İkinci yarıya çok daha istekli başladı Fenerbahçe. İkinci gol için rakip kaleye yüklenirken yaptığı ataklar özellikle sol kanatta Kostiç'in yaptığı ortalara dayanıyordu. 60 ile 65. dakikalar arasında Rangers beraberlik golüne çok yaklaşsa da savunma ve kaleci İrfan Can'ın gününde olması umutlarımızı sürdürmeye yetti. İkinci gol, sağ kanattan gelişen atak sonucu geldi. İkinci golün ardından J ose Mourinho'nun yaptığı değişiklikler ile çok daha baskılı bir futbol ortaya koyduk. Üçüncü gole çok yaklaştığımız ataklar olsa da ne yazık ki şutlar kaleyi bulmadı. Rangers'ın arada bulduğu net fırsatlarda ise İrfan Can başarılıydı. Şimdi uzatmalarda ve belki de penaltı atışlarında belirlenecek tur atlayan takım. Uzun zamandır izlediğim en heyecanlı ikinci yarı olduğunu ekleyerek notlarımı sonlandırayım. Sonuç ne olursa olsun, 3-1'lik ilk maçı çevirmeyi başardı Fenerbahçe. Tebrikler, umarım turu geçen taraf olmayı da başarırlar.
Cumhuriyet gazetesindeki köşe yazıları ile tanıdım Kavukçuoğlu'nu. Sonra bir gün çalıştığım kurumun kütüphanesinde görüp deyim yerindeyse bir solukta okuduğum anı kitabı Sen Vatan Haini misin Baba, bir sonraki anı kitabını okumaya sürükledi. Ala Geyik Sokağı Yoksa Bir Liman mıydı? anıların devamı nitelğindeydi. Anıların ayrıntıları şaşırtıcıydı. Bu ayrıntıların nedenini geçtiğimiz haftasonu Bursa'da öğrenmiş oldum: özlem. 22 yıl zorunlu olarak Almanya'da kalan yazar, cumartesi günkü söyleşisinde bu ayrıntıları açıklamak için ekler pastasını örnek verdi. Ne ilgisi var diye düşünüyor insan ilk duyunca. Ekler, Fransız kökenli bir pasta türü. Ülkemizde de hemen hemen her pastanede yapılır. Gelin görünki Almanya'da bilinen ve yapılan bir pasta değil. Kavukçuoğlu'nun çok sevdiği bu pastaya duyduğu özlem onu geçmişin İstanbul'undaki pastanelere, onların sahiplerine, sahiplerinin öykülerine götürüyor. Sadece ekler pastasının oluşturduğu çağrışımları ve 22 yıllık yurt özlemini düşününce anlaşılıyor kutaplardaki ayrıntılar.
Komik Şeyler Yazmak, yazarın Can Yayınların'ndan 2007 Ekim'inde çıkmış ikinci öykü kitabı. Öykü yazmak bence roman yazmaktan daha güç. Güçlüğü kısa metinlerde konuyu toparlamaktan kaynaklanıyor. Bursa'daki söyleşide öykü konusunda yeni olduğunu ve kimi durumlarda konuyu uzatmaktan kendini alı koyamadığını anlatmıştı. 13 öykünün yer aldığı Komik Şeyler Yazmak'ta Cevriye Hanım, Ortaköy'de Bir Gün ve Kurmay Tevfik adlı öyküleri beğenerek okudum. Hayatın içinden insanların portreleri var öykülerde. Birbirlerini anlamayanlar, hor gören/görülenler, farklı kültürler...Kapıcı ve Şarkıcı öykülerini ise fazla uzun buldum. Aslında sorun öykülerin uzunluğundan konuyu toparlamaktaki sıkıntılar.
Elbette bu görüşlerimin edebiyat eleştirisi olarak değerlendirmemek gerekiyor. Ne öyle bir iddiam ne de yetkinliğim var bu konuda. Sadece beğenerek okuduğum bir yazarın kitabı ile ilgili görüşlerimi yazıyorum. Kitabı Bursa Ankara arasındaki otobüs yolculuğunda bitirdiğimi söylersem ne kadar kolay okunulur bir dille yazıldığını anlatmış olurum sanırım...
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınız denetimimden geçtikten sonra yayınlanacak. Beğenmediklerinizi hakaret içermeyen şekilde ifade edin lütfen.