Metrodan çıkmak için yürüyen merdivene adımımı attığımda, dışarıda beni nelerin beklediğinden haberim yoktu. Okula, işe yetişme telaşında olanların kalabalığı bitmiş, toplu ulaşım, acelesi olmayanlara kalmıştı. Merdivenin son basamağını geldiğimde sokak sakin ve huzurlu görünüyordu. Sabahın serinliği yerini öğleye geçişin ılıman haline bırakmıştı. Kediler ve martılar duvar diplerine bırakılmış yemleri paylaşıyor, kargalar bu paylaşımdan kendilerine de pay düşecek mi merakıyla olan biteni izliyordu. Her zaman döndüğüm sokağı es geçip ilerledim. Yeni sokak, yeni binalar, yeni yüzler... Tek sokak değiştirince bile karşıma çıkanların farklılığı şaşırttı. Yürümeyi sürdürdüm. Güneş yükselirken bulutsuz gökyüzü alabildiğine maviydi. Karşılaştığım insanların kiminin yüzü tanıdık gelse de bir çoğunu ilk kez görüyordum. Oysa sadece bir sokak değiştirmiştim. Sokağın sonundaki kafenin bahçesinde yaşlı bir çift sabah kahvesi içiyordu. İkisi de sokağa dönük, yan yana san...
Bir örovizyon şarkı yarışması daha geride kaldı. Litvanya ve Rusya'nın şarkılarını beğenmiştim finalleri izlerken. Hatta, 5 mesaj (10 kontür) ücretine karşın ilk kez Litvanya için oy kullandım. Sonuçta Türkiye'den Litvanya'ya sıfır puan gitti. Zaten sondan 3. oldular. 4. olmamız şarkımızın beğenildiğinin göstergesi. Zaten temsilcimiz kim olursa olsun 60-70 puanı garanti oluyor. Yarışmanın sunucusu kaç ülkeden tam puan aldık diye sayarken, bu ülkelerde yaşayan gurbetçileri unutmuş gibiydi.
fikrinizi bilemeyeceğim tam olarak ama, ben gerek Türkiye'nin ve gerekse diğer ülkelerin bu yarışmada aldıkları puanların asıl sebeplerinin müzik değil de siyasi kaynaklı olduğunu düşünüyorum.
YanıtlaSilDilimizden ödün verdikçe, yabancı dil içerikli ve abuk subuk sözler uydurdukça sıralamada yükseliyoruz ne hikmetse? Sanki İngilizce şarkı sözlerimizin içinde dünyayı kurtaracak sırlar var da...