Gölgeleri oldum olsası sevdim. Işığın somut göstergesi gibi geldi bana. Işığın yönüne ve şiddetine göre değişmesini, hayatın farklılaşan akışına benzettim. Uzayan kısalan, koyulaşan belirsizleşen gölgeler... Gölgelerin bu suskun ama etkili varlığı çağrışımlar yaptı ömrüm boyunca. Kökenleri çocukluk yıllarıma kadar uzanıyor belki. Ağaçların uzayan gölgelerini izlerken fark etmiştim ışığın ve karanlığın birbiriyle oyununu. Her gölgenin, öyküsü başkaydı; kimi dinginlik, kimi merak, kimi endişe içerirdi. Sessiz sinema gibi, sözsüz öyküler, giz ile görünen arasındaki ilişkiyi mi yansıtıyor acaba? Gölgelerin etkileyici olmaları biraz da bu yüzden sanırım, hayal gücümüzü işe koymaları. Görünen ile giz arasını doldurması bize kalıyor.
Araç kullanma ehliyeti olanlar yandaki işaretin anlamını bilirler. Daha doğrusu bilmeliler. Ehliyet sahibi olmayanları düşünerek açıklayayım anlamını. Yol boyu bir çok yasak levhası konur. Hız sınırlamalarına yönelik, sollama yapmaya yönelik. Sonra bu levhayı görürsünüz. Tek başına tüm yasakların sonunun geldiği anlamını taşır. En sevdiğim levhalardandır. Keşke hayatımız için aldığımız kısıtlayıcı kararların ardından böyle bir levha gösterilse bize. Başkalarının koyduğu yasaklar için böylesi levhaları görmek pek olanaklı görünmüyor. Ancak, kendi kendimize koyduğumuz yasaklar için uygulanabilir olduğunu düşünüyorum. En azından ben uygulayacağım. Çeşitli tarihlerde kendi kendime koyduğum yasakları sona erdirdim :) Sizlere de öneririm...
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınız denetimimden geçtikten sonra yayınlanacak. Beğenmediklerinizi hakaret içermeyen şekilde ifade edin lütfen.