Metrodan çıkmak için yürüyen merdivene adımımı attığımda, dışarıda beni nelerin beklediğinden haberim yoktu. Okula, işe yetişme telaşında olanların kalabalığı bitmiş, toplu ulaşım, acelesi olmayanlara kalmıştı. Merdivenin son basamağını geldiğimde sokak sakin ve huzurlu görünüyordu. Sabahın serinliği yerini öğleye geçişin ılıman haline bırakmıştı. Kediler ve martılar duvar diplerine bırakılmış yemleri paylaşıyor, kargalar bu paylaşımdan kendilerine de pay düşecek mi merakıyla olan biteni izliyordu. Her zaman döndüğüm sokağı es geçip ilerledim. Yeni sokak, yeni binalar, yeni yüzler... Tek sokak değiştirince bile karşıma çıkanların farklılığı şaşırttı. Yürümeyi sürdürdüm. Güneş yükselirken bulutsuz gökyüzü alabildiğine maviydi. Karşılaştığım insanların kiminin yüzü tanıdık gelse de bir çoğunu ilk kez görüyordum. Oysa sadece bir sokak değiştirmiştim. Sokağın sonundaki kafenin bahçesinde yaşlı bir çift sabah kahvesi içiyordu. İkisi de sokağa dönük, yan yana san...
Kısa bir aradan sonra yeniden merhaba. Talihsizlik sonucu spor yaparken sol el bilğimi kırınca (tanıyanlar için özel not: durum iyi, kırık çok önemli değil, alçı 4-6 hafta kadar kalacak) ne zamandır yapmak istediğim şeylere vakit ayırabiliyorum 4 hafta sağlık izinli (raporlu) olduğum için.
Geçtiğimiz Nisan ayında İzmir'e gitmiştim iş için. Orada çektiğim fotografları paylaşayım istedim. İsmet İnönü ve Atatürk'ü birlikte gösteren heykel, fuar alanını süslüyor. Heykelin önündeki çiçeklerin güzelliği görüntüyü zenginleştiriyor.
İzmir'de yaşam keyifli. Aslında deniz olan kentlerin ayrı güzelliği var. Akşamüstü hava kapanınca bulutlarla, ama hala aydınlıkken, güneş bulutların arasında varlığını hissettirirken, Cumhuriyet meydanı, ters ışıkta sağdaki gibi görünmüş...
Cok gecmis olsun,
YanıtlaSilLafayetten saygilar...