Gölgeleri oldum olsası sevdim. Işığın somut göstergesi gibi geldi bana. Işığın yönüne ve şiddetine göre değişmesini, hayatın farklılaşan akışına benzettim. Uzayan kısalan, koyulaşan belirsizleşen gölgeler... Gölgelerin bu suskun ama etkili varlığı çağrışımlar yaptı ömrüm boyunca. Kökenleri çocukluk yıllarıma kadar uzanıyor belki. Ağaçların uzayan gölgelerini izlerken fark etmiştim ışığın ve karanlığın birbiriyle oyununu. Her gölgenin, öyküsü başkaydı; kimi dinginlik, kimi merak, kimi endişe içerirdi. Sessiz sinema gibi, sözsüz öyküler, giz ile görünen arasındaki ilişkiyi mi yansıtıyor acaba? Gölgelerin etkileyici olmaları biraz da bu yüzden sanırım, hayal gücümüzü işe koymaları. Görünen ile giz arasını doldurması bize kalıyor.
Atalarımızın iki kez kuşattığı Viyana'yı ben de fethedemedim :) Peki Viyana beni fethetti mi? Sanırım evet :) Her gittiğim Avrupa kentinden (Budaşepte hariç) buraya yerleşmeliyim diye döndüm. Viyana'da da semtlerimi belirledim. Nussdorf bölgesi güzel mesela, ya da daha merkezi olsun dersem UN City de olabilir. Gerçi orası pek Viyana gibi değil, daha çok Amerikanvari bir bölge.
Fotograflar ve yazılar en kısa sürede sayfaya eklenecek. Şimdilik Schönbrunn sarayından iki manzara:
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınız denetimimden geçtikten sonra yayınlanacak. Beğenmediklerinizi hakaret içermeyen şekilde ifade edin lütfen.