Metrodan çıkmak için yürüyen merdivene adımımı attığımda, dışarıda beni nelerin beklediğinden haberim yoktu. Okula, işe yetişme telaşında olanların kalabalığı bitmiş, toplu ulaşım, acelesi olmayanlara kalmıştı. Merdivenin son basamağını geldiğimde sokak sakin ve huzurlu görünüyordu. Sabahın serinliği yerini öğleye geçişin ılıman haline bırakmıştı. Kediler ve martılar duvar diplerine bırakılmış yemleri paylaşıyor, kargalar bu paylaşımdan kendilerine de pay düşecek mi merakıyla olan biteni izliyordu. Her zaman döndüğüm sokağı es geçip ilerledim. Yeni sokak, yeni binalar, yeni yüzler... Tek sokak değiştirince bile karşıma çıkanların farklılığı şaşırttı. Yürümeyi sürdürdüm. Güneş yükselirken bulutsuz gökyüzü alabildiğine maviydi. Karşılaştığım insanların kiminin yüzü tanıdık gelse de bir çoğunu ilk kez görüyordum. Oysa sadece bir sokak değiştirmiştim. Sokağın sonundaki kafenin bahçesinde yaşlı bir çift sabah kahvesi içiyordu. İkisi de sokağa dönük, yan yana san...
Ay hesabı yapmazsak 2007-1995=12 yıldır çalışıyorum. Bu güne kadar çeşitli sektörlerde farklı iş tanımlarında çalıştım ve 12 yılın sonunda nasıl bir iş istediğime karar verdim. Bu kararı vermek zor, karara uygun iş bulmak ise daha zor :) Tanıyanları daha fazla heyecanda bırakmadan işi anlatayım. Anlatayım diyorum çünkü böyle bir şey yapıp üstüne para alabilir miyim bilemedim :)
Yapmak istediğim iş teknoloji editörlüğü. Afilli ismine aldanmayın, yapmayı planladığım şey: yeni teknolojileri araştırıp onlarla ilgili geyik yapmak. Böyle de iş mi olur demeyin hemen. Gazete sayfalarını dolaşın. Benzer işler yapıp geçimi sağlayanları göreceksiniz. O fuar senin bu fuar benim o toplantı senin bu toplantı benim dolaşıp vakit buldukça yazılarını yazan, arada bir kaç konukla saatler süren televizyon programları yapan insanlar var ülkemizde. Bunlardan birisi de neden ben olmayayım diye düşündüm :)
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınız denetimimden geçtikten sonra yayınlanacak. Beğenmediklerinizi hakaret içermeyen şekilde ifade edin lütfen.