Metrodan çıkmak için yürüyen merdivene adımımı attığımda, dışarıda beni nelerin beklediğinden haberim yoktu. Okula, işe yetişme telaşında olanların kalabalığı bitmiş, toplu ulaşım, acelesi olmayanlara kalmıştı. Merdivenin son basamağını geldiğimde sokak sakin ve huzurlu görünüyordu. Sabahın serinliği yerini öğleye geçişin ılıman haline bırakmıştı. Kediler ve martılar duvar diplerine bırakılmış yemleri paylaşıyor, kargalar bu paylaşımdan kendilerine de pay düşecek mi merakıyla olan biteni izliyordu. Her zaman döndüğüm sokağı es geçip ilerledim. Yeni sokak, yeni binalar, yeni yüzler... Tek sokak değiştirince bile karşıma çıkanların farklılığı şaşırttı. Yürümeyi sürdürdüm. Güneş yükselirken bulutsuz gökyüzü alabildiğine maviydi. Karşılaştığım insanların kiminin yüzü tanıdık gelse de bir çoğunu ilk kez görüyordum. Oysa sadece bir sokak değiştirmiştim. Sokağın sonundaki kafenin bahçesinde yaşlı bir çift sabah kahvesi içiyordu. İkisi de sokağa dönük, yan yana san...
Etiket bulutunun söylediğine göre İnci ARAL etiketine sahip yazı sayısı 17 oluyor. Yayınlanmış tüm eserlerini okumaya karar vermemin üzerinden ne kadar geçti hatırlamıyorum, ama korkarım ki sona yaklaşıyorum. Geçenlerde öğrendiğime göre ARAL, yeni bir roman hazırlığındaymış. Uzun sayılabilecek bir süredir beklediğim bu yeni romanın Yeni Yalan Zamanlar üçlemesinin Melike Eda'sıyla bir ilgisi olmasını çok isterdim. Gazetede okuduğum söyleşilerinin birinde Melike Eda'yı yeni bir romanda görmek isteyenlerin sayısının çok olduğunu belirtmişti ARAL.
Yazma Büyüsü, ARAL'ın son dönemde kitaplarını basan Kırmızı Kedi yayınevinden çıkmış. 2011 tarihli ilk baskısını okudum. Korkarım ki yeni baskısı da yok zaten. 2005-2010 yılları arasında çeşitli mecralarda yayınlanmış makalelerinin derlemesiyle oluşturulmuş bir deneme kitabı. Anlar, İzler, Tutkular'ın yenilenmiş hali olarak nitelendirilebilir. Tarz olarak iki kitap birbirinin aynısı.
Okudukça, okumam gerektiğini düşündüğüm yazarların sayısı artıyor. Yazma Büyüsü sonrası listemin başına Ayla Kutlu'yu koydum. İsmini bu kadar sık duyup henüz hiç bir kitabını okumadığım iki isimden birisi Ayla Kutlu, diğeri ise Sevgi Soysal. Kendime iş edinip bir sahaf ziyareti yapmanın zamanı gelmiş demek ki. ARAL, denemelerinin bir bölümünü günümüz hikayecilerine ayırıyor. Attila Şenkon, Mehmet Güreli, Hakan Şenocak ve Nazlı Eray sayfalarıına konuk olan isimlerden. Yeni okuyacaklarıma karar verirken, ARAL'ın yazdıkları işimi kolaylaştırıyor. Attila Şenkon'u başka türlü keşfedemezdim sanırım.
İnternette blog okumayı gazete sayfalarına bakmaya tercih edenlerdenim. Özellikle ortak beğenilerimiz olan, hayata birbirine yakın pencerelerden bakan, baktığımızı düşündüğüm, kişilerin bloglarını tercih ediyorum. Böyle bir internet dolaşması sırasında ARAL tutkunu bir okur ile karşılaşmıştım. Onun ARAL ile ilgili yazdığı bir cümle aklımdan gitmiyor. Paralamadefteri'nin yazarı ARAL'ın Ölü Erkek Kuşlar adlı romanıyla ilgili yazdığı 20 Ağustos 2007 tarihli yazısına şöyle başlamış:
İnternette blog okumayı gazete sayfalarına bakmaya tercih edenlerdenim. Özellikle ortak beğenilerimiz olan, hayata birbirine yakın pencerelerden bakan, baktığımızı düşündüğüm, kişilerin bloglarını tercih ediyorum. Böyle bir internet dolaşması sırasında ARAL tutkunu bir okur ile karşılaşmıştım. Onun ARAL ile ilgili yazdığı bir cümle aklımdan gitmiyor. Paralamadefteri'nin yazarı ARAL'ın Ölü Erkek Kuşlar adlı romanıyla ilgili yazdığı 20 Ağustos 2007 tarihli yazısına şöyle başlamış:
İnsan hep böyle romanlar okumak istiyor, hep böyle yazar anlatırken kaybolayım istiyor. İnci Aral da neyi anlattığından çok nasıl anlattığını sevdiğim yazarlardan. Hani şöyle alsa eline kalemi de hergün ne yaptığını yazsa, en sıradan gününü anlatsa, çok güzel anlatır, öyle güzel anlatır ki bazen başa dönüp birkaç kere daha okumak, başa sarıp sarıp dinlemek gelir içimden. Bilmem anlatabildim mi, işte o kadar seviyorum ben böyle yazarları ve onların tüm romanlarını.
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınız denetimimden geçtikten sonra yayınlanacak. Beğenmediklerinizi hakaret içermeyen şekilde ifade edin lütfen.