Metrodan çıkmak için yürüyen merdivene adımımı attığımda, dışarıda beni nelerin beklediğinden haberim yoktu. Okula, işe yetişme telaşında olanların kalabalığı bitmiş, toplu ulaşım, acelesi olmayanlara kalmıştı. Merdivenin son basamağını geldiğimde sokak sakin ve huzurlu görünüyordu. Sabahın serinliği yerini öğleye geçişin ılıman haline bırakmıştı. Kediler ve martılar duvar diplerine bırakılmış yemleri paylaşıyor, kargalar bu paylaşımdan kendilerine de pay düşecek mi merakıyla olan biteni izliyordu. Her zaman döndüğüm sokağı es geçip ilerledim. Yeni sokak, yeni binalar, yeni yüzler... Tek sokak değiştirince bile karşıma çıkanların farklılığı şaşırttı. Yürümeyi sürdürdüm. Güneş yükselirken bulutsuz gökyüzü alabildiğine maviydi. Karşılaştığım insanların kiminin yüzü tanıdık gelse de bir çoğunu ilk kez görüyordum. Oysa sadece bir sokak değiştirmiştim. Sokağın sonundaki kafenin bahçesinde yaşlı bir çift sabah kahvesi içiyordu. İkisi de sokağa dönük, yan yana san...
Öykü kitapları okumayı seviyorum. Toplum Böceği'ni de severek okudum. 11 öyküden oluşan 119 sayfalık kitap Yapı Kredi Yayınları'ndan çıkmış. İlk baskısını Ocak 2012'de yapmış. Benim okuduğum Kasım 2012 tarihli ikinci baskısıydı. 11 öykünün kimi uzun, kimiyse çok kısa. Tümünün ortak yanı ise akıcı dil ve dil oyunları. Aşağıdaki alıntıya benzeyen cümleleri sevenler Toplum Böceği adlı öykü kitabını da sevecektir:
...Tarifi zor duygulara kapıldım. Hani soğuk bir kış günü, hiç beklenmedik bir anda karşılaşılan eski sevgili tamamen rastlantı eseri en çok üşümüş olan yerinize, sözgelimi burnunuza dokunuverir de içiniz ısınır ya; veya zamanın çok daha yavaş akmaya başladığı akkor bir Temmuz öğleden sonrasında için için erimekte olan asfaltın üzerinden kocaman, kırmızı burunlu bir kamyon geçer de acaba nereye gidiyor diye düşünüverirsiniz bu düşüncenin hiçbir yere varmayacağını bile bile; ya da İzmir-Manisa kavşağında size yol soran ve adını dahi bilmediğiniz insanlar için endişe eder, gün boyu acaba aradıkları yeri buldular mı diye düşünmeniz yetmezmiş gibi üç gün, üç hafta, üç ay hatta üç yıl sonra, olur olmadık bir yerde ve hiç beklenmedik bir anda, size üç gün, üç hafta, üç ay ya da üç yıl önce İzmir-Manisa kavşağında yol sormuş olan kara kuru delikanlının yüzü geliveriri gözlerinizin önüne de durduk yere kendinizi tabanınızdan ta burun deliklerinize kadar zaman denilen ilette batmış bulursunuz...İşte böyle şeyler hissettim.... s.65
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınız denetimimden geçtikten sonra yayınlanacak. Beğenmediklerinizi hakaret içermeyen şekilde ifade edin lütfen.