Bir daha arasam, acaba gelmiş midir eve? Gene annesi çıkarsa ne diyeceğim? Konuşmadan kapatsam ayıp, onu sorsam, evladım daha bir saat önce de aramadın mı dese ne cevap vereceğim? Kartta kaç kontür kaldı onu da bilmiyorum. Kartı takınca gösterirdi eskiden, bozulmuş bu galiba, arama başlamadan göremiyorum kaç kontürün kaldığını. Öylece kalakaldım pastanede. Birden hışımla kalkıp gitti. Oysa daha yeni oturmuştuk. Çaylarımızı söyleyip pasta sipariş etmiştik. Çayın gelmesini bile beklemedi. Bu soğukta eve dönmüştür diye düşünüyorum ama kim bilir belki siniri yatışsın diye dolaşıyordur. Ne kadar da aptalım. Öyle pat diye sorunca afalladım. Lafı ağzımda geveledim. Sonra o da kalkıp gitti. Neyse, bir saatten fazla geçti. Bir daha çevireyim numarayı. Belki dönmüştür.
Çocuk yetiştirme ile ilgili okuduğum en uygulanabilir, en yararlı kitap olduğunu söyleyerek başlayayım yazıya...Çocuğum olmasa hayatta okumayacağım kitaplar dizine bir yeni daha eklendi: Çocuğunuza Sınır Koyma. Kitabın ismi itici bir kere. Neden ille sınır koymak gerekiyor? Sınır konmasa olmaz mı? Hayatımız zaten sınırlar içerisinde geçecek, en azından çocukluk çağında sınırsız olsa bu canlılar?
Yukarıdaki sorulara yanıtlarım da çocuğum olmazdan önce çok farklıydı. Ne yazık ki, ya da iyi ki kurallarla belirlenmiş sınırlara sahip topluluklar halinde yaşıyoruz. "Sağlıklı", siz uyumlu olarak da okuyabilirsiniz, bireyler yetiştirebilmek için bu kitabın önerilerini dikkate almak gerekiyor. Aslına bakarsanız yazıya başlarken aklımda olanlar ile yazarken aklıma gelenler farklı :) Kitabın en beğendiğim yanı çok fazla sayıda örnek olay içermesi. Bu örnekler öyle seçilmiş ki çocuk yetiştiren herkesin her gün başına gelen/gelebilecek şeyler. Mesela 2 yaşındaki çocuğunuz üzerini değiştirmenizi istemiyorsa, kardeşi ile oynarken oyuncağı paylaşmak istemiyorsa, ergen çocuğunuz eve söz verdiği saatte dönmüyorsa...
Kitap, üç tür yetiştirme tarzı olduğunu söylüyor. Katı kuralcı, kuralsız (gevşek), ikisinin arasında demokratik kuralcı. Kitabın öğütlediği ve benim de uygulamaya çabaladığım yöntem demokratik kuralcı olanı. İşin doğrusu herkes anne babasından nasıl gördüyse onu uyguluyor. Bizim yetiştirilme tarzımız da demokratik kuralcıymış. Kitabı okuyunca anladım. Orta okula gitmeye başladığımızda haftalık almaya başlamıştık. Haftalığımıza zam istediğimizde oturup pazarlık ederdik anne ve babamla. Gene kitabı okuyunca eylem ve sözün birlikte işlemesi gerektiğini hatırladım. Çocukken annem bir şey istediğinde, karşılığında bir yaptırıma maruz kalmayacağımı bildiğimden, son uyarıya kadar duymazdan gelirdim. Anne babalar için önemli öğütlerden birisi söz ve eylemin tutarlı uyumluluğu. Evladım öyle oynamaya devam edersen oyuncağını elinden alırım dediğinizde ve evlat sözünüzü dinlemediğinde, yapacağınızı söylediğiniz eylemi yapmanız gerekiyor(muş). Aksi durumda çocuk, öyle diyor ama yapmayacak nasılsa diye düşünür(müş). Bu yazdığımı okuyunca sanki tehditle iş yapılması öneriliyor diye düşünebilirsiniz. Ama kitabı okumadan peşin hükümlü olmayın. Çocuk büyütürken kısıtlı olan zamanınızı verdiğinize değecek bir kitap...HYB Yayıncılıktan çıkmış...
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınız denetimimden geçtikten sonra yayınlanacak. Beğenmediklerinizi hakaret içermeyen şekilde ifade edin lütfen.