Gölgeleri oldum olsası sevdim. Işığın somut göstergesi gibi geldi bana. Işığın yönüne ve şiddetine göre değişmesini, hayatın farklılaşan akışına benzettim. Uzayan kısalan, koyulaşan belirsizleşen gölgeler... Gölgelerin bu suskun ama etkili varlığı çağrışımlar yaptı ömrüm boyunca. Kökenleri çocukluk yıllarıma kadar uzanıyor belki. Ağaçların uzayan gölgelerini izlerken fark etmiştim ışığın ve karanlığın birbiriyle oyununu. Her gölgenin, öyküsü başkaydı; kimi dinginlik, kimi merak, kimi endişe içerirdi. Sessiz sinema gibi, sözsüz öyküler, giz ile görünen arasındaki ilişkiyi mi yansıtıyor acaba? Gölgelerin etkileyici olmaları biraz da bu yüzden sanırım, hayal gücümüzü işe koymaları. Görünen ile giz arasını doldurması bize kalıyor.
İzmir'de çalışan bir psikiyatrist Levent Mete. Kitabın yayınlandığı yıllarda doçent olarak görev yapıyormuş hastanede. İlk baskısı 1999 yılında yapılmış Depresyon adlı eserin. Benim okuduğum 2000 yılında yapılan ikinci baskısıydı. İki baskının toplam adeti 1500. Bugünlerde ilk baskıda 50.000 sayısıyla kıyaslayınca şaşırdım. 128 sayfalık kitap İletişim yayınları tarafından çıkartılmış.
Birbirinden farklı karakterdeki insanların öyküleri ile başlıyor kitap. Ortak yanları, hayatlarının bir döneminde doktora başvurmalarını gerektirecek kadar yoğun yaşadıkları depresyon. Kitabı okumadan önce de depresyonun yaygın karşılaşılan bir hastalık olduğunu biliyordum. Ancak kitaptan öğrendiğime göre kadınlarda, erkeklere kıyasla iki kat daha sık görülüyormuş. Ayrıca ilginç bir bilgi daha: bekar erkeklerde ve evli kadınlarda görülme sıklığı fazlaymış (s.82) İkinci bölümde depresyonun sebepleri üzerinde durulmuş. Tedavi seçenekleri son bölümü oluşturuyor.
Bu kadar sık rastlanan bir hastalık konusunda ilk etapta bilinmesi gerekenleri, tıp terimlerine boğmadan, öykü ve örneklerle destekleyerek anlatan başarılı bir çalışma.
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınız denetimimden geçtikten sonra yayınlanacak. Beğenmediklerinizi hakaret içermeyen şekilde ifade edin lütfen.