Gölgeleri oldum olsası sevdim. Işığın somut göstergesi gibi geldi bana. Işığın yönüne ve şiddetine göre değişmesini, hayatın farklılaşan akışına benzettim. Uzayan kısalan, koyulaşan belirsizleşen gölgeler... Gölgelerin bu suskun ama etkili varlığı çağrışımlar yaptı ömrüm boyunca. Kökenleri çocukluk yıllarıma kadar uzanıyor belki. Ağaçların uzayan gölgelerini izlerken fark etmiştim ışığın ve karanlığın birbiriyle oyununu. Her gölgenin, öyküsü başkaydı; kimi dinginlik, kimi merak, kimi endişe içerirdi. Sessiz sinema gibi, sözsüz öyküler, giz ile görünen arasındaki ilişkiyi mi yansıtıyor acaba? Gölgelerin etkileyici olmaları biraz da bu yüzden sanırım, hayal gücümüzü işe koymaları. Görünen ile giz arasını doldurması bize kalıyor.
Ocak 2012'te Kanguru Yayınları'ndan çıkan Dar Koridor, Tülay Güzeler'den okuduğum ilk eser. 125 sayfalık 12 ayrı, ancak birbiriyle ilgili öyküden oluşan eser okuyucusundan dikkat ve özen istiyor. Kolay okunan, sayfaları hızlı çevirebileceğiniz bir kitap değil. Gerçek, gerçeği arayış, ölüm, hayat gibi herkesin her dönem düşündüğü konularla ilgili yazılanlar. Gerçeküstü bir dil var ve okuyanın öykülerin arasında kaybolmasına yol açıyor bu dil kimi zaman.
Güzeler'in diğer yazdıklarını da merak ettim Dar Koridor'u okuyunca. Yeni bir yazarla tanışmak, okumak, ne kadar az okuduğumu farkettiriyor her seferinde.
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınız denetimimden geçtikten sonra yayınlanacak. Beğenmediklerinizi hakaret içermeyen şekilde ifade edin lütfen.