Gölgeleri oldum olsası sevdim. Işığın somut göstergesi gibi geldi bana. Işığın yönüne ve şiddetine göre değişmesini, hayatın farklılaşan akışına benzettim. Uzayan kısalan, koyulaşan belirsizleşen gölgeler... Gölgelerin bu suskun ama etkili varlığı çağrışımlar yaptı ömrüm boyunca. Kökenleri çocukluk yıllarıma kadar uzanıyor belki. Ağaçların uzayan gölgelerini izlerken fark etmiştim ışığın ve karanlığın birbiriyle oyununu. Her gölgenin, öyküsü başkaydı; kimi dinginlik, kimi merak, kimi endişe içerirdi. Sessiz sinema gibi, sözsüz öyküler, giz ile görünen arasındaki ilişkiyi mi yansıtıyor acaba? Gölgelerin etkileyici olmaları biraz da bu yüzden sanırım, hayal gücümüzü işe koymaları. Görünen ile giz arasını doldurması bize kalıyor.
Bir itiraf ile başlayayım bu yazıya. Hayatımda okuduğum ilk "kişisel gelişim" kitabıydı Evrenden Torpilim Var! Dharma yayınlarından ilk baskısını Şubat 2009'da yapan kitabın benim okuduğum Ağustos 2011 tarihli 110. baskısıydı. Her baskının kaç adet yapıldığına ilişkin bir bilgi bulunmayan kitap, 263 sayfa. Arka kapağındaki tanıtıcı yazı ilgi uyandırıyor:
Siz hiç 150 kilo oldunuz mu? Sizin hiç yabancı bir ülkede bavulunuzu kaybettiğiniz, sabahları mısır gevreğine bira döküp hayatta kalırken günlerce tek kelime bile konuşmadığınız, dayak yedikten sonra girdiğiniz komadan bir gözünüzü kaybetmiş olarak çıkıp tekrar parklara döndüğünüz, annenizi kaybettiğiniz oldu mu?
Benim oldu.
Peki ya sonra o yabancı ülkenin dilinde şakır şakır konuşup hatta seslendirme yönetmenliği bile yaptığınız, o ülkedeki filmlerde başrol oynadığınız, yeni ve mutlu bir hayat kurduğunuz, elinizi attığınız her işi altın yumurtlayan tavuğa çevirdiğiniz, her saniyenizi gülümseyerek geçirdiğiniz, hayatta istediğiniz her şeyi elde etmeye başladığınız oldu mu?
Benim oldu.
Nasıl mı?
Gelin anlatayım..." (Evrenden Torpilim Var!, arka kapak)
Aykut Öğüt'ün, kitabının arka kapağında önemli dönemeçlerini anlattığı, ilginç bir hayat hikayesi var. Oyuncu olarak kariyer yapmak için gittiği ABD'de yaşadıklarının sonucu olarak bu kitapta anlattığı "kişisel gelişim teknikleri"ni geliştirmiş. İfadeyi özellikle tırnak içerisinde yazdım, çünkü kendisi böyle demiyor kitabında:
"Umarım bu kitabı bir ÖĞRETİ kitabı olarak değil, bir HATIRLATMA NOTU olarak değerlendirir ve bitirdikten sonra da kitaplığınıza süs olsun diye koyup yıllarca bir daha okuma ihtiyacı duymazsınız." (s.19)
Çok akıcı bir dil ve üslupla yazmış Aykut Öğüt. Neredeyse tek oturuşta bitirilebilecek denli akıcı bir dili var. Kitabın temel savunduğu görüş hayatta başınıza gelenlerin sizin Evren'e gönderdiğiniz mesajların sonucu olduğu. Evren, sizin taleplerinizi yerine getiren bir yapının dışında bir şey değil. Yani eğer mutsuz, parasız ve başarısız bir hayat yaşıyorsanız bunun sorumlusu kendinizden başkası değil. Farkında olmadan yaptığınız seçimler ve talepleriniz size yaşadıklarınızı getiriyor. Nasıl mı? Yanıtını kitapta arayabilirsiniz...
Aykut Öğüt'ün eşi ile birlikte kurduğu bir web sayfası olduğunu hatırlatıp kitap ile ilgili yazıyı burada sonlandırayım.
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınız denetimimden geçtikten sonra yayınlanacak. Beğenmediklerinizi hakaret içermeyen şekilde ifade edin lütfen.