Metrodan çıkmak için yürüyen merdivene adımımı attığımda, dışarıda beni nelerin beklediğinden haberim yoktu. Okula, işe yetişme telaşında olanların kalabalığı bitmiş, toplu ulaşım, acelesi olmayanlara kalmıştı. Merdivenin son basamağını geldiğimde sokak sakin ve huzurlu görünüyordu. Sabahın serinliği yerini öğleye geçişin ılıman haline bırakmıştı. Kediler ve martılar duvar diplerine bırakılmış yemleri paylaşıyor, kargalar bu paylaşımdan kendilerine de pay düşecek mi merakıyla olan biteni izliyordu. Her zaman döndüğüm sokağı es geçip ilerledim. Yeni sokak, yeni binalar, yeni yüzler... Tek sokak değiştirince bile karşıma çıkanların farklılığı şaşırttı. Yürümeyi sürdürdüm. Güneş yükselirken bulutsuz gökyüzü alabildiğine maviydi. Karşılaştığım insanların kiminin yüzü tanıdık gelse de bir çoğunu ilk kez görüyordum. Oysa sadece bir sokak değiştirmiştim. Sokağın sonundaki kafenin bahçesinde yaşlı bir çift sabah kahvesi içiyordu. İkisi de sokağa dönük, yan yana san...
Alkım Yayınları'ndan çıkmış 2004 yılı basımı, 1969-1977 yılları arasında tutulmuş günlüklerden oluşmuş bir kitap Damla Damla Günler. Kitabın günlükler serisinin ilki olduğu anlaşılıyor, 1. cildin sonu ile bitmesinden. Yazarın tuttuğu günlükleri okuyabiliyor olmak bile heyecan verici. Ölmeye Yatmak (Ağaoğlu'nun ilk romanı) ve Fikrimin İnce Gülü romanlarının oluşma sürecine tanıklık edebiliyoruz bu sayede. (Ölmeye Yatmak, okunacak kitaplar listesinin ilk sırasına yerleşti bu arada :)
1970'li yılların kaotik ortamını, Ankara'yı, Alanya'nın bakir kıyılarını yazarın gözünden izlemek ilginç. 1970'lerin başlarında konuşulanlarla günümüde konuşulanların pek de farklı olmadığını görmek ise üzücü. Vietnam'da Kamboçya'da süren savaşların yerini Afganistan ve Irak almış sadece. Okurken çok keyif aldım. Sizlere de tavsiye ederim.
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınız denetimimden geçtikten sonra yayınlanacak. Beğenmediklerinizi hakaret içermeyen şekilde ifade edin lütfen.