Metrodan çıkmak için yürüyen merdivene adımımı attığımda, dışarıda beni nelerin beklediğinden haberim yoktu. Okula, işe yetişme telaşında olanların kalabalığı bitmiş, toplu ulaşım, acelesi olmayanlara kalmıştı. Merdivenin son basamağını geldiğimde sokak sakin ve huzurlu görünüyordu. Sabahın serinliği yerini öğleye geçişin ılıman haline bırakmıştı. Kediler ve martılar duvar diplerine bırakılmış yemleri paylaşıyor, kargalar bu paylaşımdan kendilerine de pay düşecek mi merakıyla olan biteni izliyordu. Her zaman döndüğüm sokağı es geçip ilerledim. Yeni sokak, yeni binalar, yeni yüzler... Tek sokak değiştirince bile karşıma çıkanların farklılığı şaşırttı. Yürümeyi sürdürdüm. Güneş yükselirken bulutsuz gökyüzü alabildiğine maviydi. Karşılaştığım insanların kiminin yüzü tanıdık gelse de bir çoğunu ilk kez görüyordum. Oysa sadece bir sokak değiştirmiştim. Sokağın sonundaki kafenin bahçesinde yaşlı bir çift sabah kahvesi içiyordu. İkisi de sokağa dönük, yan yana san...
Dile kolay tam 25 yıl boyunca süren bir fuar. Yüzlerce yayıncı, yüzlerce yazar yüzlerce etkinlik ve yüzbinlerce ziyaretçi. Fuarın adı İstanbul kitap fuarı olsa bile etkileri bakımından ulusal sınırları zorlayan bir hale bürünmüş. Bu yıl ikinci kez ziyaret edeceğim fuarı. İlk ziyaret ettiğimde tepebaşındaydı, şimdi beylikdüzüne taşınmış. Öyle sanıyorum ki yerin genişlemesi rahatlatmıştır yayıncıları. Tepebaşı kadar merkezi olmasa bile düzenlenen otobüs seferleriyle ulaşım sorunu bir biçimde çözümlenmiş. Fuar izlenimlerimi önümüzdeki hafta paylaşmaya çalışacağım.
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınız denetimimden geçtikten sonra yayınlanacak. Beğenmediklerinizi hakaret içermeyen şekilde ifade edin lütfen.