Gölgeleri oldum olsası sevdim. Işığın somut göstergesi gibi geldi bana. Işığın yönüne ve şiddetine göre değişmesini, hayatın farklılaşan akışına benzettim. Uzayan kısalan, koyulaşan belirsizleşen gölgeler... Gölgelerin bu suskun ama etkili varlığı çağrışımlar yaptı ömrüm boyunca. Kökenleri çocukluk yıllarıma kadar uzanıyor belki. Ağaçların uzayan gölgelerini izlerken fark etmiştim ışığın ve karanlığın birbiriyle oyununu. Her gölgenin, öyküsü başkaydı; kimi dinginlik, kimi merak, kimi endişe içerirdi. Sessiz sinema gibi, sözsüz öyküler, giz ile görünen arasındaki ilişkiyi mi yansıtıyor acaba? Gölgelerin etkileyici olmaları biraz da bu yüzden sanırım, hayal gücümüzü işe koymaları. Görünen ile giz arasını doldurması bize kalıyor.
Sayfayı ziyaret edenler uzunca bir süredir yeni yazı göremiyorlar. Daha önce tembellik hakkı demiştim bu yazısız geçen günlere mazeret olarak. Öyle görünüyor ki tembellik hakkı uzun sürecek. Arşiv bölümüne bakınca temmuz ayını tek yazı ile geçirmişim. Sigara yasağının başlamasına ilişkin bir yazımış o da. Ağustos ayında ise ilk yazı bu oldu.
Belki eylül (hazan mevsimi) ile birlikte, televizyonların yeni yayın dönemine başlamaları gibi, yeniden yazmaya başlarım....O zamana kadar kalın sağlıcakla...
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınız denetimimden geçtikten sonra yayınlanacak. Beğenmediklerinizi hakaret içermeyen şekilde ifade edin lütfen.