Gölgeleri oldum olsası sevdim. Işığın somut göstergesi gibi geldi bana. Işığın yönüne ve şiddetine göre değişmesini, hayatın farklılaşan akışına benzettim. Uzayan kısalan, koyulaşan belirsizleşen gölgeler... Gölgelerin bu suskun ama etkili varlığı çağrışımlar yaptı ömrüm boyunca. Kökenleri çocukluk yıllarıma kadar uzanıyor belki. Ağaçların uzayan gölgelerini izlerken fark etmiştim ışığın ve karanlığın birbiriyle oyununu. Her gölgenin, öyküsü başkaydı; kimi dinginlik, kimi merak, kimi endişe içerirdi. Sessiz sinema gibi, sözsüz öyküler, giz ile görünen arasındaki ilişkiyi mi yansıtıyor acaba? Gölgelerin etkileyici olmaları biraz da bu yüzden sanırım, hayal gücümüzü işe koymaları. Görünen ile giz arasını doldurması bize kalıyor.
Bir önceki yazımda söz verdiğim alıntıları yayınlıyorum. Bu arada unutmadan ekleyeyim kitap Okuyan Us Yayınlarından çıkmış. İşte altının çizilmesi gerektiğini düşündüğüm alıntılar:
Toplumun cinselliklerini özgürce yaşayan kadınları neden bu kadar büyük bir tehdit olarak algıladığını kafam bir türlü almıyor. Bir kadın olarak, Londra'da bile cinselliğinizi bastırmak zorundasınız, diğer türlü insanlar size bir tür baş belası olarak bakıyorlar.....Kız arkadaşlarım genellikle erkeklerin eninde sonunda, onunnla bununla çok fazla düşüp kalkmamış kızlarla evlenmek isterler diye akıllı davranmamı tavsiye ederler. Arada sırada öylesine biriyle yatmaktan hoşlansanız bile aslında öyle değilmiş gibi davranmak zorundasınız. Ama insan böyle bir şeyi, özellikle de, ömrünü beraber geçirmeyi düşündüğü, ruh eşi olan adamdan niye saklasın ki? Yo, size güvenmesi gerek işte. Güvenini kazanmak için olmadığım biri gibi davranıp yalan söylemek zorunda kalıyorsam en başından ters giden bir şeyler yok mu? Eh, hem evet hem de hayır. Oyunu kuralına göre oynamanız gerek işte.
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınız denetimimden geçtikten sonra yayınlanacak. Beğenmediklerinizi hakaret içermeyen şekilde ifade edin lütfen.