Gölgeleri oldum olsası sevdim. Işığın somut göstergesi gibi geldi bana. Işığın yönüne ve şiddetine göre değişmesini, hayatın farklılaşan akışına benzettim. Uzayan kısalan, koyulaşan belirsizleşen gölgeler... Gölgelerin bu suskun ama etkili varlığı çağrışımlar yaptı ömrüm boyunca. Kökenleri çocukluk yıllarıma kadar uzanıyor belki. Ağaçların uzayan gölgelerini izlerken fark etmiştim ışığın ve karanlığın birbiriyle oyununu. Her gölgenin, öyküsü başkaydı; kimi dinginlik, kimi merak, kimi endişe içerirdi. Sessiz sinema gibi, sözsüz öyküler, giz ile görünen arasındaki ilişkiyi mi yansıtıyor acaba? Gölgelerin etkileyici olmaları biraz da bu yüzden sanırım, hayal gücümüzü işe koymaları. Görünen ile giz arasını doldurması bize kalıyor.
Üyesi olduğum bir gruptan gelen ileti ile haberdar oldum Kadın Mühendislerin sorunlarını paylaştığı grup ve sayfadan. Yazıları (deneyimleri) okudukça, bu sayfanın daha çok okunması ve bilinmesinin sorunların farkındalığını arttırarak çözüm için başlangıç olabileceğini düşündüm. Özellikle kadın meslektaşlarıma, ama en az onlar kadar erkek meslektaşlarıma da öneririm sayfayı. Okuyun, okutun ve düşünün yazılar üzerine. Hayatınızdan kesitler bulacaksınız eminim. Kendi adıma ben buluyorum, kadın olmasam da...
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınız denetimimden geçtikten sonra yayınlanacak. Beğenmediklerinizi hakaret içermeyen şekilde ifade edin lütfen.