin dijital medya ve TV teknolojileri ile ilgili bir numaralı mecrası diyebileceğim Tivilogy.com'u kurduk. 

Özellikle OTT, IPTV, Hybrid yayın modelleri, ikincil ekran ve sosyal TV uygulamaları ve yeni medya içerik modelleri ile ilgili projelerim var ve bu konular üzerine makaleler yazıyorum. 

2. Avrupa geneline bakıldığında, televizyona erişim yollarında, kablo, uydu ve karasalın birbirine yakın oranlarda paya sahip olduğu görülüyor. Ülkeden ülkeye değişiklikler görülse bile genel ortalamada %30'a yakın paylar görülüyor. Ülkemizde ise %80-85 oranında uydunun hakimiyeti var. IP bu oranları değiştirebilir mi? Değiştiriyor mu? 

IP değdiği her noktayı disrupt edebiliyor. İçerik tüketiminin hangi noktasına girdiyse bunu çok net olarak deneyimledik. Dolayısı ile ben çok net şekilde değiştirdiğini ve hatta daha da sert değişimler olacağını düşünüyorum. Fakat buradaki kilit nokta IP bağlantılarının ve servislerinin kalitesi. 

TV tüketiminde gözle görülür bir değişim sağlamak için bağlantının belirli bir kalitenin altına düşmemesi ve insanların hanelerindeki tüm internet kullanımının konforunu kaçırmaması gerekiyor. Önümüze gelen raporlara hanehalkı internet bağlantı rakamlarına baktığımız zaman büyük şehirler hariç yüzdesel olarak ülkemizde bu durumun halen düşük olduğunu görüyorum. İkinci olarak da hizmetin pahalılığı... 

Bu fiyatlar olduğu sürece kitlesel büyüme düşük oranda kalıyor. Burada teknoloji devreye giriyor, MPEG-Dash gibi teknolojik ya da encoding çözümlerinin artarak geleceğini düşündüğümden IP'nin bu rakamlarda etkili olacağını söyleyebilirim.

3. Televizyon yayınlarına ücret ödeyerek ulaşmak, ülkemizde pek yaygın değil. Son baktığımda %35 gibi bir oran vardı PayTV abonesi. Gene Avrupa ile kıyaslandığında PayTV bakir bir alan gibi görünüyor. Buna karşın NetFlix gibi sektörün büyük oyuncuları ülkemizde yok. Sence nedir bunun sebebi? 

PayTV işi Türkiye'de çok anlaşılamadı ve alışılamadı. Yurtdışındaki PayTV modellerinde topluma sunulan vaadler ve ekosistemin gelişimini incelemek çok kritik. Oysa ki ben ülkemde sadece maç gelirleri üzerinden işletilen PayTV hizmetleri görüyorum. Halen daha maç kimdeyse abone onda gibi bir durum söz konusu. Bunu aşamadık bir türlü... Bunu aşmak için operatörlerin birlikte yürümeleri gerekiyor. Sublicence fırsatlarını yaratabilmek gerekiyor. Şunu hep gördük içeriği saklamak değil kontrollü dağıtmak ekosistemi büyütüyor. 

Bu söylediklerim detaymış gibi gözüküyor olabilir ama algı ve deneyim, tüketicinin satın alma sürecini bir hayli değiştiriyor. Bunları yapmadan Pay-TV abone rakamlarını geliştiremeyiz. Başka önemli konulardan birisi de kaçak yayın yapan portaller. Makro baktığımızda ekosisteme verdikleri zarar çok fazla ve IP işin içine girdiği için kullanıcılar bedava içerik tüketimi algısını benimsemiş durumdalar. Yarın öbür gün SVoD, TVoD gibi farklı modellere geçişte bu yayınlara önlem alınmazsa zorluk yaşanacak.

Geçenlerde "Netflix neden Türkiye Pazarına neden girmiyor?" diye bir yazı yazmıştım. En çok dikkat çeken yazılardan birisi oldu. O yazıyı 3 maddede özetleyeyim; bir, dağınık içerik pazarı hak sahipliği ve dağıtım konusunda problem yaratıyor. İki, korsan içerik tüketimi ve bununla ilgili yasal düzenlemelerin eksikliği. Üçüncüsü ise ücretsiz içerik tüketiminin halkımızda oldukça benimsenmesi ve içerik için ücret ödemek istememesinden dolayı bu pazara sadece Netflix'in değil onlar dışında da SVoD veya TVoD servisinin yakın zamanda gireceğini zannetmiyorum.


4. Klasik televizyon modelinde kanallar içerik üreticilerine işleri yaptırıp, yayın saatini satarak (reklam alarak) içerik üreticilerine ödemeyi yapıyor ve oluşturulan akış çeşitli ortamlardan izleyiciye ulaştırılıyordu. Non-linear modelde ise akışı izleyici kendisi seçerek oluşturuyor. Bu anlamda klasik modeldeki televizyon kanalına ihtiyaç giderek azalıyor. Sence ileride içerik üreticiler kanalı devreden çıkartıp reklam payını doğrudan alabilecek mi? 

Ben bunun pek ihtimaller dahilinde olmadığını söyleyebilirim. Üretmek, satmak ya da yayınlamak farklı işler ve bunların hepsini bir olması sonucunda hiç birinin tam olarak yapılamayacağını düşünüyorum. Dolayısı ile bir yakınlaşma olsa bile bu bölümlendirmenin ben ayrı olarak kalacağını düşünüyorum. İçerik üreticisinin üretmeye, TV kanalının da kitlelere ulaştırıp ticareti yapmaya devam edeceğini düşünüyorum. Dolayısı ile modelin şimdiki endikasyonlara göre aynı kalacağını düşünüyorum. Ancak gelecekte bu ticareti yapanın TV kanalı olacağını zannetmiyorum. 

Futbol maçları gibi canlı yayınlar hariç linear yayının bir gün sonunun geleceğini düşünüyorum ve Kişisel TV deneyimi ile birlikte insanlar microplaylistler ile kendi yayın akışlarını yapabilecek hatta kendi playlistlerini başkalarına da izletip kişisel TV kanallarına sahip olabileceklerini ve dolayısı ile adını ya da cismini tanımlayamadığım kitle sahiplerinin bu işi yapabileceğini düşünüyorum. Şu an mevcutta Pluto.tv gibi buna benzer bir iki online uygulama deneyimledik, daha tam olmasa da gelecek vaat ediyor.

Yorumlar

Son ayın en çok okunan 10 yazısı

bir kez daha, nedir bu sayısal karasal televizyon?

Blog sayfamda DTT etiketiyle yayınlanmış 100'e yakın içerik bulunsa da, geçenlerde buluştuğumuz lise arkadaşlarımın sorusu üzerine, bir kez daha yazmaya karar verdim. Bilenler, okumadan geçebilir. Bilmeyenler ve sektörün uzağındaki kişiler düşünülerek hazırlanmış bir yazıdır.  Soru - yanıt şeklinde kurgulanmış yazılarımın daha çok okunduğu gözlemi üzerine, buyurun sık sorulan sorularla Sayısal Karasal Televizyon: Şimdi tam olarak neden bahsediyoruz? Çanak ile izlediğimiz televizyon mu?

Yabancı dil öğrenmek üzerine: DuoLingo deneyimimim

kızımın çizgileri Ülkemizin kanayan yaralarından birisidir sanırım, yabancı dil öğrenmek. Onlarca kurs, yüzlerce kitap, saatlerce ders ve sonuç: anlayan (en azından anladığını düşünen) ve konuşamayan kişiler... Bir yerlerde bir sorun olduğu kesin, ama nerede? Farklı zamanlarda, 3 kez Fransızca kursuna gittim. İlk seferin ardından, aslında bir temel bilgim olmasına karşın, her seferinde en baştan başladım, hiç bilmiyormuşum gibi. Ne yazık ki kurslarda öğrendiklerim kalıcı olamadı. Şimdilerde, 70 gündür, her sabah DuoLingo ile çalışıyorum. Ücretsiz ve arada çıkan reklamlarla devam eden sürümünü kullanıyorum. Eminim farklı online dil kursları da vardır. Online platformda, kurslarda olmayan ne var diye düşününce bir kaç şey tespit ettim. Belki sizlerin de işine yarar diye paylaşıyorum: Yabancı dil öğrenmek, sürekli ve kesintisiz tekrar gerektiren bir süreç. Kurslar, sadece haftanın belli günleri, bir kaç saat için ve çoğunlukla, günün en yorgun olunan akşamlarında oluyor. ...

Dünyaya Yeni Gelen Okurlar İçin / Barış Bıçakçı

Kimi bir kaç cümlelik kimi bir kaç sayfalık anılarla dolu öykücükler ve tümünü bağlayan farklı bir kurgu. Barış Bıçakçı'nın son novellasını severek okudum.  Okuma heyecanını bozmadan, konusundan kısaca bahsetmek istiyorum. Halis Bey, emekli elektrik mühendisi. Ayşe ise başarılı bulunan bir öykü kitabı yayınlamış bir peyzaj mimarı ve tercüme yaparak hayatını kazanıyor. Tercüme bürosunda rastlaşıyorlar ve Halis Bey Ayşe'den anılarını öyküleştirmesini istiyor, ücreti karşılığında. Novella, Halis Bey'in anıları ve Ayşe'nin hayatını anlatan bölümlerle kurulmuş. Novellada yer alan bölümlerin her biri ayrı öyküler haline getirilebilecek derinlikte.  Ayşe'nin hayatına dair bölümlerde ülkenin gündemine dair göndermeler de yer alıyor.  Daha önce okuduğum eserlerinde olduğu gibi bolca Ankara var arka planda. Hatta Garson başlıklı bölümde Ankara başrolde. İstanbullular deniz yok, fazla gri dese de Ankara, Ankara'da yaşamaya alışmışlar için kendine has özellikleri ve güzelli...

Anıttepe, sokaklar, anlamlar

Ankara, ne yazık ki, içerisinden su geçen şehirlerden değil. Aslında daha doğrusunu söylersem, içerisinden geçen suların üzerini kapatıp yok eden bir kent. İncesu deresi, Kavaklı dere, Ankara çayı hep üzeri kapatılıp, halının altına süpürülen tozlar gibi gözden ırak tutulup unutulmuş kent suları. Hal böyle olunca Başkent, akar suyun kente sağlayacağı güzelliklerden yoksun. Neyse ki arayan için gizli güzellikler barındırıyor.   Anıttepe, bu gizli güzellikleri saklayan semtlerden. Anıtkabir, yılın her mevsimi caddelerden eksik olmayan turist otobüsleri, resmi bayramlarda protokol için kapatılan yollar, son dönemde sıklıkla düzenlenen mitinglere ev sahipliği yapan Tandoğan meydanı, Çankaya Belediyesi'nin  konserlerinin mekanı Anıtpark Anıttepe denildiğinde ilk aklıma gelenler. Ve tabii, geçenlerde bir yarışmada soru olarak da yöneltilen sokak isimleri: Ordular, İlk, Hedef, İleri, Ata ve Akdeniz caddesi.    Anıtkabir'in sınırını oluşturan 3 cadde bulunur: Gen...

Emeklilik

Emeklilik başlıklı yazımı hazırlamanın kolay olacağını düşünmüştüm. Yazıp sildikçe, tahminimin doğru olmadığını gördüm. 1995'te üniversiteden mezun oldum ve çalışmaya başladım. Bu sene Mart'ın son günü emekli olana dek neredeyse kesintisiz çalıştım.  "Emeklilik" kavramı üzerine yazmak istiyorum ancak söz dönüp dolaşıp neden emekli oldum, emekli olduktan sonra büyük bir heyecanla başladığım ve kelimenin gerçek anlamıyla gecemi gündüze katıp çalıştığım yeni işimden 3 ay sonunda neden ayrıldığım gibi konulara geliyor. Aynı tuzağa bu kez düşmeyeceğim ve emeklilik kavramı üzerine kalem oynatacağım. Osmanlıca'da tekaüt ya da takaüt kelimesi kullanılırmış, ki oturmak kökeninden gelirmiş . Emekli olana ise mütekaid denilirmiş. Emek sahibi, emek vermiş anlamına gelsin diye mi emekli kullanılıyor günümüzde emin değilim. 18-20'li yaşlarda başlayan çalışma hayatı, ömrün sonuna kadar sürmüyor. Çalışma hayatı boyunca, hafta içi günlerin gündüzlerini kapsayan vakitlerimi...

Kocadağ At Çiftliği Kocadağ Köyü / Havran

Deniz, kum, güneş tatilinden sıkıldıysanız ve Edremit körfezi civarındaysanız size süper bir alternatif: At binmek. Edremit'ten Balıkesir'e giden yol üzerindeki şirin ilçe Havran'ın Kocadağ köyünde bu mekan. Henüz dört yaşında olan iki(z) kızlarımız çok keyif aldılar at binmekten. Altınızda sizden epey güçlü b ir hayvan varken dengede durmaya çalışmak, yorucu bir o kadar da keyifli bir uğraş. Eğer hayatınızda at binmeyi hiç denemediyseniz, emin olun deneyince siz de kabul edeceksiniz, çok şey kaçırmışsınız demektir.    Kocadağ At Çitfliği'nde at binmenin yanı sıra lezzetli mutfağını da deneyebilirsiniz. Mantı, haşlama içli köfte, ızgara köfte ve elbette demleme çay. Fiyatlar derseniz bu konuda ucuz / pahalı yorumu yapmak istemiyorum. Bunun yerine bir kaç seçtiğim ürünün fiyat bilgisini paylaşacağım. Ancak, öncelikle sipariş edeceğiniz yiyeceklerin hepsinin büyük bir özenle hazırlanıp, aynı özenle servis edildiğini belirteyim. Biz mantı, içli köfte, ızgara hellim ve ...

Civitas - Suadiye / İstanbul

Sadeceözgür, 2004 doğumlu bir blog. Başlangıç senelerinde, "mekân" etiketli bir çok yazı yayınladım. O tarihlerde Google Haritalar hizmeti yoktu hayatımızda. Artık, ben de bir çok kişi gibi, Google Haritalar'a yazdığım yorumlar ile gittiğim mekânları değerlendiriyorum. Bu yüzden "mekân" etiketli son yazım 2019 tarihli ve o yazı film yıkatıp negatiften baskı alabileceğiniz mekânlarla ilgili .  Bu giriş paragrafının ardından gelelim bu yazıyı neden hazırladığıma. Malûmunuz, İstanbul sokakları ve kafelerini keşfetmeye devam ediyorum. Bu keşifleri, zaman zaman blogda da paylaşmaya karar verdim. Civitas , bu serinin ilk yazısına konu oldu.  İstanbul'un Anadolu Yakası'nda, Marmara kıyılarına yakın, güzide semtlerinden Suadiye'deki bir kafe Civitas . Mekâna ilk ziyaretimde sadece kahve içmiş, vitrindeki tatlıların görüntülerine hayran kalıp, bir daha gelmeliyim diyerek, ayrılmıştım. İstanbul gibi devasa bir şehirde yaşayınca, bir daha, bir sene sonraya den...

29 Ekim 2024

Cumhuriyetimizin 101. yılı kutlu olsun. 20 senedir, neredeyse kesintisiz devam eden Türkçe blog sayısı fazla değildir muhtemelen.  Videolar, internette geçirilen zamanın büyük bölümünü işgal etmezken daha çok okunurdu yazdıklarım. Son dönemde yazılarımın sıklığı azalsa bile blogu açık tutmayı sürdüreceğim. Eskiden izlediğim filmler ile ilgili bir şeyler de yazardım. MUBİ platformunda  izlediğim Faruk'u önererek bitireyim.  Nice 101 senelere...

Almanya'da televizyon yayınlarına erişim

Televizyon yayınları kablolu ve kablosuz olmak üzere iki ortam kullanılarak evlere ulaştırılır. Her iki ortam için de farklı uygulamalar bulunmaktadır. Kablonun kullanıldığı durumlarda Kablo TV, IPTV seçenekleri mevcuttur. Kablosuz ortam için ise uydu ve karasal vericiler kullanılabilir. Her ortamın kendisine göre avantajı, dezavantajı vardır. Daha ayrıntılı analizlerde, yayıncı için ve izleyici için avantajlar ve dezavantajlar olduğu görülecektir. Hatta ülkelerin düzenleyici denetleyici kuruluşlarının desteklediği ve/veya kösteklediği televizyon dağıtım yöntemleri olduğu söylenebilir.  Bu uzun girişi yazmamın sebebi, Arthur D. Little adlı araştırma kuruluşunun yakın tarihte yayınladığı bir araştırma. Lars Riegel ve Julien Duvaud-Schelnast imzalı   Almanya'da TV Platformları 2014 ve sonrası başlıklı 10 sayfadan ibaret rapor, Almanya'da son dönemin sıcak tartışma konusu durumundaki sayısal karasal televizyonun geleceğine ilişkin önemli analizler içeriyor. Geçti...

neden fotograf çekiyoruz

Filmli makineler zamanından kalmayım. Siyah beyaz ILFORD'la çektiğim karelerin bir bölümü duruyor hâlâ. Film banyosu, kart baskısı, deklanşöre basıldığı anda film üzerine sabitlenen karenin baskı sırasında değişikliklere uğratılması... Hepsi hoş, güzel anılar oldu artık. Başlıktaki soruyu, neden fotograf çekiyoruz sorusunu son zamanlarda daha çok soruyorum.  Bulduğum bir kaç yanıt var. Sizlerin yorumlarını da merak ediyorum. İşte benim yanıtlarım: İleride dönüp o anı hatırlamak için.   Orada bulunduğumuzu göstermek için. Herkes çektiği için.